۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تقی‌الدین حلی، حسن بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ه«' به 'ه «') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
'''ابو محمّد، حسن بن على، ملقّب به تقى الدين، معروف به ابن داوود حلى'''، چنان‌كه در كتاب رجالش گفته است، پنجم جمادى الآخر 647ق، ولادت يافت. در كتاب‌هاى تراجم به محل ولادتش، اشاره نشده، اما از آن‌جا كه نزد دانشمندان نام‌آور حلّه دانش آموخته، احتمالا بيشتر عمرش را در اين شهر گذرانده و در همين شهر نشو و نما كرده است. نيز به قرينه اينكه ابن داوود، استادش [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] را بغدادى التحصيل خوانده و از سوى ديگر، گفته كه تا هنگام مرگ، قرين او بوده، روشن مى‌شود كه گويا مدتى نيز در بغداد اقامت داشته است. هم‌چنين بر اساس بيتى از ارجوزه «عقد الجواهر»، او در ذى قعده 700ق، در كاظمين بوده و نيز در ارجوزه «منهج التقويم»، از نعمت مجاورت و زندگى در نجف ياد كرده است. | |||
== استادان == | == استادان == | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در كتب معروف رجال، به چهار تن از استادان ابن داوود اشاره شده است. خود وى در كتاب رجالش، نام سه تن از استادان خويش را ذكر كرده و شرح حال مختصرى از آنها را آورده است، اما در مورد فرد ديگر، تنها در آغاز كتابش اشاره كرده كه وى، طريق روايتى اوست. اين استادان عبارتنداز: | در كتب معروف رجال، به چهار تن از استادان ابن داوود اشاره شده است. خود وى در كتاب رجالش، نام سه تن از استادان خويش را ذكر كرده و شرح حال مختصرى از آنها را آورده است، اما در مورد فرد ديگر، تنها در آغاز كتابش اشاره كرده كه وى، طريق روايتى اوست. اين استادان عبارتنداز: | ||
#ابوالقاسم، نجم(نجيب) الدين، جعفر بن حسن بن يحيى بن سعيد حلّى، مشهور به «[[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]]»؛ | |||
#سيّد جمال الدين، ابوالفضائل، احمد بن موسى بن طاووس؛ | |||
#سيّد عبدالكريم بن موسى بن طاووس؛ | |||
#مفيد الدين محمّد بن جهيم(جهم) الاسدى. | |||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۶: | ||
در كتب رجال، تنها به سه نفر از شاگردان ابن داوود اشاره شده است. به اعتقاد برخى، آنان شاگردان روايتى وى بوده‌اند كه عبارتند از: | در كتب رجال، تنها به سه نفر از شاگردان ابن داوود اشاره شده است. به اعتقاد برخى، آنان شاگردان روايتى وى بوده‌اند كه عبارتند از: | ||
#رضى الدين، ابوالحسن، على بن احمد بن يحيى بن مزيد حلّى؛ | |||
#شيخ زين الدين، على بن طراد مطارآبادى؛ | |||
#سيّد تاج الدين، محمّد بن قاسم بن حسين علوى حسنى ديباجى حلّى، معروف به «ابن معية». | |||
== تأليفات == | == تأليفات == | ||
| خط ۷۰: | خط ۶۵: | ||
ابن داوود، در كتاب رجالش، آثار خود را اين‌گونه برشمرده است: | ابن داوود، در كتاب رجالش، آثار خود را اين‌گونه برشمرده است: | ||
#در رجال: كتاب«الرجال»؛ | |||
#در فقه: «تحصيل المنافع»، «التحفة السعدية»، «المقتصر من المختصر»، «ال[[الکافی|كافى]]»، «النكت»، «الرائع»، «خلاف المذاهب الخمسة»، «تكملة المعتبر»(نا تمام)، «الجوهرة فى نظم التبصرة»(اين كتاب، همان«تبصره» علاّمه حلّى است كه ابن داوود آن را به نظم درآورده است)، «لمعه»(در احكام فقه و منظوم)، «الرائض فى الفرائض»(منظوم)، «عقد الجواهر فى الاشباه و النظائر»(منظوم)، «اللؤلؤة»(منظوم و ناتمام) و«عدة الناسك فى قضاءالمناسك»(منظوم)؛ | |||
#در اصول دين: «الدّر الثمين فى اصول الدين»(منظوم)، «الخريدة العذراء فى العقيدة الغراء»(منظوم) و«الدرج»؛ | |||
#در منطق: «حلّ الإشكال فى عقد الأشكال» و«البغية». | |||
#در ادبيات عرب: «الإكليل التاجى فى العروض»، «قرة عين الخليل فى شرح النظم الجليل»، «شرح قصيدة صدر الدين الساوى»، «مختصر الإيضاح»، «حروف المعجم» و«مختصر اسرار العربية». | |||
از آثار مذكور، برخى به جاى مانده كه بعضى به چاپ رسيده و بعضى ديگر خطى است. | از آثار مذكور، برخى به جاى مانده كه بعضى به چاپ رسيده و بعضى ديگر خطى است. | ||