۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
به اعتقاد وى، محدّثان، تمام آنچه را كه روايت كرده و شنيدهاند، در كتابهاى خود نياوردهاند؛ بلكه در مصنّفات، صحاح، سنن، مسانيد و معاجم خود، مطالبى را كه با كوشش به ثبوت آنها پىبردهاند، پس از تنقيح و تصحيح به رشته تحرير درآوردهاند. ولى اين امر ما را از نقد و بررسى احاديث آنها بىنياز نمىسازد و آگاهى از تحقيقات آنان عذر قابل قبولى براى عدم نقد و بررسى مجدد نيست؛ مخصوصاً زمانى كه پيرو و مقلّد انديشهها و نظرات آنها نباشيم. | به اعتقاد وى، محدّثان، تمام آنچه را كه روايت كرده و شنيدهاند، در كتابهاى خود نياوردهاند؛ بلكه در مصنّفات، صحاح، سنن، مسانيد و معاجم خود، مطالبى را كه با كوشش به ثبوت آنها پىبردهاند، پس از تنقيح و تصحيح به رشته تحرير درآوردهاند. ولى اين امر ما را از نقد و بررسى احاديث آنها بىنياز نمىسازد و آگاهى از تحقيقات آنان عذر قابل قبولى براى عدم نقد و بررسى مجدد نيست؛ مخصوصاً زمانى كه پيرو و مقلّد انديشهها و نظرات آنها نباشيم. | ||
به نظر او، داستان خواستگارى اميرمؤمنان (ع) از دختر ابوجهل در زمان حيات پيامبر(ص) و در حالى كه حضرت زهرا(س) همسر آن حضرت بود، از آشكارترين شواهد و كاملترين مصاديق بر صحّت گفتههاى مكتب تشيع است كه اين حديث جعلى مىباشد. | به نظر او، داستان خواستگارى اميرمؤمنان (ع) از دختر ابوجهل در زمان حيات پيامبر(ص) و در حالى كه حضرت زهرا (س) همسر آن حضرت بود، از آشكارترين شواهد و كاملترين مصاديق بر صحّت گفتههاى مكتب تشيع است كه اين حديث جعلى مىباشد. | ||
مؤلف در بررسى اين موضوع، به روايتهايى كه به پيامبر(ص)، اميرمؤمنان (ع) و حضرت زهرا(س) مربوط مىشود، مراجعه كرده است. وى سندها و عبارات مختلف متن آنها را بررسى نموده و در شرح حال راويان آن، در پرتو گفتار علماى بزرگ رجالشناس انديشيده است. | مؤلف در بررسى اين موضوع، به روايتهايى كه به پيامبر(ص)، اميرمؤمنان (ع) و حضرت زهرا (س) مربوط مىشود، مراجعه كرده است. وى سندها و عبارات مختلف متن آنها را بررسى نموده و در شرح حال راويان آن، در پرتو گفتار علماى بزرگ رجالشناس انديشيده است. | ||
سپس مدلول اين حديث را بر اساس قواعدى كه در كتابهاى علوم حديثى مقرّر شده، و با استناد به آنچه كه محقّقان و شارحان اخبار و روايات گفتهاند، به دقّت نگريسته است. در نتيجه اين حديث را روايتى جعلى، داستانى و ساختگى و حكايتى ساخته و پرداخته معرفى نموده كه در درجه نخست، در پى جسارت كردن و طعنه زدن به پيامبر(ص)، سپس به على مرتضى(ع) و صدّيقه كبرى(س) است. | سپس مدلول اين حديث را بر اساس قواعدى كه در كتابهاى علوم حديثى مقرّر شده، و با استناد به آنچه كه محقّقان و شارحان اخبار و روايات گفتهاند، به دقّت نگريسته است. در نتيجه اين حديث را روايتى جعلى، داستانى و ساختگى و حكايتى ساخته و پرداخته معرفى نموده كه در درجه نخست، در پى جسارت كردن و طعنه زدن به پيامبر(ص)، سپس به على مرتضى(ع) و صدّيقه كبرى(س) است. |
ویرایش