۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (') |
||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
1- به استقبال ظلم رفتن 2- هر حكومتى قبل از ظهور را طاغوت دانستن 3- قشرىگرى در امر انتظار و نشستن و طلب فرج از خدا كردن. | 1- به استقبال ظلم رفتن 2- هر حكومتى قبل از ظهور را طاغوت دانستن 3- قشرىگرى در امر انتظار و نشستن و طلب فرج از خدا كردن. | ||
در ضمن هر برداشت، دليل اين برداشتها را ذكر و سپس به نقد آنها با استناد به قرآن، روايات و سخنان بزرگان مىپردازد. به طور نمونه در خصوص قشرىگرى در امر انتظار اين حكايت را نقل مىكند كه راوى نزد [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] آمد و عرض كرد: مردم مىگويند وقتى مهدى(ع) قيام مىكنند، كارها طبعاً برايش مهيا مىشود و به اندازه شاخ حجامتى هم خونريزى نمىشود؟ حضرت فرمود: «به خدا سوگند چنين نيست، اگر چنين موضوعى امكان داشت، براى رسول خدا(ص) صورت مىگرفت. در صورتى كه در ميدان جنگ دندانش خونين شد و پيشانى مباركش شكست. به خدا قسمت نهضت صاحبالامر هم انجام نمىگيرد؛ مگر اينكه در ميدان جنگ عرق بريزيم و خونها ريخته شود، سپس دست به پيشانى مباركش كشيد.» | در ضمن هر برداشت، دليل اين برداشتها را ذكر و سپس به نقد آنها با استناد به قرآن، روايات و سخنان بزرگان مىپردازد. به طور نمونه در خصوص قشرىگرى در امر انتظار اين حكايت را نقل مىكند كه راوى نزد [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] آمد و عرض كرد: مردم مىگويند وقتى مهدى(ع) قيام مىكنند، كارها طبعاً برايش مهيا مىشود و به اندازه شاخ حجامتى هم خونريزى نمىشود؟ حضرت فرمود: «به خدا سوگند چنين نيست، اگر چنين موضوعى امكان داشت، براى رسول خدا (ص) صورت مىگرفت. در صورتى كه در ميدان جنگ دندانش خونين شد و پيشانى مباركش شكست. به خدا قسمت نهضت صاحبالامر هم انجام نمىگيرد؛ مگر اينكه در ميدان جنگ عرق بريزيم و خونها ريخته شود، سپس دست به پيشانى مباركش كشيد.» | ||
در فصل دوم مؤلف، ديدگاه اختيارى بودن ظهور را بدين گونه تبيين مىكند كه بر اساس اين نظريه، شيعيان نيستند كه منتظرند، بلكه منتظر واقعى امام(ع) است، شيعيان بايد استعدادها و قدرت خود را ظاهر كنند و خود را آماده سازند تا امام ظهور كند. مؤلف بر اين باور است كه نه تنها اصل بحث زمينهسازى براى ظهور متوقف بر اختيارى بودن ظهور است، بلكه با روشن شدن اين نظريه، مصاديق زمينههاى ظهور و مقدمات آن برجسته خواهد شد و به دنبال آن وظايف شيعيان در دوره غيبت روشن مىشود. | در فصل دوم مؤلف، ديدگاه اختيارى بودن ظهور را بدين گونه تبيين مىكند كه بر اساس اين نظريه، شيعيان نيستند كه منتظرند، بلكه منتظر واقعى امام(ع) است، شيعيان بايد استعدادها و قدرت خود را ظاهر كنند و خود را آماده سازند تا امام ظهور كند. مؤلف بر اين باور است كه نه تنها اصل بحث زمينهسازى براى ظهور متوقف بر اختيارى بودن ظهور است، بلكه با روشن شدن اين نظريه، مصاديق زمينههاى ظهور و مقدمات آن برجسته خواهد شد و به دنبال آن وظايف شيعيان در دوره غيبت روشن مىشود. |
ویرایش