۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جمال آفتاب و آفتاب هر نظر: شرحی بر دیوان حافظ: تفاوت میان نسخه‌ها
جمال آفتاب و آفتاب هر نظر: شرحی بر دیوان حافظ (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۱۸
، ۱۲ مارس ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'صدرالدين قونوى' به 'صدرالدين قونوى '
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
جز (جایگزینی متن - 'صدرالدين قونوى' به 'صدرالدين قونوى ') |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
#:ب) انسجام هر غزل با استفاده از روش گذشته و نيز از راه انس با غزليات و تشخيص اينكه هر غزل در چه موقعيتى و در چه حالى سروده شده است و يا احياناً در وسط غزل، چگونه حال سراينده متفاوت مى‌شود و لذا سخن تغيير مى‌كند و ديگر موارد كه همگى نشان‌دهنده عدم پريشان‌گويى شاعر است و پريشان‌گويى‌هاى ظاهرى كه به خاطر تغيير حالات روحى شاعر، از هزاران سخن به‌ظاهر منطقى، بيشتر ارزش دارد؛ | #:ب) انسجام هر غزل با استفاده از روش گذشته و نيز از راه انس با غزليات و تشخيص اينكه هر غزل در چه موقعيتى و در چه حالى سروده شده است و يا احياناً در وسط غزل، چگونه حال سراينده متفاوت مى‌شود و لذا سخن تغيير مى‌كند و ديگر موارد كه همگى نشان‌دهنده عدم پريشان‌گويى شاعر است و پريشان‌گويى‌هاى ظاهرى كه به خاطر تغيير حالات روحى شاعر، از هزاران سخن به‌ظاهر منطقى، بيشتر ارزش دارد؛ | ||
#:ج) استشهاد به ابيات ديگر حافظ در تفسير بسيارى از ابيات كه البته اين كار نه با استفاده از واژه‌هاى مشترك، بلكه با بهره‌گيرى از معانى و مفاهيم اشعار صورت گرفته است و... | #:ج) استشهاد به ابيات ديگر حافظ در تفسير بسيارى از ابيات كه البته اين كار نه با استفاده از واژه‌هاى مشترك، بلكه با بهره‌گيرى از معانى و مفاهيم اشعار صورت گرفته است و... | ||
#برجستگى ديگر اين شرح آن است كه معمولاً در شرح مبانى عرفانى، از كلمات اساتيد و مشايخ عرفان اسلامى نظير محى‌الدين بن عربى، صدرالدين | #برجستگى ديگر اين شرح آن است كه معمولاً در شرح مبانى عرفانى، از كلمات اساتيد و مشايخ عرفان اسلامى نظير محى‌الدين بن عربى، [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] ، ابن فارض مصرى، مولى [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]]، قيصرى، ملاى رومى و... كمك گرفته شده و استفاده شايسته‌اى نيز از آيات قرآنى و كلمات اهل بيت(ع) در شرح هر بيت شده است؛ به‌گونه‌اى كه خواننده، به‌خوبى درهم‌آميختگى شعر حافظ با قرآن و كلمات اهل بيت(ع) را احساس كرده و به‌روشنى مى‌بيند كه اشعار خواجه اگر ملاحت و شرينى دارد، همه به بركت قرآن و انس با اهل بيت(ع) بوده است؛ بنابراين، استفاده از آيات، روايات، ادعيه و مناجات‌هاى فراوان، علاوه بر استحكام بخشيدن به مطالب خواجه، خواننده را در حال و هواى مناجات‌هاى معصومين (ع) با حضرت حق و يا فضاى كلام وحى و مجالس افاضه اولياى دين قرار مى‌دهد. | ||
جلد اول، غزل يك «الا يا ايها الساقى...» تا شصت «اگرچه باده فرح‌بخش و باد گلبيز است...» را به خود اختصاص داده است. | جلد اول، غزل يك «الا يا ايها الساقى...» تا شصت «اگرچه باده فرح‌بخش و باد گلبيز است...» را به خود اختصاص داده است. | ||