حجاز در صدر اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب حجاز در صدر اسلام، اثرى است محققانه و در نوع خود كم نظير. مولف در تألیف آن رنج فراوان برده و صفحات بسيارى را مطالعه كرده است. دكتر احمد صالح علاوه بر كتب جغرافيا و تاريخ، كتاب‌هايى درحديث و فقه چون [[الکافی|كافى]]، الموطأ و صحاح سته را نيز از نظر دور نداشته است و اين خود در جامع بودن كتاب، تاثير واهميت خاصى خواهد داشت. چنانجه در جاهاى مختلفى، از كتاب ال[[الکافی|كافى]] نقل نموده است.

مولف محترم كوشيده است كه همواره از كتب قديمى‌تر استفاده نمايد، به جز چند مورد معدود كه تا قرن هشتم و نهم نيز آمده است. اكثر منابع وى، متعلق به قرن چهارم است. اما اشكالى كه به كتابش وارد است، اين كه متاسفانه منابعى را كه به آنها اشاره مى‌كند، به طور دقيق معرفى نمى‌نمايد، به گونه‌اى كه خواننده بتواند در صورت لزوم به آنها مراجعه كند؛ زيرا معلوم نمى‌دارد كه مطلب را از كدام چاپ، و تصحيح چه كسى و چاپ چه تاريخى جز در يك دو مورد، برگرفته است.

كتاب، ابتدا با زندگانى نامه‌ى مولف، توسط مترجم، شروع مى‌گردد، سپس به 16 فصل تقسيم مى‌يابد. فصل اول درباره‌ى اهميت حجاز در صدر اسلام و تاثير آن در انتظام امور جهان اسلامى است؛ و بيان مى‌دارد كه در حجاز بوده است كه اسلام ظهور كرد و اركان دولتش استوارى و حكومتش استقرار يافت و رسول الله همه‌ى عمر خود را در آنجا سپرى كرد. پنجاه سال در مكه و باقى را در مدينه سپرى نمود. فصل دوم درباره كتاب‌هاى عربى در باب مدينه و حجاز است، وى مى‌گويد قديمى‌ترين كتابى كه به دست ما رسيده و درباره سيره پيامبر مى‌باشد، يكى كتاب واقدى است و ديگرى سيره ابن اسحاق است، كه به جزء جزء راهى را كه رسول الله از مكه به مدينه به هنگام هجرت پيموده است، شرح داده و نيز راهى را كه از مدينه به بدر طى كرده و همچنين راهى را كه از مدينه به ذوالعشيره و از مدينه به تبوك پيموده است.

مولف در اين فصل نام چند تن از مولفانى را كه در اين زمينه قلم زده‌اند را مى‌آورد و ابن‌زباله و يحيى بن الحسن العلوى را از قديمى‌ترين كسانى مى‌شمارد كه تاريخ مدينه را نوشته‌اند. در فصل سوم حدود حجاز در نزد متقدمان را بررسى مى‌كند و بر طبق گفتار راويان عرب، آنها را در تعريف و تحديد حجاز متفق مى‌داند؛ كه حد فاصل ميان تهامه و نجد باشد.