۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شیعه در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ')ا' به ') ا'
جز (جایگزینی متن - 'مرحوم علامه' به 'مرحوم علامه ') |
جز (جایگزینی متن - ')ا' به ') ا') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
مرحوم [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] (ره) در اين كتاب براى شناسائى شيعه به سه بخش عمده توجه كرده‌اند كه عبارتند از: 1- كيفيت پيدايش و نشو و نماى شيعه 2- انشعابات شيعه 3- تفكر مذهبى شيعه. | مرحوم [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] (ره) در اين كتاب براى شناسائى شيعه به سه بخش عمده توجه كرده‌اند كه عبارتند از: 1- كيفيت پيدايش و نشو و نماى شيعه 2- انشعابات شيعه 3- تفكر مذهبى شيعه. | ||
در بخش دوم نيز اعتقادات اسلامى را در نبوت، معاد و امامت مورد بررسى قرار داده‌اند، علامۀ شيعه را چنين تعريف مى‌كند كه در اصل به معنى پيرو مى‌باشد و به كسانى شيعه گفته مى‌شود كه جانشينى پيغمبر اكرم(ص) را حق اختصاصى خانواده رسالت مى‌دانند و در معارف اسلام پيرو مكتب اهل بيت مى‌باشند. ايشان زمان پيدايش مكتب تشيع را زمان حيات پيغمبر اكرم(ص) مى‌دانند و عوامل مختلفى را باعث اين نشو در ميان مسلمين معرفى مى‌كند كه از مهم‌ترين آنها مى‌توان به: الف)اجابت دعوت حضرت على(ع) براى جانشينى پيغمبر(ص) در روزهاى نخستين علنى شدن دعوت پيامبر اكرم(ص). ب)تصريح پيغمبر مكرم اسلام(ص) به عصمت و مصون بودن حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] از هر گونه خطا و اشتباه ج)كارهاى شگفت‌انگيز حضرت على(ع) و ايثارگرى‌هاى ايشان در مورد وجود مقدس پيغمبر خاتم(ص)، مانند خوابيدن حضرت در بستر پيغمبر(ص) و مانند آن د)جريان غدير خم كه علنا پيغمبر(ص) به كل مسلمين جانشينى و خلافت حضرت على(ع) را بيان نمودند كه هيچ جاى شك و شبهه‌اى بعد از ايشان باقى نماند. علاّمه اين فضائل حضرت امير(ع) را دليلى بر تجمع عده‌اى از طالبان فضيلت در گرد حضرت على(ع) مى‌داند و ديگر عامل مهم براى ايجاد تشيع را بكار بردن اين لفظ از جانب پيغمبر(ص) در مورد دوستان على(ع) مى‌نامند. | در بخش دوم نيز اعتقادات اسلامى را در نبوت، معاد و امامت مورد بررسى قرار داده‌اند، علامۀ شيعه را چنين تعريف مى‌كند كه در اصل به معنى پيرو مى‌باشد و به كسانى شيعه گفته مى‌شود كه جانشينى پيغمبر اكرم(ص) را حق اختصاصى خانواده رسالت مى‌دانند و در معارف اسلام پيرو مكتب اهل بيت مى‌باشند. ايشان زمان پيدايش مكتب تشيع را زمان حيات پيغمبر اكرم(ص) مى‌دانند و عوامل مختلفى را باعث اين نشو در ميان مسلمين معرفى مى‌كند كه از مهم‌ترين آنها مى‌توان به: الف) اجابت دعوت حضرت على(ع) براى جانشينى پيغمبر(ص) در روزهاى نخستين علنى شدن دعوت پيامبر اكرم(ص). ب)تصريح پيغمبر مكرم اسلام(ص) به عصمت و مصون بودن حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] از هر گونه خطا و اشتباه ج)كارهاى شگفت‌انگيز حضرت على(ع) و ايثارگرى‌هاى ايشان در مورد وجود مقدس پيغمبر خاتم(ص)، مانند خوابيدن حضرت در بستر پيغمبر(ص) و مانند آن د)جريان غدير خم كه علنا پيغمبر(ص) به كل مسلمين جانشينى و خلافت حضرت على(ع) را بيان نمودند كه هيچ جاى شك و شبهه‌اى بعد از ايشان باقى نماند. علاّمه اين فضائل حضرت امير(ع) را دليلى بر تجمع عده‌اى از طالبان فضيلت در گرد حضرت على(ع) مى‌داند و ديگر عامل مهم براى ايجاد تشيع را بكار بردن اين لفظ از جانب پيغمبر(ص) در مورد دوستان على(ع) مى‌نامند. | ||
از مسائل مهم و قابل توجهى كه علامۀ طباطبائى در اين كتاب مطرح نموده‌اند، عوامل جدائى اين گروه از ديگر مسلمين؛ يعنى اهل تسنن است. تحجر و عزلت شيعه در زمان بنى اميّه تا قرن دهم و يازدهم هجرى نيز از مطالبى است كه مباحث گويائى در پيرامون آن مطرح شده است. | از مسائل مهم و قابل توجهى كه علامۀ طباطبائى در اين كتاب مطرح نموده‌اند، عوامل جدائى اين گروه از ديگر مسلمين؛ يعنى اهل تسنن است. تحجر و عزلت شيعه در زمان بنى اميّه تا قرن دهم و يازدهم هجرى نيز از مطالبى است كه مباحث گويائى در پيرامون آن مطرح شده است. | ||