۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حاج آخوند قمی، غلامرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
او در دوران كودكى و نوجوانى، مقدمات علوم دينى را در قم و تهران و اصفهان نزد مرحوم علامه شيخ على نورى را به مدت چهار سال بياموخت. در سال 1279ق به همراه دوست ديرين و هم‌مباحثه‌اش آيت‌الله حاج سيد صادق، رهسپار نجف اشرف گرديد و به مدت دو سال از درسهاى فقه و اصول [[شيخ انصارى]] بهره برد. اين دو سال در پرورش شخصيت علمى و بارورى استعداد او نقش به سزايى داشت. | او در دوران كودكى و نوجوانى، مقدمات علوم دينى را در قم و تهران و اصفهان نزد مرحوم علامه شيخ على نورى را به مدت چهار سال بياموخت. در سال 1279ق به همراه دوست ديرين و هم‌مباحثه‌اش آيت‌الله حاج سيد صادق، رهسپار نجف اشرف گرديد و به مدت دو سال از درسهاى فقه و اصول [[شيخ انصارى]] بهره برد. اين دو سال در پرورش شخصيت علمى و بارورى استعداد او نقش به سزايى داشت. | ||
پس از درگذشت [[شيخ انصارى]] در 1281ق، وى با شركت در حلقه درسى آيات عظام: [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] | پس از درگذشت [[شيخ انصارى]] در 1281ق، وى با شركت در حلقه درسى آيات عظام: [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] و [[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيب الله رشتى]] به تكميل دانسته‌هاى خويش پرداخت. با مهاجرت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] به سامراء، او و هم بحثش حاج سيد صادق ملازمت [[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيب الله رشتى]] را برگزيدند و تا سال 1296ق، به مدت 16 سال از درسهاى فقه و اصول آن وارث دانش [[شيخ انصارى]] بهره بردند. | ||
سپس در اواخر سال 1296ق به همراه دوستش رهسپار سامراء شد و دو سال نيز از درس آيت‌الله [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] | سپس در اواخر سال 1296ق به همراه دوستش رهسپار سامراء شد و دو سال نيز از درس آيت‌الله [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] بهره برد و با مكتب فقهى سامراء نيز آشنا شد. | ||
مرحوم حاج آخوند و آقاى حاج سيد صادق، در سال 1298ق به زادگاه خويش بازگشتند و بر مسند تدريس، افتاء، وعظ و ارشاد و امامت جماعت تكيه زدند. مردم حق شناس قم هم گرد آنان را گرفتند و به استفاده از محضرشان پرداختند. | مرحوم حاج آخوند و آقاى حاج سيد صادق، در سال 1298ق به زادگاه خويش بازگشتند و بر مسند تدريس، افتاء، وعظ و ارشاد و امامت جماعت تكيه زدند. مردم حق شناس قم هم گرد آنان را گرفتند و به استفاده از محضرشان پرداختند. | ||