۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
جز (جایگزینی متن - 'آیتالله خويى' به 'آیتالله خويى ') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
«مصباح الاصول»، تقريرات قسمتهايى از درس خارج آیتالله خويى است كه توسّط آیتالله سيد محمد سرور واعظ حسينى، به زبان عربى، نوشته شده است. | «مصباح الاصول»، تقريرات قسمتهايى از درس خارج [[خویی، ابوالقاسم|آیتالله خويى]] است كه توسّط آیتالله سيد محمد سرور واعظ حسينى، به زبان عربى، نوشته شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
3. الاجتهاد و التقليد: در ذيل اين عنوان، اين مباححث مطرح شده است: امكان تجزى در اجتهاد و حكم آن، مقدمات اجتهاد، تخطئه و تصويب، معنا و احكام تقليد. | 3. الاجتهاد و التقليد: در ذيل اين عنوان، اين مباححث مطرح شده است: امكان تجزى در اجتهاد و حكم آن، مقدمات اجتهاد، تخطئه و تصويب، معنا و احكام تقليد. | ||
پارهاى از ديدگاههاى اصولى آیتالله خويى: | پارهاى از ديدگاههاى اصولى [[خویی، ابوالقاسم|آیتالله خويى]] : | ||
1. از ديدگاه مشهور شهرت فتوايى، تنها در جايى مىتواند ضعف سند روايتى را جبران كند يا روايت صحيحى را از اعتبار دور سازد كه از سوى فقيهانى باشد كه روزگارشان به زمان ياران امامان(ع) و راويان نخستين نزديك است، نه از سوى فقيهان متأخر. مرحوم خويى، اين ديدگاه را قبول ندارد؛ از نظر ايشان، شهرت فتوايى در هيچ فرضى حجّت نيست، حتّى شهرت فتوايى در نزد قدما، زيرا اوّلاً، ما هيچ راهى نداريم تا دريابيم كه فقيهان گذشته در مسئلهاى فقهى روايت معتبرى را كنار گذاشته يا به روايت ضعيفى استناد جستهاند؛ تنها چيزى كه ما مشاهده مىكنيم مطابقت فتوايى از آنان با يك خبر ضعيف است و به صرف مطابقت مذكور نمىتوان نتيجه گرفت كه مستند فتواى مذكور اين خبر ضعيف بوده است، چون احتمال دارد كه مستند ديگرى داشتهاند كه بر آن اساس، اين حكم يا فتوا را دادهاند و ثانياً، طبق فرض، ثابت است كه فتواى مشهور به خودى خود، حجّت نيست همچنين طبق فرض، ثابت است كه خبر ضعيف، حجّت نيست و روشن است كه از انضمام غير حجّت به غير حجّت ديگرى، حجّت پديد نمىآيد و... | 1. از ديدگاه مشهور شهرت فتوايى، تنها در جايى مىتواند ضعف سند روايتى را جبران كند يا روايت صحيحى را از اعتبار دور سازد كه از سوى فقيهانى باشد كه روزگارشان به زمان ياران امامان(ع) و راويان نخستين نزديك است، نه از سوى فقيهان متأخر. مرحوم خويى، اين ديدگاه را قبول ندارد؛ از نظر ايشان، شهرت فتوايى در هيچ فرضى حجّت نيست، حتّى شهرت فتوايى در نزد قدما، زيرا اوّلاً، ما هيچ راهى نداريم تا دريابيم كه فقيهان گذشته در مسئلهاى فقهى روايت معتبرى را كنار گذاشته يا به روايت ضعيفى استناد جستهاند؛ تنها چيزى كه ما مشاهده مىكنيم مطابقت فتوايى از آنان با يك خبر ضعيف است و به صرف مطابقت مذكور نمىتوان نتيجه گرفت كه مستند فتواى مذكور اين خبر ضعيف بوده است، چون احتمال دارد كه مستند ديگرى داشتهاند كه بر آن اساس، اين حكم يا فتوا را دادهاند و ثانياً، طبق فرض، ثابت است كه فتواى مشهور به خودى خود، حجّت نيست همچنين طبق فرض، ثابت است كه خبر ضعيف، حجّت نيست و روشن است كه از انضمام غير حجّت به غير حجّت ديگرى، حجّت پديد نمىآيد و... |
ویرایش