۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'انصاری، مرتضی بن محمدامین' به 'شيخ مرتضى انصارى ') |
جز (جایگزینی متن - 'ب«' به 'ب «') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
«الفوائد الاصولية»، نوشته [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] (1281ق.)، در باره اصول فقه شيعه و به زبان عربى است. اين كتاب، توسط حسن غفارپور مراغى مورد تحقيق واقع شده است. | «الفوائد الاصولية»، نوشته [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] (1281ق.)، در باره اصول فقه شيعه و به زبان عربى است. اين كتاب، توسط حسن غفارپور مراغى مورد تحقيق واقع شده است. | ||
اولين كسى كه به اين كتاب اشاره كرده است و آن را از جمله آثار شيخ برشمرده، محمد حسن مامقانى در | اولين كسى كه به اين كتاب اشاره كرده است و آن را از جمله آثار شيخ برشمرده، محمد حسن مامقانى در كتاب «غاية الآمال» مىباشد. | ||
ترتيب كتاب، بر اساس | ترتيب كتاب، بر اساس كتاب «القوانين المحكمة» است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
كتاب، متشكل از مجموعهاى پراكنده از مسائل اساسى علم اصول است و اكثر موضوعات آن به مباحث الفاظ اختصاص دارد. فوايد كتاب، از جهت تفصيل و تحقيق و اتقان، با هم اختلاف دارد؛ بعضى از آنها ناقص و بعضى، مختصر است و در بعضى از آنها تكرار و اضطراب از ناحيه تركيب جمل و عبارات وجود دارد و برخى، مفصل و كامل است و تحقيق مصنف در مورد آنها به نهايت خود رسيده است. | كتاب، متشكل از مجموعهاى پراكنده از مسائل اساسى علم اصول است و اكثر موضوعات آن به مباحث الفاظ اختصاص دارد. فوايد كتاب، از جهت تفصيل و تحقيق و اتقان، با هم اختلاف دارد؛ بعضى از آنها ناقص و بعضى، مختصر است و در بعضى از آنها تكرار و اضطراب از ناحيه تركيب جمل و عبارات وجود دارد و برخى، مفصل و كامل است و تحقيق مصنف در مورد آنها به نهايت خود رسيده است. | ||
از ميان فوايد وارد در كتاب، تنها 9 فايده از آنها در | از ميان فوايد وارد در كتاب، تنها 9 فايده از آنها در كتاب «مطارح الانظار» آمده، ولى روش شرح موارد مشترك و تقرير مطالب و اقامه حجت در دو كتاب كاملا با هم اختلاف دارد. | ||
پارهاى از فوايد كتاب عبارت است از: عدم جواز استعمال لفظ در اكثر از معناى واحد، بيان وضعيت واجب در صورت نامقدور بودن مقدمه وجود آن، وجوب مقدمه واجب، اجتماع امر و نهى، اقسام خاص مردد بين اقل و اكثر ارتباطى و حكم هر يك از آنها... | پارهاى از فوايد كتاب عبارت است از: عدم جواز استعمال لفظ در اكثر از معناى واحد، بيان وضعيت واجب در صورت نامقدور بودن مقدمه وجود آن، وجوب مقدمه واجب، اجتماع امر و نهى، اقسام خاص مردد بين اقل و اكثر ارتباطى و حكم هر يك از آنها... |
ویرایش