|
|
| خط ۳۷: |
خط ۳۷: |
|
| |
|
|
| |
|
| '''آيت‌الله سيد على حسينى ميلانى''' در رمضان سال 1367ق در شهر نجف اشرف، در خانواده‌اى اصيل و اهل علم و فضيلت، ديده به جهان گشود. | | '''آيت‌الله سيد على حسينى ميلانى''' در ماه مبارک رمضان سال 1367ق مطابق با سال 1327ش در نجف اشرف دیده به جهان گشود. |
| | ایشان، در سن ده سالگی به همراه خانواده‌اش نجف اشرف را ترک و به کربلای معلی مهاجرت کردند و تحصیلات خود را در این شهر آغاز نموده و از محضر عالمان و دانشمندان فرزانه حوزه علمیه کربلا کسب فیض و دانش کردند. سپس در حدود سال 1350ش به ایران مهاجرت نموده و در مشهد مقدس ساکن شدند و در سال 1353ش جهت ادامه تحصیل به قم مهاجرت نمود. |
|
| |
|
| در دوران كودكى، در معيّت پدر بزرگوارش، علاّمه آيت‌الله سيّد نور الدين ميلانى، به كربلاى معلاّ مهاجرت كرد.
| | ==اساتید== |
| | ===اساتید مقدمات و سطح=== |
| | حضرات آیات و حجج اسلام: |
| | #سید مرتضی طباطبایی حائری؛ |
| | #سید محمد طباطبایی حائری؛ |
| | #شیخ عبدالحسین بیضائی؛ |
| | #سید محسن جلالی کشمیری؛ |
| | #شیخ محمد صدقی مازندرانی؛ |
| | #شیخ مجتبی لنکرانی؛ |
| | #آقای عندلیب سبزواری. |
|
| |
|
| پدر والامقامش، از علما و دانشمندان بزرگ كربلاى معلاّ و امام جماعت حرم امام حسين (ع) بود، ولى پس از مهاجرت به ايران، چندى در شهر رى به نشر و ترويج مكتب اهل بيت(ع) پرداخت و در سال 1425ق در كنار حرم حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) بدرود حيات گفت و در شهر مقدس قم به خاك سپرده شد.
| | ===اساتید دروس خارج=== |
| | حضرات آیات عظام: |
| | #سید محمدرضا موسوی گلپایگانی (متوفای 1414 قمری)؛ |
| | #میرزا کاظم تبریزی (متوفای 1416 قمری)؛ |
| | #شیخ حسین وحید خراسانی؛ |
| | #سید محمد روحانی (متوفای 1418 قمری)؛ |
| | #شیخ مرتضی حائری یزدی (متوفای 1406 قمری). |
|
| |
|
| جدّ ارجمندش، آيت‌الله سيّد محمّد هادى ميلانى است. وى در سال 1394ق در مشهد مقدّس، دار دنيا را وداع گفت و در حرم مطهر امام رضا(ع) دفن شد.
| | ==خدمات علمی، فرهنگی، اجتماعی== |
| | | آیت‌الله میلانی از عالمان و محققان پرتلاش و پرکار و موفق حوزه‌های علمیه به شمار می‌آیند که علاوه بر تدریس و تربیت شاگردان فاضل، نیز دارای قلمی شیوا و مستدل بوده و در عرصه‌های گوناگون صاحب خدمات و آثار علمی، اجتماعی، فکری، فرهنگی فراوانی می‌باشند که فهرست برخی از آنها عبارتند از: |
| مادر ايشان، دخت علامه سيد حسين رضوى تبريزى نجفى است كه سال 1375ق در نجف اشرف درگذشته و در صحن مطهر اميرمؤمنان (ع) مدفون است. او فرزند آيت‌الله على رضوى تبريزى ملقّب به داماد است؛ چرا كه وى داماد آيت‌الله شيخ محمّد حسن مامقانى بود. مادر اين بانو، دختر علاّمه مرحوم شيخ حسن شربيانى، فرزند آيت‌الله فاضل شربيانى است كه از بزرگان شيعه اماميه در عصر خود در نجف اشرف بود.
| | #تأسیس مؤسسه ی مرکز الرساله در قم؛ |
| | | #تأسیس مرکز پژوهش‌های اعتقادی (مرکز الأبحاث العقائدیه)؛ |
| اين عالم بزرگ، در چنين خانواده‌اى رشد يافت و دروس مقدماتى و سطح را در حوزه علميه كربلاى معلاّ، با موفقيت به پايان رسانيد.
