كتاب النور في الإمام المستور (عجل‌الله‌تعالی‌له‌الفرج): تفاوت میان نسخه‌ها

در پايان اثر، تاريخ اتمام نگارش آن صفر 1316ق ثبت شده است.

روش آقاى بهارى در اثر، تلفيقى است، به اين معنا كه در القاى مطالب تنها از شيوه‌ها و دلائل عقلى، يا فقط نقل روايات و شيوه نقلى استفاده ننموده است، بلكه ايشان در ابتداى هر موضوع، ابتدا بعضى از روايات از مهم‌ترين جوامع روايى اهل سنّت را نقل سپس به بيان، شرح و آن چه از آن حديث استفاده مى‌شود، به كمك علم فهم حديث پرداخته است و گاه شده است كه در تحليل روايات و راه‌هاى دلالت آن به بيش از پنجاه وجه استدلال نموده است.

مولف در مقدّمه، اشاره‌اى به نياز وجود شخصى كه جاپاى نبى اكرم(ص) گذاشته، وظايف او را در خصوص هدايت و تبليغ دين بين مردم انجام دهد، مى‌پردازد. و در ادامه در باب اوّل به وجود امام و وجوب آن، بحث از اطاعت نمودن از او امر امام و بعضى از ويژگى‌ها و صفات امام از طريق روايات اشاره مى‌كند: نويسنده در ابواب هشت گانه، افزون بر اثبات وجود حضرت مهدى(ع) درباره امامت عامه و خاصه، امامان دوازده گانه، جايگاه و فضيلت اهل بيت در قرآن و حديث پرداخته و با استناد به روايات از متون قديم شيعه و اهل سنّت، ضمن بيان مشتركات شيعه و اهل سنّت در اين زمينه، تمايزات هر يك را يادآور مى‌شود. همچنين مولف با تكيه به كتاب‌هايى درباره حضرت مهدى(ع)، داستان‌هايى از ملاقات عالمان و شخصيت‌ها با آن حضرت را نقل كرده است. وى در بخش خاتمه، برخى از مدارك و منابعى كه در نگارش اثر از آن‌ها سود جسته است را، معرفى مى‌كند.

[[رده:کلام و عقاید]]

[[رده:مباحث خاص کلامی]]