۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اللمع في التصوف (ترجمه): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره'
جز (جایگزینی متن - ':ت' به ': ت') |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
== | == درباره ترجمه == | ||
'''اللمع فى التصوف'''، تنها اثر بازمانده از [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی|ابونصر عبدالله بن على بن محمد بن يحيى سراج طوسى]]، ملقب به طاووس الفقراء است | '''اللمع فى التصوف'''، تنها اثر بازمانده از [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی|ابونصر عبدالله بن على بن محمد بن يحيى سراج طوسى]]، ملقب به طاووس الفقراء است درباره تصوف كه اصل آن به زبان عربى است و ترجمه آن به فارسى به‌وسيله آقاى مهدى محبتى صورت گرفته و ويرايش آقاى روح‌بخشان به روانى و سادگى و بلاغت آن كمك كرده است و آن يكى از قديمى‌ترين آثار صوفيان است كه به دست ما رسيده است. | ||
كتاب، بعد از پيشگفتار كوتاه ناشر با دو مقدمه آغاز مى‌شود: يكى، از مترجم كه داراى دو باب به شرح زير است: | كتاب، بعد از پيشگفتار كوتاه ناشر با دو مقدمه آغاز مى‌شود: يكى، از مترجم كه داراى دو باب به شرح زير است: | ||
#عرفان و روزگاران نو: در اين باب، علت روى آوردن مردم ايران به صوفى‌گرى و نتايج مثبت و منفى آن و سود تصوف براى خواص ذكر شده است. | #عرفان و روزگاران نو: در اين باب، علت روى آوردن مردم ايران به صوفى‌گرى و نتايج مثبت و منفى آن و سود تصوف براى خواص ذكر شده است. | ||
#اللمع و ترجمه آن: اين باب، | #اللمع و ترجمه آن: اين باب، درباره مؤلف كتاب و محتواى آن و ارزش و قدمت آن سخن گفته است و نيز درباره سبك نگارش كتاب و تأثير آن بر ادب فارسى و اقتباس صوفيان بعد، همچون غزالى و شعراى فارسى، چون سعدى از اين كتاب و سرانجام درباره نحوه ترجمه، سخن رانده است. | ||
ديگرى، از نيكلسون است كه | ديگرى، از نيكلسون است كه درباره تحقيقات خود در زمينه تصوف از منابع اوليه (8 كتاب را نام برده است) و مشايخ ابونصر سراج و سفرهاى متعدد او به نقاط گوناگون ممالك اسلامى و اينكه اين كتاب از نظر بينش اصالتى ندارد و دنباله‌رو پيشينيان است و اينكه او متدين متعصب پايبند به سنن شريف است، سخن مى‌گويد و شرح مى‌دهد كه سراج حتى شطحيات صوفيان را به‌صورت شرعى تأويل مى‌كند، سپس با اشاره به ريشه لغوى صوفى و بحثى درباره فناء فى الله و رابطه آن با توحيد، به سراغ منابع سراج مى‌رود و 9 كتاب را از مآخذ او مى‌داند و سپس نام 40 صوفى غير مشهور را كه در «اللمع» آمده است برمى‌شمارد و در آخر، فهرستى از صوفيان صاحب‌نام را از ابتدا تا زمان سراج مى‌آورد كه شايد منظورش اين است كه گفتار آنان در «اللمع» به‌نحوى منعكس است و در آخر مى‌نويسد كه در كتاب «اللمع» نام 200 صوفى آمده است كه اغلب آنان ناشناسند. | ||
اصل كتاب به 14 بخش تقسيم شده كه هر بخش، به نام كتاب موسوم گرديده است و هر كتاب، به ابوابى منقسم شده است. | اصل كتاب به 14 بخش تقسيم شده كه هر بخش، به نام كتاب موسوم گرديده است و هر كتاب، به ابوابى منقسم شده است. | ||