شعرانی، ابوالحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

ميرزا ابوالحسن شعرانى در سال 1320 ق.در تهران و در خانواده‌اى روحانى و دانش پرور،به دنيا آمد و پرورش يافت. سواد قرآنى را نزد پدر عالمش،شيخ محمد تهرانى،آموخت و در حقيقت پدرش نخستين معلم او بود.بعدها كه كمى بزرگ شد وارد مدرسۀ مروى تهران گشته،به تحصيل پرداخت.ادبيات عرب،فارسى،منطق،فقه، اصول،فلسفه،رياض،و...را طى سالها آموخت. از معروف‌ترين اساتيد او در حوزۀ علميۀ تهران، مى‌توان از آيت‌الله حاج ميرزا مهدى آشتيانى نام برد.همچنين حكيم محقق ميرزا محمود قمى از اساتيد او بود كه مردى زاهد و دانشمند بود. حبيب اللّه ذو الفنون نيز استاد رياضى ميرزا ابوالحسن شعرانى در حوزۀ تهرانى بود.

«چون عهد شباب به تحصيل علوم و حفظ اصطلاحات و رسوم بگذشت...از هر عملى بهره بگرفتم و از خرمنى خوشه برداشتم.گاهى به مطالعه كتب ادب از عجم و عرب،و زمانى به دراست(تدريس)اشارات([[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]])و اسفار (ملا صدرا)و زمانى به تتبع تفاسير و اخبار،وقتى به تفسير و تحشيۀ كتب فقه و اصول و گاهى به تعمق در مسائل رياضى و معقول تا آن عهد به سر آمد...ساليان دراز،شب بيدار و روز تكرار هميشه ملازم دفاتر و كراريس(همراه دفترها و جزوه‌ها)و پيوسته موافق اخلام و قراطيس(همدم قلمها و كاغذها)ناگهان سروش غيب در گوش،اين ندا داد كه علم براى معرفت است و معرفت بذر عمل و طاعت،و طاعت بى اخلاص نشود و اين همه ميسر نگردد مگر به توفيق خدا و توسل به اوليا،مشغولى تا چند ها.

#آيت‌الله شيخ عبداللّه [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]]؛ از فقها،مفسران و فلاسفۀ بزرگ معاصر و از اساتيد حوزۀ علميۀ قم داراى دهها اثر علمى و فقهى و تفسيرى است.