۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المعاد الجسماني: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'صدر المتألهين' به 'صدر المتألهين '
جز (جایگزینی متن - '،ن' به '، ن') |
جز (جایگزینی متن - 'صدر المتألهين' به 'صدر المتألهين ') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
به حدّ تكفير يكديگر پرداخته‌اند، مى‌توان گفت، تنها كسيكه به اين مسئله خوب پرداخته و مباحث عقلى را با | به حدّ تكفير يكديگر پرداخته‌اند، مى‌توان گفت، تنها كسيكه به اين مسئله خوب پرداخته و مباحث عقلى را با | ||
آيات و روايات در اين زمينه تطبيق داده است صدر المتألهين شيرازى است.اگر اين حكيم | آيات و روايات در اين زمينه تطبيق داده است [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] شيرازى است.اگر اين حكيم | ||
الهى در اين زمينه صحبت نمى‌كردند اكثر حقائق و معارف در خزينۀ آيات و روايات باقى مى‌ماند. | الهى در اين زمينه صحبت نمى‌كردند اكثر حقائق و معارف در خزينۀ آيات و روايات باقى مى‌ماند. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
نيز عرب‌زبان مى‌باشند، وى در اين كتاب پس از ذكر اقوال دانشمندان در زمينه روحانى يا جسمانى بودن معاد | نيز عرب‌زبان مى‌باشند، وى در اين كتاب پس از ذكر اقوال دانشمندان در زمينه روحانى يا جسمانى بودن معاد | ||
به قول حقيقى كه موردنظر ايشان بوده است و از صدر المتألهين نقل كرده مى‌پردازد و به شبهاتى كه در اين زمينه مطرح مى‌باشد | به قول حقيقى كه موردنظر ايشان بوده است و از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] نقل كرده مى‌پردازد و به شبهاتى كه در اين زمينه مطرح مى‌باشد | ||
جواب داده‌اند و با تمسك به قول امير المؤمنين كه مى‌فرمايند«انّ اول الدين معرفته» که اين گفتار بحث از مبتدا است | جواب داده‌اند و با تمسك به قول امير المؤمنين كه مى‌فرمايند«انّ اول الدين معرفته» که اين گفتار بحث از مبتدا است | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
و با تمسك به آيه'''«انا لله و انا اليه راجعون»'''كه بحث از منتهى است، اين ابتدا و انتهاء را در مصاب واحد | و با تمسك به آيه'''«انا لله و انا اليه راجعون»'''كه بحث از منتهى است، اين ابتدا و انتهاء را در مصاب واحد | ||
تصور كرده و براى اين بحث كه جسمانى بودن معاد است اهميت داده است تا جائيكه اين اهميت رااز كلام صدر المتألهين چنين برآورده است آنجا كه صدر المتألهين مى‌گويد«بدان همانا كه معاد ركن عظيمى | تصور كرده و براى اين بحث كه جسمانى بودن معاد است اهميت داده است تا جائيكه اين اهميت رااز كلام [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] چنين برآورده است آنجا كه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] مى‌گويد«بدان همانا كه معاد ركن عظيمى | ||
در اسلام است، و اصل بزرگى در حكمة مى‌باشد و آن از أغمض مسائل از جهت دقت و اعظم آنها از جهت | در اسلام است، و اصل بزرگى در حكمة مى‌باشد و آن از أغمض مسائل از جهت دقت و اعظم آنها از جهت | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
و در آخر شبهات معاد جسمانى را از منظر خواجه بحث كرده است.در باب سوم اين كتاب نظر فلاسفه‌اى چون | و در آخر شبهات معاد جسمانى را از منظر خواجه بحث كرده است.در باب سوم اين كتاب نظر فلاسفه‌اى چون | ||
[[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و صدر المتألهين شيرازى را ايجاد نموده.مؤلف محترم چون با منش و روش [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] موافق بوده در اين | [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] شيرازى را ايجاد نموده.مؤلف محترم چون با منش و روش [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] موافق بوده در اين | ||
كتاب به طرح و نظر و پردازش مبانى و افكار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] بيشتر پرداخته و با نگاه حركت جوهرى و تطبيق آن با آيات | كتاب به طرح و نظر و پردازش مبانى و افكار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] بيشتر پرداخته و با نگاه حركت جوهرى و تطبيق آن با آيات | ||