۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
نثر الدر في المحاضرات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو'
جز (جایگزینی متن - 'ه«' به 'ه «') |
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
ابوسعد آوى، در مقدمه‌اى كه بر كتاب نوشته است، خواسته تا روش خود را در نگارش اين اثر باز نمايد. در همان‌جا تصريح كرده كه وى خواسته تا كتاب از خطبه‌ها و قصايد طولانى خالى باشد و در كلّ، مجموعه‌اى از گفته‌ها، نكته‌هاى بليغ و ظريف و مستقل باشد؛ به‌گونه‌اى كه عنوان«نثر الدر» بر آن، راست درآيد. | |||
مؤلف، مانند [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، در نوشته‌هاى ادبى، مطالب جدى را با هزل و شوخى در هم آميخته است و حتى باب‌هاى چندى را در هر بخش، به هزل و مطايبه اختصاص داده است، امّا هزل وى هيچ‌گاه به ابتذال كشيده نمى‌شود، بلكه هدف از پرداختن به آن، تنها ايجاد تنوع در بين مطالب علمى و ادبى، براى استراحت ذهن خواننده است. | مؤلف، مانند [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، در نوشته‌هاى ادبى، مطالب جدى را با هزل و شوخى در هم آميخته است و حتى باب‌هاى چندى را در هر بخش، به هزل و مطايبه اختصاص داده است، امّا هزل وى هيچ‌گاه به ابتذال كشيده نمى‌شود، بلكه هدف از پرداختن به آن، تنها ايجاد تنوع در بين مطالب علمى و ادبى، براى استراحت ذهن خواننده است. | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
در باره مورد اول، ابوسعد، پس از ذكر آيات قرآن، ابتدا احاديث نبوى، سپس مواعظ و خطب حضرت على(ع) و پس از آن، كلام ائمه شيعه(ع) را نقل كرده، آن‌گاه به نقل گفتار بنى عباس(به غير از خلفا) پرداخته است. وى، اين روش را در سراسر كتاب خود رعايت كرده است. اكثر اخبار و گفته‌هايى كه ابوسعد نقل كرده، جز جنبه فصاحت و بلاغت ادبى، ارتباط خاصى با هم ندارند، البته همين‌ها در فهم شخصيت صاحبان آنها بسيار مفيد است. | در باره مورد اول، ابوسعد، پس از ذكر آيات قرآن، ابتدا احاديث نبوى، سپس مواعظ و خطب حضرت على(ع) و پس از آن، كلام ائمه شيعه(ع) را نقل كرده، آن‌گاه به نقل گفتار بنى عباس(به غير از خلفا) پرداخته است. وى، اين روش را در سراسر كتاب خود رعايت كرده است. اكثر اخبار و گفته‌هايى كه ابوسعد نقل كرده، جز جنبه فصاحت و بلاغت ادبى، ارتباط خاصى با هم ندارند، البته همين‌ها در فهم شخصيت صاحبان آنها بسيار مفيد است. | ||
ابوسعد آوى، در جلد يكم«نثر الدر»، براى نخستين بار به ابتكارى بسيار جالب پرداخته و يك فهرست موضوعى براى آيات قرآن كريم سامان داده است. اين، در حالى است كه برخى از پژوهش‌گران، كهن‌ترين فهرست‌ها و كشف الآيات قرآن كريم را مربوط به قرن نهم هجرى دانسته‌اند كه به همت شهاب الدين احمد بن محمد مدون نيشابورى تدوين يافته است. آوى، هدف نگارش خود را از اين فهرست، در مقدمه كتاب، چنين بيان داشته: «تا نويسندگان و خطيبان بتوانند نوشته‌ها و گفته‌هاى خود را با آيات قرآنى بيارايند و كلام خود را رونق و اعتبار دهند». | |||
برخى از عنوان‌هايى كه ابوسعد آوى، آيات قرآن را بر اساس آنها تقسيم‌بندى كرده، عبارت است از: | برخى از عنوان‌هايى كه ابوسعد آوى، آيات قرآن را بر اساس آنها تقسيم‌بندى كرده، عبارت است از: | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
جلد سوم(فصل سوم)، مشتمل بر ذكر گفته‌هاى خلفاى اموى، سپس گفتار خلفاى عباسى تا سال 325ق، است. | جلد سوم(فصل سوم)، مشتمل بر ذكر گفته‌هاى خلفاى اموى، سپس گفتار خلفاى عباسى تا سال 325ق، است. | ||
