۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
ابوالقاسم عبداللّه(/عبد الباقى)بن محمد بغدادى(410-485 ق) شاعر، اديب،لغوى و قرآنپژوه و شاگرد ابواسحاق شيرازى است.او شاعرى ظرافتپيشه و صاحب طبعى روان و اهل طنز و فكاهه بود و آثار منظوم و منثور طنزآميز و نيز اثرى به نام مقامات از او باقى مانده است.مقام دانش وى از آثارش، مانند كتاب مقامات او، و كتاب الجمان و تشبيهات القرآن آشكار مىشود.از روايتهايى كه در كتاب الجمان بيان داشته روشن مىشود كه وى نخست نزد پدرش كه راوى شعر و ناقل اخبار بوده به تحصيل پرداخته است.او علم و ادب را از كسانى چون تنوخى، ابن نقور، العشارى، ابن مقتدر و مخرّمى شنيد و كسانى چون عبدالوهاب اغاطى، محمد بن ناصر،ذهلى و غيره از او روايت كردهاند. | |||
برخى آثار او عبارتند از:كتاب ملح الممالحة،شرح كتاب الفصيح ثعلب، مختصر الاغانى، ديوان رسائل، اغانى المحدثين، الجمان فى تشبيهات القرآن، مقامات أدبيه و... | برخى آثار او عبارتند از:كتاب ملح الممالحة،شرح كتاب الفصيح ثعلب، مختصر الاغانى، ديوان رسائل، اغانى المحدثين، الجمان فى تشبيهات القرآن، مقامات أدبيه و... |
ویرایش