پرش به محتوا

الكامل في التاريخ: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو'
جز (جایگزینی متن - 'تاليف' به 'تألیف')
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو')
خط ۵۷: خط ۵۷:


==اهميّت كتاب==
==اهميّت كتاب==
اهميت الكامل جز آنچه گفته شد بيشتر به خاطر اشتمال بر ذكر وقايعى است كه در آثار ديگران ديده نمى‌شود يا كمتر بدان پرداخته‌اند. او با دقت و باريك بينى خاص خويش، اطلاعات گرانبهايى از اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم درباره جنگهاى صليبى و نزاعهاى داخلى شام و عراق به دست داده است. اين كتاب همچنين اخبار مفصلى درباره سامانيان تا مرگ ابوعلى چغانى دارد كه احتمالا برگرفته از كتاب گمشده "التاريخ فى اخبار ولاة خراسان" نوشته "ابو على سلامى" است. با پيدا شدن نسخه تاريخ "ثابت بن سنان صابى" كه "[[زکار، سهیل|سهيل زكار]]" آن را در مجموعه‌اى با عنوان اخبار القرامطه چاپ كرده است مى‌توان به اين نتيجه رسيد كه [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در نوشتن مطالب مربوط به روابط فاطميان و قرمطيان از اين كتاب سود برده است. اهميت اساسى الكامل به ويژه در مورد رويدادهايى است كه [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] بر خلاف طبرى به گونه‌اى گسترده از آنها ياد كرده است و چون وى در دوره استيلاى مغولان مى‌زيسته كتابش از منابع مهم تاريخ مغول به شمار مى‌رود. همچنين اين كتاب منبع مهمى درباره ملوك موصل مانند اتابكان زنگى و ايوبى است به گونه‌اى كه اخبار او در كتاب ديگرى يافت نمى‌شود و آنها را از كسانى گرفته است كه حوادث را به چشم خود ديده‌اند. البته به گفته حلمى، [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] نسبت به خاندان ايّوبى نظر خوبى نداشته است.تأليف اين كتاب پيش از تاريخ محلى او يعنى "التاريخ الباهر" آغاز شد ولى مؤلف آن را يازده سال پس از نوشتن تاريخ الباهر به پايان برد.[[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] نوشته‌هاى تاريخى خود را در قالب فيش‌ها و برگه‌هايى به صورت چركنويس نوشت و رها كرد تا آنكه صاحب موصل، بدر الدين اتابكى از او خواست كتابش را آشكار كند و او چنين كرد.الكامل را بايد تنها كتابى دانست كه به همه دولت‌هاى اسلامى در تمامى سرزمين‌ها پرداخته است. علاوه بر ذكر همه رويدادهاى بزرگ و طولانى، در پايان هر سال به رويدادهايى كه كوتاه و در درجه بعدى از اهميت قرار دارند اشاره كرده و تاريخ مرگ مشهورين از علما و شخصيت‌هاى مختلف را آورده است.به طور خلاصه اهميت الكامل به اختيار كردن گزارش‌ها (روايات تاريخى) است نه فقط نقل و چيدن آنها در كنار يكديگر و به همين جهت اين كتاب شهرت پيدا كرده و بر ديگر كتب تاريخى برترى يافته است. البته متأسفانه نويسنده در بيشتر موارد منابع خود را ياد نكرده است ولى كتاب او منبع و الگويى براى مورخان پس از خود مانند ابوالفداء، [[ذهبى]]، ابن شاكر و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] شده است كه تحت تأثير او كتب تاريخى خويش را به روش وى تأليف كرده و از اخبار و اطلاعات او استفاده نموده‌اند.
اهميت الكامل جز آنچه گفته شد بيشتر به خاطر اشتمال بر ذكر وقايعى است كه در آثار ديگران ديده نمى‌شود يا كمتر بدان پرداخته‌اند. او با دقت و باريك بينى خاص خويش، اطلاعات گرانبهايى از اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم درباره جنگهاى صليبى و نزاعهاى داخلى شام و عراق به دست داده است. اين كتاب همچنين اخبار مفصلى درباره سامانيان تا مرگ ابوعلى چغانى دارد كه احتمالا برگرفته از كتاب گمشده "التاريخ فى اخبار ولاة خراسان" نوشته "ابوعلى سلامى" است. با پيدا شدن نسخه تاريخ "ثابت بن سنان صابى" كه "[[زکار، سهیل|سهيل زكار]]" آن را در مجموعه‌اى با عنوان اخبار القرامطه چاپ كرده است مى‌توان به اين نتيجه رسيد كه [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در نوشتن مطالب مربوط به روابط فاطميان و قرمطيان از اين كتاب سود برده است. اهميت اساسى الكامل به ويژه در مورد رويدادهايى است كه [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] بر خلاف طبرى به گونه‌اى گسترده از آنها ياد كرده است و چون وى در دوره استيلاى مغولان مى‌زيسته كتابش از منابع مهم تاريخ مغول به شمار مى‌رود. همچنين اين كتاب منبع مهمى درباره ملوك موصل مانند اتابكان زنگى و ايوبى است به گونه‌اى كه اخبار او در كتاب ديگرى يافت نمى‌شود و آنها را از كسانى گرفته است كه حوادث را به چشم خود ديده‌اند. البته به گفته حلمى، [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] نسبت به خاندان ايّوبى نظر خوبى نداشته است.تأليف اين كتاب پيش از تاريخ محلى او يعنى "التاريخ الباهر" آغاز شد ولى مؤلف آن را يازده سال پس از نوشتن تاريخ الباهر به پايان برد.[[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] نوشته‌هاى تاريخى خود را در قالب فيش‌ها و برگه‌هايى به صورت چركنويس نوشت و رها كرد تا آنكه صاحب موصل، بدر الدين اتابكى از او خواست كتابش را آشكار كند و او چنين كرد.الكامل را بايد تنها كتابى دانست كه به همه دولت‌هاى اسلامى در تمامى سرزمين‌ها پرداخته است. علاوه بر ذكر همه رويدادهاى بزرگ و طولانى، در پايان هر سال به رويدادهايى كه كوتاه و در درجه بعدى از اهميت قرار دارند اشاره كرده و تاريخ مرگ مشهورين از علما و شخصيت‌هاى مختلف را آورده است.به طور خلاصه اهميت الكامل به اختيار كردن گزارش‌ها (روايات تاريخى) است نه فقط نقل و چيدن آنها در كنار يكديگر و به همين جهت اين كتاب شهرت پيدا كرده و بر ديگر كتب تاريخى برترى يافته است. البته متأسفانه نويسنده در بيشتر موارد منابع خود را ياد نكرده است ولى كتاب او منبع و الگويى براى مورخان پس از خود مانند ابوالفداء، [[ذهبى]]، ابن شاكر و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] شده است كه تحت تأثير او كتب تاريخى خويش را به روش وى تأليف كرده و از اخبار و اطلاعات او استفاده نموده‌اند.


==نسخه شناسى==
==نسخه شناسى==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش