۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تشیع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر ('
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
وى در فصل چهارم در مورد اسماعيليه و امامت فاطميان و فرقه‌هاى اسماعيليه مورد بررسى قرار داده است. وى بيان مى‌كند كه نام‌هاى معمول براى دومين شاخه تشيع، غيردقيق و گمراه‌كننده است. واژه سبعيّه (از لغت عربى سبع، به معنى هفت)- در قياس با «شيعه اثنى عشريه» (دوازده‌امامى)- اين تصور را پديد مى‌آورد كه اين گروه از شيعيان به سلسله‌اى فقط متشكل از هفت امام معتقداند. درحالى‌كه اين تصوّر بى‌ترديد در دوران آغازين نهضت، و پس از آن براى معتقدان پيشين موسوم به قرمطيان صادق بود، اما ساير گروه‌ها، دودمان امامان را ادامه دادند؛ بدين ترتيب آغاخان فعلى را پيروانش امام چهل و نهم مى‌دانند <ref>همان، ص 289</ref>. | وى در فصل چهارم در مورد اسماعيليه و امامت فاطميان و فرقه‌هاى اسماعيليه مورد بررسى قرار داده است. وى بيان مى‌كند كه نام‌هاى معمول براى دومين شاخه تشيع، غيردقيق و گمراه‌كننده است. واژه سبعيّه (از لغت عربى سبع، به معنى هفت)- در قياس با «شيعه اثنى عشريه» (دوازده‌امامى)- اين تصور را پديد مى‌آورد كه اين گروه از شيعيان به سلسله‌اى فقط متشكل از هفت امام معتقداند. درحالى‌كه اين تصوّر بى‌ترديد در دوران آغازين نهضت، و پس از آن براى معتقدان پيشين موسوم به قرمطيان صادق بود، اما ساير گروه‌ها، دودمان امامان را ادامه دادند؛ بدين ترتيب آغاخان فعلى را پيروانش امام چهل و نهم مى‌دانند <ref>همان، ص 289</ref>. | ||
نويسنده در فصل پنجم در مورد زيديه چنين مى‌نويسد كه: سنت فقهى زيديان به زيد بن على، نوه امام حسين(ع) و برادر ناتنى امام پنجم شيعيان دوازده امامى، محمد باقر(ع) كه در سال 122ق740/م در جريان يك شورش نافرجام عليه هشام خليفه اموى در كوفه به قتل رسيد باز مى‌گردد. با وجود اين، آثار فقهى منسوب به زيد موثق نيستند. آنها حاصل عقايد مذهب زيدى كه در نيمه دوم قرن دوم/ هشتم در كوفه توسعه يافت محسوب مى‌شوند. در ميان قديمى‌ترين شعبه‌هاى زيدى كه مورد توجه عالمان ملل و نحل عرب قرار گرفت، جارودى‌هاى دقيق و سخت‌گير هستند كه شايسته است مورد اشاره خاص قرار گيرند. اينان تنها افرادى هستند كه على(ع) را جانشين برحق تعيين شده پيامبر(ص) مى‌شناسند (درصورتى كه بُتريه ابوبكر و عمر را خليفه مى‌شناختند). آنها در انتظار آن بودند كه امام راستين با توسل به شمشير، حقوق خود را از غاصبان خواهد گرفت <ref>همان، ص 357</ref>. | نويسنده در فصل پنجم در مورد زيديه چنين مى‌نويسد كه: سنت فقهى زيديان به زيد بن على، نوه امام حسين(ع) و برادر ناتنى امام پنجم شيعيان دوازده امامى، محمد باقر (ع) كه در سال 122ق740/م در جريان يك شورش نافرجام عليه هشام خليفه اموى در كوفه به قتل رسيد باز مى‌گردد. با وجود اين، آثار فقهى منسوب به زيد موثق نيستند. آنها حاصل عقايد مذهب زيدى كه در نيمه دوم قرن دوم/ هشتم در كوفه توسعه يافت محسوب مى‌شوند. در ميان قديمى‌ترين شعبه‌هاى زيدى كه مورد توجه عالمان ملل و نحل عرب قرار گرفت، جارودى‌هاى دقيق و سخت‌گير هستند كه شايسته است مورد اشاره خاص قرار گيرند. اينان تنها افرادى هستند كه على(ع) را جانشين برحق تعيين شده پيامبر (ص) مى‌شناسند (درصورتى كه بُتريه ابوبكر و عمر را خليفه مى‌شناختند). آنها در انتظار آن بودند كه امام راستين با توسل به شمشير، حقوق خود را از غاصبان خواهد گرفت <ref>همان، ص 357</ref>. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||