۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابی ' به 'ابی') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد رضى' به 'سيد رضى ') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب با مقدمه نويسنده درباره كتاب آغاز شده است. پس از آن زندگى شريف رضى(ره) و آثار به اجمال بررسى شده است. مقدمه سيد رضى بر كتاب شريف نهجالبلاغه نيز بخشى از مطالب كتاب را به خود اختصاص داده است. | كتاب با مقدمه نويسنده درباره كتاب آغاز شده است. پس از آن زندگى شريف رضى(ره) و آثار به اجمال بررسى شده است. مقدمه [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بر كتاب شريف نهجالبلاغه نيز بخشى از مطالب كتاب را به خود اختصاص داده است. | ||
نويسنده سپس توجه داده است كه از سه نوع خط در چاپ كتاب استفاده شده تا خواننده به راحتى بتواند سه شرح مذكور را از يكديگر تشخيص دهد (متن كتاب، ص20). | نويسنده سپس توجه داده است كه از سه نوع خط در چاپ كتاب استفاده شده تا خواننده به راحتى بتواند سه شرح مذكور را از يكديگر تشخيص دهد (متن كتاب، ص20). | ||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
نويسنده تأكيد كرده كه عبارات شارحان -جز در موارد اندكى- بدون تعليقه خود او ارائه شده است؛ كه در آن موارد اندك نيز به جهت رعايت در امانت به صورت حاشيهاى مستقل آورده شده است (همان). | نويسنده تأكيد كرده كه عبارات شارحان -جز در موارد اندكى- بدون تعليقه خود او ارائه شده است؛ كه در آن موارد اندك نيز به جهت رعايت در امانت به صورت حاشيهاى مستقل آورده شده است (همان). | ||
از اشكالاتى كه برخى بر سيد رضى(ره) گرفتهاند عدم ذكر مصادر و سندهاى نهجالبلاغه است كه نويسنده به جهت رفع بخشى از اين ايراد، در بخشى مابين متن و ذيل به مصادر خطبهها و نامهها اشاره كرده است. در رابطه با حكمتها مصدر هر حكمت در خود متن داخل كروشه ذكر شده است. | از اشكالاتى كه برخى بر [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] (ره) گرفتهاند عدم ذكر مصادر و سندهاى نهجالبلاغه است كه نويسنده به جهت رفع بخشى از اين ايراد، در بخشى مابين متن و ذيل به مصادر خطبهها و نامهها اشاره كرده است. در رابطه با حكمتها مصدر هر حكمت در خود متن داخل كروشه ذكر شده است. | ||
نويسنده استفاده از رموز را به سختى انداختن خواننده مىداند؛ لذا از ذكر رموز در اين اثر خوددارى كرده است. وى همچنين تلاش كرده كه با استفاده از سه شرح، شرح واحد و منسجمى بهدست دهد و گاه از حروف ربط «و» يا «أو» استفاده كرده است؛ البته به اعتراف خود او گاه موفق نبوده چرا كه اسلوب و شيوه شرّاح مختلف بوده و نويسنده هم بناى بر بازى با عبارات آنها را نداشته است (همان، ص7). | نويسنده استفاده از رموز را به سختى انداختن خواننده مىداند؛ لذا از ذكر رموز در اين اثر خوددارى كرده است. وى همچنين تلاش كرده كه با استفاده از سه شرح، شرح واحد و منسجمى بهدست دهد و گاه از حروف ربط «و» يا «أو» استفاده كرده است؛ البته به اعتراف خود او گاه موفق نبوده چرا كه اسلوب و شيوه شرّاح مختلف بوده و نويسنده هم بناى بر بازى با عبارات آنها را نداشته است (همان، ص7). |
ویرایش