۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رساله مودت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين(ع) ' به 'اميرالمؤمنين(ع) '
جز (جایگزینی متن - 'مسند احمد بن حنبل' به 'مسند احمد بن حنبل') |
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين(ع) ' به 'اميرالمؤمنين(ع) ') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
#در تفاسير و روايات شيعه خلافى نيست كه مقصود از «مودت في القربى» مودت اقرباء و نزديكان حضرت رسول(ص) است و اما در تفاسير اهل تسنن «قربى» را به معانى مختلفى تفسير نموده‌اند. نويسنده در گفتار سوم كتاب با ذكر اين معانى به همه آنها پاسخ داده است <ref>همان، ص 73</ref>. | #در تفاسير و روايات شيعه خلافى نيست كه مقصود از «مودت في القربى» مودت اقرباء و نزديكان حضرت رسول(ص) است و اما در تفاسير اهل تسنن «قربى» را به معانى مختلفى تفسير نموده‌اند. نويسنده در گفتار سوم كتاب با ذكر اين معانى به همه آنها پاسخ داده است <ref>همان، ص 73</ref>. | ||
#در ابتداى گفتار چهارم كتاب به ديدگاه امام المفسرين، جارالله [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] (متوفى 538ق) در باره آيه مودت اشاره شده است. وى در تفسير «كشاف» طبق احاديث متواتره از شيعه و سنى، آن را به محبت و مودت اهل بيت(ع) تفسير مى‌كند و مى‌گويد: چه استثناء متصل باشد و چه منفصل، درهرحال مراد از اهل قربى، اقرباى حضرت رسول‌الله است <ref>همان، ص 97</ref>. در بخش ديگرى از اين گفتار مطالبى در باره صحابه پيامبر(ص) و تبعيت از آنها و نيز احاديثى كه در صحاح سته اهل سنت در عظمت فاطمه(س) ذكر شده را شرح كرده است. | #در ابتداى گفتار چهارم كتاب به ديدگاه امام المفسرين، جارالله [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] (متوفى 538ق) در باره آيه مودت اشاره شده است. وى در تفسير «كشاف» طبق احاديث متواتره از شيعه و سنى، آن را به محبت و مودت اهل بيت(ع) تفسير مى‌كند و مى‌گويد: چه استثناء متصل باشد و چه منفصل، درهرحال مراد از اهل قربى، اقرباى حضرت رسول‌الله است <ref>همان، ص 97</ref>. در بخش ديگرى از اين گفتار مطالبى در باره صحابه پيامبر(ص) و تبعيت از آنها و نيز احاديثى كه در صحاح سته اهل سنت در عظمت فاطمه(س) ذكر شده را شرح كرده است. | ||
#در گفتار پنجم كتاب نيز مطالب ديگرى در رابطه با محبت به اهل بيت(ع) ذكر شده است. مقصود از «آل» در روايات، اظهار محبت شافعى نسبت به اهل بيت(ع)، جريان كشاندن اميرالمؤمنين(ع) به مسجد براى بيعت با خليفه، جريان آتش زدن خانه حضرت زهرا(س) و قصيده اُزرى در رثاى آن حضرت از جمله مطالب اين گفتار است <ref>همان، ص 149 - 171</ref>. | #در گفتار پنجم كتاب نيز مطالب ديگرى در رابطه با محبت به اهل بيت(ع) ذكر شده است. مقصود از «آل» در روايات، اظهار محبت شافعى نسبت به اهل بيت(ع)، جريان كشاندن [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] به مسجد براى بيعت با خليفه، جريان آتش زدن خانه حضرت زهرا(س) و قصيده اُزرى در رثاى آن حضرت از جمله مطالب اين گفتار است <ref>همان، ص 149 - 171</ref>. | ||
