پرش به محتوا

شهیدی تبریزی، میرفتاح: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا ('
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (')
خط ۴۵: خط ۴۵:
وى درس اصول را نزد [[آخوند خراسانى]] و فقه را از شريعت اصفهانى و سيّد محمّد كاظم يزدى، (صاحب عروة الوثقى) آموخت. بعد از رحلت آن بزرگان، مدتى نسبتا طولانى در درس خارج اصول و فقه آيت‌الله سيّد ابوالحسن اصفهانى حضور يافت و در رديف همراهان و ياران نزديك آن فقيه اهل بيت(ع) قرار گرفت. او در اين مدت، به‌عنوان يكى از استادان برجسته و بى‌بديل حوزه علميه نجف مطرح گرديد. يكى از محقّقين در مورد عظمت حوزه درسى ايشان در نجف اشرف مى‌نويسد:«آيت‌الله شهيدى در نجف اشرف، مجلس درس مهمّى داشت كه فضلاى بسيارى در آن حضور مى‌يافتند. اين فقيه فرزانه درس خود را به زبان عربى و روان و رسا بيان مى‌كرد. بسيارى از شركت‌كنندگان عرب‌زبان از بحث‌هاى ارزشمند وى كمال بهره را مى‌بردند».
وى درس اصول را نزد [[آخوند خراسانى]] و فقه را از شريعت اصفهانى و سيّد محمّد كاظم يزدى، (صاحب عروة الوثقى) آموخت. بعد از رحلت آن بزرگان، مدتى نسبتا طولانى در درس خارج اصول و فقه آيت‌الله سيّد ابوالحسن اصفهانى حضور يافت و در رديف همراهان و ياران نزديك آن فقيه اهل بيت(ع) قرار گرفت. او در اين مدت، به‌عنوان يكى از استادان برجسته و بى‌بديل حوزه علميه نجف مطرح گرديد. يكى از محقّقين در مورد عظمت حوزه درسى ايشان در نجف اشرف مى‌نويسد:«آيت‌الله شهيدى در نجف اشرف، مجلس درس مهمّى داشت كه فضلاى بسيارى در آن حضور مى‌يافتند. اين فقيه فرزانه درس خود را به زبان عربى و روان و رسا بيان مى‌كرد. بسيارى از شركت‌كنندگان عرب‌زبان از بحث‌هاى ارزشمند وى كمال بهره را مى‌بردند».


وى بعد از 23 سال تحصيل مداوم در نجف اشرف، براى معالجه و صله ارحام، به‌ويژه ديدار مادر و زيارت حضرت امام رضا(ع)، به ايران بازگشت و در تبريز، به تدريس خارج اصول و فقه پرداخت.
وى بعد از 23 سال تحصيل مداوم در نجف اشرف، براى معالجه و صله ارحام، به‌ويژه ديدار مادر و زيارت حضرت امام رضا (ع)، به ايران بازگشت و در تبريز، به تدريس خارج اصول و فقه پرداخت.


ايشان بعد از 4 سال، يعنى در سال 1350ق به درخواست آيت‌الله اصفهانى، دوباره به نجف اشرف برگشت و سيّد ابوالحسن اصفهانى را كه در آن هنگام محور مرجعيت شيعه محسوب مى‌شد، از نظر علمى و عملى همراهى نمود. در سال 1361ق به پيشنهاد آقا سيّد ابوالحسن اصفهانى شهر نجف را ترك كرده و براى هميشه به تبريز رفت و تا آخر عمر، در آن منطقه به احياى حوزه علميه تبريز و پرورش عالمان دين پرداخت. وى رهبرى دينى آن سامان را به عهده گرفت و تا حد توان به خدمات دينى- اجتماعى همت گماشت.  
ايشان بعد از 4 سال، يعنى در سال 1350ق به درخواست آيت‌الله اصفهانى، دوباره به نجف اشرف برگشت و سيّد ابوالحسن اصفهانى را كه در آن هنگام محور مرجعيت شيعه محسوب مى‌شد، از نظر علمى و عملى همراهى نمود. در سال 1361ق به پيشنهاد آقا سيّد ابوالحسن اصفهانى شهر نجف را ترك كرده و براى هميشه به تبريز رفت و تا آخر عمر، در آن منطقه به احياى حوزه علميه تبريز و پرورش عالمان دين پرداخت. وى رهبرى دينى آن سامان را به عهده گرفت و تا حد توان به خدمات دينى- اجتماعى همت گماشت.  
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش