۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ترتیب خلاصة الأقوال في معرفة الرجال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ى(' به 'ى ('
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
جز (جایگزینی متن - 'ى(' به 'ى (') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
اين كتاب يك جلدى، شامل مقدمه محقق، ترجمه مؤلف، مقدمه مؤلف و 31 فصل است. 28 فصل آن به اسامى روات به ترتيب حروف الفبا اختصاص يافته است. فصل بيست‌ونهم، درباره القاب و كنيه‌ها، فصل سى‌ام درباره ذكر برخى از خواص اصحاب [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين (ع)]] و مجهولين و فصل سى‌ويكم مشتمل بر خاتمه‌ى كتاب است و خود شامل ده فايده مى‌باشد. | اين كتاب يك جلدى، شامل مقدمه محقق، ترجمه مؤلف، مقدمه مؤلف و 31 فصل است. 28 فصل آن به اسامى روات به ترتيب حروف الفبا اختصاص يافته است. فصل بيست‌ونهم، درباره القاب و كنيه‌ها، فصل سى‌ام درباره ذكر برخى از خواص اصحاب [[امام على (ع)|اميرالمؤمنين (ع)]] و مجهولين و فصل سى‌ويكم مشتمل بر خاتمه‌ى كتاب است و خود شامل ده فايده مى‌باشد. | ||
مرحوم [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، كتاب خود را به دو بخش روات قابل اعتماد (ثقات) و روات غير قابل اعتماد (ضعاف) تقسيم نموده است؛ لذا مراجعه‌كننده براى پى بردن به شرح حال يك راوى بايد به هر دو بخش مراجعه نمايد... ازاين‌رو، محقق كتاب براى سهولت دسترسى، اين دو بخش را در يك جا گردآورى نموده است و با رموزى چون: «ثق» (نشانه اينكه اين شخص، در بخش اول از كتاب علامه ذكر شده است) و «ضع» (نشانه اينكه اين شخص، در بخش دوم از كتاب علامه ذكر شده است) آنها را از يكديگر متمايز نموده است <ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/20723/1/23 ر.ك: مقدمه محقق، ص23]</ref>. | مرحوم [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، كتاب خود را به دو بخش روات قابل اعتماد (ثقات) و روات غير قابل اعتماد (ضعاف) تقسيم نموده است؛ لذا مراجعه‌كننده براى پى بردن به شرح حال يك راوى بايد به هر دو بخش مراجعه نمايد... ازاين‌رو، محقق كتاب براى سهولت دسترسى، اين دو بخش را در يك جا گردآورى نموده است و با رموزى چون: «ثق» (نشانه اينكه اين شخص، در بخش اول از كتاب علامه ذكر شده است) و «ضع» (نشانه اينكه اين شخص، در بخش دوم از كتاب علامه ذكر شده است) آنها را از يكديگر متمايز نموده است <ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/20723/1/23 ر.ك: مقدمه محقق، ص23]</ref>. | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
ترحم يكى از معصومين بر شخصى، نشانه وثاقت است. مراد از ترحم، گفتن عبارت «رحمه اللّه» يا تعبيرى مانند آن هنگام ياد كردن از شخص مرحوم است <ref>رحمان ستايش، محمدكاظم، ج2، ص155</ref>. | ترحم يكى از معصومين بر شخصى، نشانه وثاقت است. مراد از ترحم، گفتن عبارت «رحمه اللّه» يا تعبيرى مانند آن هنگام ياد كردن از شخص مرحوم است <ref>رحمان ستايش، محمدكاظم، ج2، ص155</ref>. | ||
شهادت راوى به‌همراه يكى از ائمه و يا حضور وى با ايشان در جنگ‌ها نشانه وثاقت راوى است. [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] در بسيارى از موارد كسانى را كه با پيامبر (ص) يا با [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين (ع)]] در جنگ شركت داشته‌اند و توثيق يا مدح نيز ندارند، در ضمن راويان قابل اعتماد ذكر كرده است <ref>همان، ص155 و 156</ref>. | شهادت راوى به‌همراه يكى از ائمه و يا حضور وى با ايشان در جنگ‌ها نشانه وثاقت راوى است. [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] در بسيارى از موارد كسانى را كه با پيامبر (ص) يا با [[امام على (ع)|اميرالمؤمنين (ع)]] در جنگ شركت داشته‌اند و توثيق يا مدح نيز ندارند، در ضمن راويان قابل اعتماد ذكر كرده است <ref>همان، ص155 و 156</ref>. | ||
وجود فضايل در شخص راوى نشانه وثاقت اوست. افرادى به‌عنوان معتمد نزد علامه وجود دارند كه درباره آنان فقط عنوان «فاضل» يا امثال آن به كار رفته و مدح ديگرى ندارد و ظاهرا علامه به‌واسطه اين فضايل بر ايشان اعتماد كرده است <ref>همان، ص156</ref>. | وجود فضايل در شخص راوى نشانه وثاقت اوست. افرادى به‌عنوان معتمد نزد علامه وجود دارند كه درباره آنان فقط عنوان «فاضل» يا امثال آن به كار رفته و مدح ديگرى ندارد و ظاهرا علامه به‌واسطه اين فضايل بر ايشان اعتماد كرده است <ref>همان، ص156</ref>. | ||