تفسير مبهمات القرآن الموسوم بصلة الجمع و عائد التذييل لموصول كتابي الاعلام و التكميل: تفاوت میان نسخه‌ها

وى در صورتى كه نتواند مبهم را با قرآن يا حديث و سنّت پيامبر (ص) كشف نمايد، دست به دامان سخنان صحابه و سپس تابعين مى‌شود. او از ابن عباس، [[امام على(ع)]]، ابن مسعود و جز آنان، به‌عنوان صحابه به نقل حديث پرداخته است و تابعينى كه از آنان حديث نقل كرده، عبارتند از: عكرمه، مجاهد بن جَبْر، حسن بصرى، وهب بن منبه، قتاده و... <ref>همان</ref>.

#عدم ارجاع به مصادر اصلى: گاهى مؤلّف، أحاديث و سخنانى را ارائه مى‌دهد، ولى به مصادر اصلى ارجاع نمى‌دهد و به انتساب، به تفاسير و كتب متأخّرين اكتفا مى‌كند؛ به مَثَل، در تفسير اين سخن خداوند: ''' «وَ حَلاَئِلُ اَبْنَاءِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلاَبِكُمْ» ''' <ref>نساء: 23</ref>، از عطاء بن ابى‌رباح نقل مى‌كند كه: «اين آيه درباره پيامبر (ص) نازل شده؛ آنگاه كه پس از جدا شدن زينب بنت جحش از زيد بن حارثه با وى ازدواج نمود، مشركان گفتند: او با زن پسرش ازدواج كرده است؛ پس اين آيه نازل شده تا پسرانى را كه از پشت خود افراد هستند، تخصيص نمايد». مؤلّف اين مطلب را به ابن عطيّه و [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] نسبت داده؛ درصورتى‌كه [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] آن را به نقل از عطا در تفسيرش آورده است <ref>همان، ص78</ref>.