#نويسنده، گفتار ششم كتاب را با روايتى از شهيد سيد نورالله شوشترى آغاز كرده است كه مى-گويد: «جمهور از اهل تسنن از [[صحيح بخارى]] و مسلم و از [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و تفسير ثعلبى از ابن عباس روايت كرده‌اند كه: چون آيه مودت نازل شد، به حضرت رسول‌الله عرض نمودند: اقرباى شما كه مودت آنان واجب است چه كسانند؟ فرمود: على و فاطمه و دو پسر آنها». | #نويسنده، گفتار ششم كتاب را با روايتى از شهيد سيد نورالله شوشترى آغاز كرده است كه مى-گويد: «جمهور از اهل تسنن از [[صحيح بخارى]] و مسلم و از [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و تفسير ثعلبى از ابن عباس روايت كرده‌اند كه: چون آيه مودت نازل شد، به حضرت رسول‌الله عرض نمودند: اقرباى شما كه مودت آنان واجب است چه كسانند؟ فرمود: على و فاطمه و دو پسر آنها». | ||
#:نقل جريان غدير از زبان زيد بن ارقم، بى‌ارزش بودن عبادات و كارهاى خير بدون ولايت اميرالمؤمنين(ع) و كلام ابن عباس در برابر دشمنان اميرالمؤمنين(ع) از ديگر مطالب ذكرشده در اين گفتار است <ref>همان، ص 175</ref>. | #:نقل جريان غدير از زبان زيد بن ارقم، بى‌ارزش بودن عبادات و كارهاى خير بدون ولايت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و كلام ابن عباس در برابر دشمنان [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] از ديگر مطالب ذكرشده در اين گفتار است <ref>همان، ص 175</ref>. | ||
#در گفتار هفتم كتاب، نويسنده به اين نكته اشاره كرده است كه در بعضى از احكام شرعيه در قرآن مجيد تشديدهاى فراوانى به عمل آمده است، با آنكه به‌ظاهر بعيد به نظر مى‌رسيد كه در باره اين حكم اين نوع از تشديد مورد لزوم باشد، ولى پس از رحلت رسول اكرم(ص) كه به علت عمل ننمودن به آن حكم و رشد نمودن ريشه فساد، كم‌كم نتايج سوء و عواقب وخيمى عائد بر مسلمين شد، معلوم شد كه آن اصرار و تأكيد قرآن مجيد در باره آن حكم و توعيد به عواقب خطرناك و عذاب دردناك با الحان شديد، همه و همه براى جلوگيرى از آن نتايج شوم بوده است <ref>همان، ص 195 - 196</ref>. نويسنده از اينجا به سر تأكيد فراوان پيامبر اكرم(ص) بر محبت اهل بيت(ع) اشاره مى‌كند. | #در گفتار هفتم كتاب، نويسنده به اين نكته اشاره كرده است كه در بعضى از احكام شرعيه در قرآن مجيد تشديدهاى فراوانى به عمل آمده است، با آنكه به‌ظاهر بعيد به نظر مى‌رسيد كه در باره اين حكم اين نوع از تشديد مورد لزوم باشد، ولى پس از رحلت رسول اكرم(ص) كه به علت عمل ننمودن به آن حكم و رشد نمودن ريشه فساد، كم‌كم نتايج سوء و عواقب وخيمى عائد بر مسلمين شد، معلوم شد كه آن اصرار و تأكيد قرآن مجيد در باره آن حكم و توعيد به عواقب خطرناك و عذاب دردناك با الحان شديد، همه و همه براى جلوگيرى از آن نتايج شوم بوده است <ref>همان، ص 195 - 196</ref>. نويسنده از اينجا به سر تأكيد فراوان پيامبر اكرم(ص) بر محبت اهل بيت(ع) اشاره مى‌كند. | ||
#شأن نزول آيه مودت، حديث كساء، اشعار فرزدق در محبت اهل بيت(ع) و اشعار حضرت زهرا و ترجمه آن از جمله مطالبى است كه در آخرين گفتار كتاب آمده است <ref>همان، ص 221 - 260</ref>. | #شأن نزول آيه مودت، حديث كساء، اشعار فرزدق در محبت اهل بيت(ع) و اشعار حضرت زهرا و ترجمه آن از جمله مطالبى است كه در آخرين گفتار كتاب آمده است <ref>همان، ص 221 - 260</ref>. | ||