۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'ز«' به 'ز «') |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
نويسنده، در ابتدا، تعريفى | نويسنده، در ابتدا، تعريفى از «اجماع محصل» ارائه داده است. اين قسم از اجماع، بدون واسطه نقل ثابت مىشود، اگر چه ممكن است در اصل به آن استناد داده شود. ادله عقلى و نقلى و جمهور علماى شيعه و سنى بر حجيت اين اجماع در احكام شرعيه اتفاق دارند و عده اندكى، نظرى بر خلاف دارند. در ادامه مطلب، ادله نقلى حجيت اجماع نزد اهل سنت و بهويژه حديث منقول از پيامبر اكرم(ص) كه امت من بر خطا اجتماع نمىكنند، مورد بررسى قرار گرفته است. همچنين به حجيت اجماع نزد ساير امتها نيز اشاره شده است. | ||
از جمله مطالبى كه نويسنده، بهخوبى به آن پرداخته است، قاعده لطف است. اين قاعده، ايجاب مىكند كه در ميان جامعهى ما، امامى باشد كه محور حق و باطل بوده و جامعه را از خطاى مطلق باز دارد؛ ازهمينرو مىگوييم: اجماع، حجت است. بايد رئيسى در ميان مردم باشد و رئيس، نمىتواند نسبت به جامعه بىتفاوت باشد؛ اگر همهى آنها بر بتپرستى جمع شوند و او حرف نزند يا براى شرك جمع شوند و حرف نزند، مىگويند: قاعده لطف تمام نيست؛ بايد در ميان جامعه، يك انسان كامل و رئيس مطلقى باشد و مراقب جمعيت باشد كه بهطور مطلق گمراه نشوند؛ همين اندازه كه بر گناه و خلاف و باطل، اجماع نكنند، براى ما كافى است. تفصيل اين مطلب، در كتاب آمده و دوازده برهان بر آن اقامه شده است. | از جمله مطالبى كه نويسنده، بهخوبى به آن پرداخته است، قاعده لطف است. اين قاعده، ايجاب مىكند كه در ميان جامعهى ما، امامى باشد كه محور حق و باطل بوده و جامعه را از خطاى مطلق باز دارد؛ ازهمينرو مىگوييم: اجماع، حجت است. بايد رئيسى در ميان مردم باشد و رئيس، نمىتواند نسبت به جامعه بىتفاوت باشد؛ اگر همهى آنها بر بتپرستى جمع شوند و او حرف نزند يا براى شرك جمع شوند و حرف نزند، مىگويند: قاعده لطف تمام نيست؛ بايد در ميان جامعه، يك انسان كامل و رئيس مطلقى باشد و مراقب جمعيت باشد كه بهطور مطلق گمراه نشوند؛ همين اندازه كه بر گناه و خلاف و باطل، اجماع نكنند، براى ما كافى است. تفصيل اين مطلب، در كتاب آمده و دوازده برهان بر آن اقامه شده است. |
ویرایش