شرح مواقف النفري محمد بن عبدالجبار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شرح مواقف النفرى'''، به زبان عربى، از تأليفات شيخ عفيف الدين تلمسانى، در توضيح و شرح«كتاب المواقف»، نوشته محمد بن عبدالجبار بن الحسن النفرى، در مباحث عرفانى است.

#كسى كه وجودش اصيل است، عزتش اصيل مى‌باشد و از آنجا كه ذات ازلى خداوند متعال عين وجود است، عزت براى وى ذاتا ثابت.

#كبرياى الهى همان عزت اوست. مردم گمان مى‌كنند كه عالم ظاهر است و خداوند متعال غايب؛ در حالى كه اهل الله عقيده دارند به اينكه ذات مقدس كبريايى ظاهر است و غير از او همگى غايب. موجودات تماماً، تجليات و ظهورات حضرت حقند.

#وجود انسان، بزرگ‌ترين حجاب ميان بنده و خداست، پس ثبوت و وجود نفس، موجب احتجاب است و محو و فناء، موجب كشف حجاب.

#اگر انسان غير خدا را با قطع نظر از قيوميت حق تعالى مشاهده كند، قطعاً از شهود خداوند متعال محروم است.

#شهود وحدانيت، همان شهود رحمانيت است.

#سالك الى الله، اگر معنويت بيت المعمور را درك كند، تجلى ظهور وحدانيتِ حق را در آنجا مى‌يابد.

#سالك، اگر به شهود حق تعالى نائل نگردد، نبايد ذكر را از دست بدهد، بلكه بايد دائماً به ذكر حق مشغول باشد تا استغراقِ در ذكر، او را به مذكور برساند و در نهايت در مذكور فانى شود.

#حرص بر عبادت، دليل حجاب و حرص بر ترك عبادت، دليل شهود است و سلامت همواره با شهود است، نه با حجاب. آنچه گفته شد، نسبت به كسى است كه حق را مى‌بيند، اما نسبت به كسى كه وى را نمى‌بيند، عبادت، بيدارگر دل و احياگر محبت و يادآور جناب ربوبيت است.

#سير بنده به‌سوى پروردگارش، نور خدا را در دو ديده او قرار مى‌دهد و آن نور، وى را از ديدن اغيار بازمى‌دارد.