۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ى«' به 'ی «') |
جز (جایگزینی متن - 'م«' به 'م «') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
«الكمالات الالهية فى الصفات المحمدية»، از مهمترين آثار عرفانى است كه عبدالكريم جيلى آن را در شرح | «الكمالات الالهية فى الصفات المحمدية»، از مهمترين آثار عرفانى است كه عبدالكريم جيلى آن را در شرح مفهوم «حقيقت محمدية»، به عربى تأليف كرده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
مصنف براى اين مسئله، سه نوع دليل از كتاب و سنت نبوى و دلايل عقلى كه مؤيد به كشف صريح مىباشد، اقامه كرده است. وى اين باب را در دو فصل تنظيم كرده است؛ در فصل اول بيان مىكند كه پيامبر اكرم(ص) تمامى كمالات خلقيه را از حيث خلقى و خلقى دارا مىباشد و در فصل دوم ثابت مىكند كه رسول الله(ص) جميع كمالات الهيه را از جهت صورت و معنى، ظاهر و باطن، وصفاً و تحققا، ذاتاً و صفاتاً، جمالاً و جلالاً و كمالاً شامل مىباشد و نسبت به آنها استيعاب دارد. | مصنف براى اين مسئله، سه نوع دليل از كتاب و سنت نبوى و دلايل عقلى كه مؤيد به كشف صريح مىباشد، اقامه كرده است. وى اين باب را در دو فصل تنظيم كرده است؛ در فصل اول بيان مىكند كه پيامبر اكرم(ص) تمامى كمالات خلقيه را از حيث خلقى و خلقى دارا مىباشد و در فصل دوم ثابت مىكند كه رسول الله(ص) جميع كمالات الهيه را از جهت صورت و معنى، ظاهر و باطن، وصفاً و تحققا، ذاتاً و صفاتاً، جمالاً و جلالاً و كمالاً شامل مىباشد و نسبت به آنها استيعاب دارد. | ||
مؤلف در ادامه، اسماء الهى را مىشمارد كه پيامبر متصف به آنهاست و در اين راستا از دلايل نقلى و عقلى بهره مىجويد. در بحث | مؤلف در ادامه، اسماء الهى را مىشمارد كه پيامبر متصف به آنهاست و در اين راستا از دلايل نقلى و عقلى بهره مىجويد. در بحث اسم «الولى» ولايت را افضل از نبوت معرفى مىكند، چون ولايت عبارت است از وجه الهى كه براى نبى است و نبوت عبارت است از وجه عبدى كه براى نبى مىباشد. | ||
باب چهارم، در بارهى معرفت امور كماليه و صفات الهيهاى است كه در انسان وجود دارد. اين باب، داراى دو فصل است. در فصل اول بيان مىشود كه انسان از جهت ذات، صفات، اسماء و افعال مظهر حق تعالى است و در فصل دوم گفته مىشود كه انسان از حيث صورت و معنا، علوى و سفلى، ظاهر و باطن، فاعل و منفعل مظهر عالم است. | باب چهارم، در بارهى معرفت امور كماليه و صفات الهيهاى است كه در انسان وجود دارد. اين باب، داراى دو فصل است. در فصل اول بيان مىشود كه انسان از جهت ذات، صفات، اسماء و افعال مظهر حق تعالى است و در فصل دوم گفته مىشود كه انسان از حيث صورت و معنا، علوى و سفلى، ظاهر و باطن، فاعل و منفعل مظهر عالم است. |
ویرایش