۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تفسير القرآن الكريم (مصطفی خمیني): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر ('
جز (جایگزینی متن - 'فخر رازى' به 'فخر رازى') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
در اين راستا مصنف برخى مصطلحات قرآنى را مطرح و معنا و تفسير مى‌نمايد، مانند «قلب» <ref>همان، ج2، ص397</ref>، ''' «لا يشعرون» ''' <ref>همان، ج3، ص116</ref>، ''' «إن كنتم صادقين» ''' <ref>همان، ج4، ص362</ref>. | در اين راستا مصنف برخى مصطلحات قرآنى را مطرح و معنا و تفسير مى‌نمايد، مانند «قلب» <ref>همان، ج2، ص397</ref>، ''' «لا يشعرون» ''' <ref>همان، ج3، ص116</ref>، ''' «إن كنتم صادقين» ''' <ref>همان، ج4، ص362</ref>. | ||
همچنين ايشان در مقام بررسى كاربرد كلمات و تعيين حوزه‌هاى معنايى واژگان زبان قرآن، دقت نظرهايى اعمال مى‌كند كه مبناى همه آنها حاكم ساختن كاربرد قرآنى و حكم قرار دادن آن و زدودن تاريكى‌ها و غفلت و ترديدها از كاربرد آن واژگان در زبان و ادبيات عربى، در پرتو ساز و كار كلام خداست؛ براى نمونه ذيل آيه 35 سوره بقره <ref>همان، ص397-401</ref>، ده نمونه ياد شده است. | همچنين ايشان در مقام بررسى كاربرد كلمات و تعيين حوزه‌هاى معنايى واژگان زبان قرآن، دقت نظرهايى اعمال مى‌كند كه مبناى همه آنها حاكم ساختن كاربرد قرآنى و حكم قرار دادن آن و زدودن تاريكى‌ها و غفلت و ترديدها از كاربرد آن واژگان در زبان و ادبيات عربى، در پرتو ساز و كار كلام خداست؛ براى نمونه ذيل آيه 35 سوره بقره <ref>همان، ص397-401</ref>، ده نمونه ياد شده است. | ||
د)- اخلاق و موعظه (جنبه عملى تفسير): نويسنده در راستاى هدف والاى تفسير كه رسيدن به مقصود قرآن است، رسالت قرآن را كه همانا هدايت انسان‌هاست، از ياد نبرده و در ذيل همه آيات به موعظه و نصيحت متناسب با آن پرداخته است. ايشان معتقدند مفسر نيز مانند پيامبر(ص) بايد به انذار و تبشير مردمان بپردازد؛ انذار از اينكه مبادا به سير و سياحت در مفاهيم و تركيبات و خصوصيات كلام بسنده كنند و تشويق و ترغيب، نسبت به سفرى سالكانه و خالصانه در حقيقت و روح كتاب خدا و دقايق و شئون كلام الهى. تنها به اين وسيله است كه مفسران مى‌توانند بندگان خدا را به منظور و مقصود از فرود آمدن كتاب كريم از جانب خداوند رحمان و رحيم، نائل سازند <ref>همان، ج2، ص22</ref>. | د)- اخلاق و موعظه (جنبه عملى تفسير): نويسنده در راستاى هدف والاى تفسير كه رسيدن به مقصود قرآن است، رسالت قرآن را كه همانا هدايت انسان‌هاست، از ياد نبرده و در ذيل همه آيات به موعظه و نصيحت متناسب با آن پرداخته است. ايشان معتقدند مفسر نيز مانند پيامبر (ص) بايد به انذار و تبشير مردمان بپردازد؛ انذار از اينكه مبادا به سير و سياحت در مفاهيم و تركيبات و خصوصيات كلام بسنده كنند و تشويق و ترغيب، نسبت به سفرى سالكانه و خالصانه در حقيقت و روح كتاب خدا و دقايق و شئون كلام الهى. تنها به اين وسيله است كه مفسران مى‌توانند بندگان خدا را به منظور و مقصود از فرود آمدن كتاب كريم از جانب خداوند رحمان و رحيم، نائل سازند <ref>همان، ج2، ص22</ref>. | ||
#ايشان در سراسر تفسير خويش، بنا را بر اجتهاد مطلق نهاده است؛ به همين جهت، هر گاه مطلبى خلاف تحقيق، شهرت يافته باشد، متعرض آن مى‌گردد و با دلائل قطعى، مطلب را روشن مى‌سازد؛ چنان‌كه در تفاسير خاصه و عامه يكى بودن معناى «شكر» با «حمد»، مشهور شده است، اما ايشان، اين مطلب را «غريب» عنوان مى‌دهد و به بررسى آن از زواياى مختلف، مى‌پردازد <ref>همان، ج1، ص216</ref>. | #ايشان در سراسر تفسير خويش، بنا را بر اجتهاد مطلق نهاده است؛ به همين جهت، هر گاه مطلبى خلاف تحقيق، شهرت يافته باشد، متعرض آن مى‌گردد و با دلائل قطعى، مطلب را روشن مى‌سازد؛ چنان‌كه در تفاسير خاصه و عامه يكى بودن معناى «شكر» با «حمد»، مشهور شده است، اما ايشان، اين مطلب را «غريب» عنوان مى‌دهد و به بررسى آن از زواياى مختلف، مى‌پردازد <ref>همان، ج1، ص216</ref>. | ||
#ايشان هيچ‌گونه تضييق و ايجاد محدوديت را در دايره معانى الفاظ قرآنى روا نمى‌دارد و هيچ‌گونه توجيهى را مجوز محدود كردن معانى عبارات و تعبيرات قرآنى نمى‌داند <ref>همان، ج2، ص447-448</ref>. بر اين مبنا مصنف خطاب‌هاى قرآنى را عام مى‌داند؛ به‌طور نمونه، خطاب‌هاى ''' «يا بني اسرائيل» ''' را خطاب به همگان مى‌داند و رهنمودهاى هدايتى اين آيات را متوجه همگى جوامع بشرى مى‌داند <ref>همان، ج4، ص487-488</ref>. | #ايشان هيچ‌گونه تضييق و ايجاد محدوديت را در دايره معانى الفاظ قرآنى روا نمى‌دارد و هيچ‌گونه توجيهى را مجوز محدود كردن معانى عبارات و تعبيرات قرآنى نمى‌داند <ref>همان، ج2، ص447-448</ref>. بر اين مبنا مصنف خطاب‌هاى قرآنى را عام مى‌داند؛ به‌طور نمونه، خطاب‌هاى ''' «يا بني اسرائيل» ''' را خطاب به همگان مى‌داند و رهنمودهاى هدايتى اين آيات را متوجه همگى جوامع بشرى مى‌داند <ref>همان، ج4، ص487-488</ref>. | ||