| | #تأسیس بنیاد فرهنگی امامت؛ |
| | | #تأسیس مرکز حقایق اسلامی. |
| دروس مقدّمات را از استاد علامه حجّت سيد محمد، فرزند آيت‌الله سيد مرتضى آل صاحب رياض طباطبائى و دروس سطح و پايه را از محضر علماى بزرگ و اساتيد به نام از شاگردان جدّ بزرگوارش آيت‌الله سيد محمد هادى ميلانى- از جمله: شيخ محمد شاهرودى، شيخ محمد حسين مازندرانى، شيخ عبدالحسن بيضانى و سيد محسن جلالى كشميرى فرا گرفت. آنگاه براى تكميل دروس به نجف اشرف مهاجرت كرد و در حوزه كهن آن ديار، در دروس بزرگان فقه و اصول شركت جست، متأسفانه ديرى نپاييد كه بنا به دستور حزب بعث، در سال 1390ق به همراه دانشمندان و فضلاى ايرانى و عده‌اى از شيعيان، ناگزير به ترك كشور عراق شده و رهسپار ايران گرديد.
| |
| | |
| ولى نخست طبق صلاحديد جدّ بزرگوارش آيت‌الله ميلانى، راهى مشهد مقدس شد و در دروس عالى آن مرجع بزرگ در حوزه علميه مشهد مقدس، شركت جست و همواره در خدمت آن بزرگ مرجع، خوشه‌چين علوم او بود تا آن‌كه در ماه رجب سال 1394ق جهان تشيع به سوگ آن مرجع عالى‌قدر نشست و آن عالم وارسته بدرود زندگى گفت.
| |
| | |
| در همين اوان بود كه شهر مقدس قم و حوزه علميه، بر اثر حوادث و پيشامدهاى كشور عراق، ميزبان علما و دانشمندان از مهاجران عراق بود، روى اين اصل، معظم‌له براى تكميل تحصيلات عاليه و افاده و افاضه اندوخته‌هاى علمى و معنوى، رهسپار قم گرديد و از محضر بزرگان و مراجع در فقه و اصول بهره برد. از جمله آيات عظام:
| |
| | |
| #[[گلپایگانی، محمدرضا|سيد محمد رضا موسوى گلپايگانى]] در فقه. | |
| #شيخ حسين وحيد خراسانى در فقه و اصول. | |
| #سيد محمد حسينى روحانى در اصول. | |
| #ميرزا كاظم تبريزى در فقه. | |
| #شيخ مرتضى حائرى در فقه.
| |
| | |
| وى در طى اين دوران، همواره ملازم و همراه دو تن از مراجع بزرگ همچون آيت‌الله گلپايگانى و آيت‌الله شيخ وحيد خراسانى بود و دروس فقه و اصول آن دو بزرگوار را به رشته تحرير درآورد و چند جلد از تقريرات بحث فقهى آن مرجع با تقريظهاى ارزشمندى كه به مقام علمى ايشان اشاره دارد، به دستور آن مرجع به زيور طبع آراسته است.
| |
| | |
| با اين وجود، كتاب «تحقيق الاصول» وى كه تقريرات بحث‌هاى اصولى آيت‌الله وحيد خراسانى است، به چاپ رسيده است.
| |
| | |
| آیت‌الله ميلانى از هنگام ورود به حوزه علميه قم، به تدريس و تأليف اشتغال دارد و ده‌ها تن از طلاب و دانشجويان علوم دينى را در مراحل گوناگون پرورش داده و ده‌ها جلد كتاب در علوم مختلف به رشته تحرير درآورده است.
| |
| | |
| ايشان اينك، يكى از اساتيد به نام حوزه علميه قم مى‌باشد كه در مرحله درس خارج فقه و اصول و علم كلام، مشغول به تدريس هستند.
| |
| | |
| آيت‌الله [[گلپایگانی، محمدرضا|سيد محمد رضا گلپايگانى]] در تاريخ 1401ق، در تمجيد از ايشان در مقدمه يكى از كتاب‌هايش اين‌گونه مى‌نويسد:
| |
| | |
| «معظم له از اساتيد و بزرگان بسيارى اجازه روايتى دارند، از جمله آيت‌الله شيخ [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]]...».
| |
|
| |
|
| == آثار== | | == آثار== |
