۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'و«' به 'و «') |
جز (جایگزینی متن - 'ن«' به 'ن «') |
||
خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
مثنوى«شير و شكر»، در موضوعاتى از قبيل مناجات و التجاء به قاضى الحاجات، نصيحت نفس اماره و برحذر داشتن آن از دنياى غداره، ذم كسانى كه عمر خويش را صرف علوم رسمى مجازى كردهاند، علمى كه در معاد نافع است، مناجات و شوق به همنشينى با اصحاب حال و ارباب كمال و توبه از خطايا، سروده شده است. | مثنوى«شير و شكر»، در موضوعاتى از قبيل مناجات و التجاء به قاضى الحاجات، نصيحت نفس اماره و برحذر داشتن آن از دنياى غداره، ذم كسانى كه عمر خويش را صرف علوم رسمى مجازى كردهاند، علمى كه در معاد نافع است، مناجات و شوق به همنشينى با اصحاب حال و ارباب كمال و توبه از خطايا، سروده شده است. | ||
اين مثنوى، وزن مخصوصى دارد و بنا به مقدمه آن، به | اين مثنوى، وزن مخصوصى دارد و بنا به مقدمه آن، به وزن «خبب» و از اوزان خاصه عرب است(به تقطيع«مفعول فعول مفاعلين») و شايد [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]]، اول كسى باشد كه در اين وزن، شعر فارسى ساخته و از قرار معلوم اين وزن، آهنگ مخصوصى دارد كه در مقامات موسيقى به «حزين» معروف است، چون در پايان اين مثنوى مىگويد: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
خط ۱۳۴: | خط ۱۳۴: | ||
در آغاز كتاب، مقدمهاى از غلامحسين جواهرى و سپس شرح حالى از [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] زير | در آغاز كتاب، مقدمهاى از غلامحسين جواهرى و سپس شرح حالى از [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] زير عنوان «شرح جامع ديگرى در باره [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]]»، مشتمل بر مباحثى همچون «نام و نسب»، «محل و تاريخ تولد و وفات»، «دوران جوانى و تحصيلات»، «اساتيد»، «سير و سياحت» و... ذكر شده است. | ||
در پايان كتاب، زير | در پايان كتاب، زير عنوان «پيوست»، توضيحاتى چند در باره نام اشخاص، اصطلاحات، اشعار و عبارات عربى، لغات و اصطلاحات صوفيه كه در متن كتاب آمده، ذكر گرديده است. | ||
پاورقىها، به ذكر اختلاف نسخ و كيفيت تلفظ برخى از الفاظ دشوار و معناى آنها اختصاص يافته است. | پاورقىها، به ذكر اختلاف نسخ و كيفيت تلفظ برخى از الفاظ دشوار و معناى آنها اختصاص يافته است. |
ویرایش