ابوسعد آوى، در جمع‌آورى اين اقوال و اخبار، عقايد شيعى خود را زياد تأثير نداده، ازاين‌رو حتى به ذكر اقوال و اخبار معاندان و دشمنان علويان، مثل معاوية بن ابى سفيان و متوكل عباسى پرداخته است؛ گويا هدف وى از اين تأليف، تنها جمع‌آورى گفته‌ها و اخبار بوده است. | |||
بخش دوم از جلد سوم، در هزل و مطايبه است. ابوسعد آوى، گفته‌هاى شخصيت‌هاى مشهور در هزل و مطايبه‌گويى را جمع‌آورى كرده است، از جمله گفتار ابى العيناء(191 - 287ق)، ابى الحارث جمين، مزبد مدينى و ابوعبدالله محمد بن عمرو الجماز بصرى(م 250ق) را نقل كرده است، سپس باب‌هاى دهم تا سيزدهم را به ترتيب به «نوادر المجانين»، «نوادر البخلاء»، «كلام الشطار و من يجرى مجراهم و نوادرهم» و«العى و مكاتبات الحمقى» پرداخته است. | بخش دوم از جلد سوم، در هزل و مطايبه است. ابوسعد آوى، گفته‌هاى شخصيت‌هاى مشهور در هزل و مطايبه‌گويى را جمع‌آورى كرده است، از جمله گفتار ابى العيناء(191 - 287ق)، ابى الحارث جمين، مزبد مدينى و ابوعبدالله محمد بن عمرو الجماز بصرى(م 250ق) را نقل كرده است، سپس باب‌هاى دهم تا سيزدهم را به ترتيب به «نوادر المجانين»، «نوادر البخلاء»، «كلام الشطار و من يجرى مجراهم و نوادرهم» و«العى و مكاتبات الحمقى» پرداخته است. | ||
| خط ۱۳۷: | خط ۱۳۷: | ||
جلد پنجم(فصل پنجم)، مشتمل بر بيست و دو باب است و مطالب متنوعى را شامل است. خطبه‌هايى از برخى خطيبان عصر اموى و عباسى، مانند زياد و فرزندش عبيد اللّه، حجاج بن يوسف ثقفى(م 95ق)، گفتار احنف(ضحاك بن قيس بن معاويه)، گفتار مهلب بن صفره ازدى عتكى بصرى(م 83ق)، گفتار ابومسلم خراسانى(م 136ق)، گفتار جماعتى از امرا، فصول الكتّاب و الوزراء و توقيعات و نكت من كلامهم و نوادر لهم، نكته‌هايى مستحسنه از قاضيان، گفتار حسن بصرى و نكته‌هايى از كلام شيعه عناوين باب‌هاى اوّل تا دهم اين جلد است. | جلد پنجم(فصل پنجم)، مشتمل بر بيست و دو باب است و مطالب متنوعى را شامل است. خطبه‌هايى از برخى خطيبان عصر اموى و عباسى، مانند زياد و فرزندش عبيد اللّه، حجاج بن يوسف ثقفى(م 95ق)، گفتار احنف(ضحاك بن قيس بن معاويه)، گفتار مهلب بن صفره ازدى عتكى بصرى(م 83ق)، گفتار ابومسلم خراسانى(م 136ق)، گفتار جماعتى از امرا، فصول الكتّاب و الوزراء و توقيعات و نكت من كلامهم و نوادر لهم، نكته‌هايى مستحسنه از قاضيان، گفتار حسن بصرى و نكته‌هايى از كلام شيعه عناوين باب‌هاى اوّل تا دهم اين جلد است. | ||
باب يازدهم، مطالب بديع و بسيار جالبى را در باره خوارج در بر دارد. | باب يازدهم، مطالب بديع و بسيار جالبى را در باره خوارج در بر دارد.ابوسعد آوى، در اين باب، قسمتى از نوشته‌هاى صاحب(ظاهرا صاحب ابوالقاسم اسماعيل بن أبى الحسن عبّاد بن العباس، ملقّب به كافى الكفاة، صاحب كتاب‌هاى«المحيط»، «الكافى»، «الوزراء»، متولد 326 و متوفاى 385ق) را در باره اصناف خوارج نقل كرده و از القاب طوايف و فرقه‌هاى بسيارى از خوارج ياد كرده كه از جمله اين طوايف، «الأزارقة»، «النجدية»، «الاباضية»، «الصفرية»، «العطوية»، «العجاردة»، «الميمونية»، «الخلفية»، «الحمزية»، «الخازمية»، «المعلومية»، «المجهولية»، «الصلتية»، «الثعالبة»، «الاخنسية» و برخى طويف ديگر را مى‌توان نام برد. | ||
عناوين باب‌هاى دوازدهم تا بيست و دوم چنين است: «الغلط و التصحيف»، «نوادر المخنثين»، «نوادر اللاطة»، «نوادر البغائين»، «نوادر حجا»، «نوادر اشعب»، «نوادر السؤال»، «نوادر المعلمين»، «نوادر الصبيان»، «نوادر للعبيد و المماليك». | عناوين باب‌هاى دوازدهم تا بيست و دوم چنين است: «الغلط و التصحيف»، «نوادر المخنثين»، «نوادر اللاطة»، «نوادر البغائين»، «نوادر حجا»، «نوادر اشعب»، «نوادر السؤال»، «نوادر المعلمين»، «نوادر الصبيان»، «نوادر للعبيد و المماليك». | ||