اللمع في التصوف: تفاوت میان نسخه‌ها

#احوال و مقامات(شامل نوزده باب): به نظر مى‌رسد كه «اللمع»، قديمى‌ترين اثرى است كه منازل عرفانى را در هفت مقام(توبه، ورع، زهد، فقر، صبر، توكل و رضا) و ده حال(مراقبه، قرب، محبت، خوف، رجا، شوق، انس، اطمينان، مشاهده و يقين) بيان و به‌صورت منظم طبقه‌بندى كرده است<ref>انصارى، ص 129 مقدمه مصحح</ref>.

#در باره برداشت‌هاى صوفيان از قرآن و پيروى از آن(شامل نه باب): در اين بخش، چگونگى فهم قرآن به‌وسيله اهل دل و سابقان و مقربان و ابرار و هم‌آهنگى تصوف با قرآن، مطرح شده است.

#آداب صوفيان(شامل بيست و شش باب): در اين بخش، آداب و رسوم متصوفه از چگونگى وضو و طهارت و نماز و زكات و صدقه گرفته تا دوستى و معاشرت و عيادت و... به‌صورت مفصل بيان شده است.

#در باره مسائل و اختلاف سخنان اهل تصوف در پاسخ‌هاى آنان(شامل دوازده باب): در اين بخش، مجموعه‌اى از پاسخ‌هاى صوفيان در مورد مسائل اختلافى، مثل روح، فقر، فنا، بقا، ذكر و... مطرح است.

#مجموعه رسائل فارسى خواجه عبدالله أنصارى، به كوشش محمد سرور مولائى، تهران، دوم، انتشارات توس؛

#جمعى از مؤلفان(1388ش)، تاريخ و جغرافياى تصوف، تهران، نشر كتاب مرجع؛

#زرين‌كوب، عبدالحسين(2536ش)، ارزش ميراث صوفيه، تهران، اميركبير؛

#سجادى، سيد ضياء الدين(1372ش)، مقدمه‌اى بر مبانى عرفان و تصوف، تهران، يازدهم، سمت؛