مجموعه رسائل (لاری): تفاوت میان نسخه‌ها

در ابتداى رساله هيچ گونه نامى از رساله نيامده و لكن به جهت آن كه مؤلف، نزديك به چهار صد آيه قرآن در مذمت ظالمين و اعوان ايشان در اين رساله جمع آورى نموده، به «آيات الظالمين» معروف شده است،در حالى كه نام واقعى كتاب كه خود مؤلف بر آن گذاشته است «نصايح و فضايح»است.دليل اين ادّعا آن است كه مرحوم سيّد،در رسالۀ سؤال و جوابى كه محمد اشكنانى انصارى از ايشان نموده است و نسخه خطى آن موجود است در جواب سؤال هفتم،نام اين كتاب را برده است.

در اين نوشته علاوه بر مسأله فوق وجود برخى جملات مطوّل بدون خبر يا فاعل بدون فعل كه خواننده را مقدارى سر در گم مى‌سازد،در جاى جاى نوشته خودنمايى مى‌كند.اما در عوض،نگارش بسيار موجز است و اطناب ممل ندارد.

او آن چه را در اين رساله بررسى كرده است، انتظارات خودش از مشروطه است،نه مشروطيت موجود، بنا بر اين در باب اين رساله هم بايد همان سخنى را گفت كه در باب رسالۀ قبلى او گفته شده و آن اين كه دفاع لارى با سبك و سياق و دلايل ساير علمائى كه در حمايت مشروطيت رساله نوشته‌اند، تفاوت دارد، اما او كه قطعا به تفاوت تلقى خود از مشروطيت با ساير علما آگاه است، همواره از مشروطه موجود حمايت مى‌كند و به سختى بر مشروعه خواهانى كه مى‌گفتند: «ما دين نبى خواهيم، مشروطه نمى‌خواهيم»، مى‌تازد.

فصل چهارم رسالۀ حاضر،ناظر به بيان اين معنى است كه همان گونه كه ولايت اجراى حدود شرعيه و مجازاتهاى الهى و احكام خداوندى حق انحصارى حاكم شرع است، حق تعيين اسم و رسم، لقب، منصب ناظر،قيم، وكيل، امين، كاتب، منشى، معين،ناظم، خازن، ولى، والى و متولى و تعيين مراتب هر كس از هر جهت، حتى بزرگداشت يا تكذيب و هر تغيير و تبديلى، حق انحصارى حاكم شرع مسلم العداله اهل مجلس است.