۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
التفسير المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج: تفاوت میان نسخهها
التفسير المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۴۸
، ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - '،ب' به '، ب'
جز (جایگزینی متن - '،ت' به '، ت') |
جز (جایگزینی متن - '،ب' به '، ب') |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
مآخذ و منابع تفسير در اين بخش آنگونه كه از مقدمه تفسير پيداست، تفسير كشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و بحر المحيط ابوحيان بوده است، و در موارد اندكى در پاورقى، مفردات [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] را نيز به عنوان مأخذ يادآور شده است <ref>همان، ص 72 و ص 61، پاورقى</ref>. | مآخذ و منابع تفسير در اين بخش آنگونه كه از مقدمه تفسير پيداست، تفسير كشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و بحر المحيط ابوحيان بوده است، و در موارد اندكى در پاورقى، مفردات [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] را نيز به عنوان مأخذ يادآور شده است <ref>همان، ص 72 و ص 61، پاورقى</ref>. | ||
د) تفسير آيات: در اين بخش كه در حقيقت قلب تفسير و بيانكننده مراد و مقصود از آيات است | د) تفسير آيات: در اين بخش كه در حقيقت قلب تفسير و بيانكننده مراد و مقصود از آيات است نيز، بدون استثناء در سرتاسر تفسير ذيل هر بخشى از آيات آورده شده است. | ||
مفسّر، بهطور معمول با حذف زوائد و اختلافهاى تفسيرى به شرح و تفسير آيات پرداخته و فهم آن را براى خواننده آسان و مراد كلام الهى را تا حدّ توان ممكن ساخته است. | |||
براى فهم آيات، از شيوه تفسير قرآن به قرآن و از روايات استمداد جسته است كه با سيرى در جلدهاى گوناگون آن، اين نكته بهخوبى روشن مىگردد. | براى فهم آيات، از شيوه تفسير قرآن به قرآن و از روايات استمداد جسته است كه با سيرى در جلدهاى گوناگون آن، اين نكته بهخوبى روشن مىگردد. | ||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
#صحاح ستّه، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و برخى ديگر از معاجم حديثى: شايد برخى تفسير المنير را تفسير روايى بدانند؛ زيرا ايشان به روايات نبوى و نقلهاى صحابه و تابعين بسيار استناد كرده و فهم آيات را گاهى از اين راه فراهم ساخته است؛ از اينرو به منابع مختلف حديثى، همچون صحاح سته و [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و برخى ديگر از معاجم مشهور اهل سنت مراجعه كرده است. هر چند متأسفانه در اين زمينه هم بسيار نادر به روايات اهل بيت(ع) تمسك جسته و در موارد اندك و بسيار محدودى به جوامع حديثى شيعه رجوع كرده است. | #صحاح ستّه، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و برخى ديگر از معاجم حديثى: شايد برخى تفسير المنير را تفسير روايى بدانند؛ زيرا ايشان به روايات نبوى و نقلهاى صحابه و تابعين بسيار استناد كرده و فهم آيات را گاهى از اين راه فراهم ساخته است؛ از اينرو به منابع مختلف حديثى، همچون صحاح سته و [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و برخى ديگر از معاجم مشهور اهل سنت مراجعه كرده است. هر چند متأسفانه در اين زمينه هم بسيار نادر به روايات اهل بيت(ع) تمسك جسته و در موارد اندك و بسيار محدودى به جوامع حديثى شيعه رجوع كرده است. | ||
#احكام قرآن جصّاص و ابن العربى: در بررسى آيات بسيارى كه اشاره به مسائل فقهى دارند، از كتاب «أحكام القرآن» جصّاص و «أحكام القرآن» ابن العربى كه در حقيقت تفسير فقهى آيات و شرح آيات الأحكام هستند، سود جسته و در تدوين مباحث فقهى از اين دو كتاب، بسيار استفاده شده است. | #احكام قرآن جصّاص و ابن العربى: در بررسى آيات بسيارى كه اشاره به مسائل فقهى دارند، از كتاب «أحكام القرآن» جصّاص و «أحكام القرآن» ابن العربى كه در حقيقت تفسير فقهى آيات و شرح آيات الأحكام هستند، سود جسته و در تدوين مباحث فقهى از اين دو كتاب، بسيار استفاده شده است. | ||
#كتابهاى علوم قرآنى و اعراب و لغت و قصص قرآن: همچون الإتقان سيوطى، البرهان زركشى، المصاحف سجستانى، النشر [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]، مفردات [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]]، البيان في غريب القرآن ابن الانبارى و...، و قصص الانبياء عبدالوهاب نجار و.... گويا در تدوين تفسير المنير به منابع و مأخذ متعدد و گوناگون تفسيرى و حديثى به شكل گسترده رجوع نشده است؛ زيرا همانگونه كه مفسر در مقدمه يادآور شده، هدف از تفسير خود را رساندن پيام قرآن به علاقهمندان، با حذف زوائد و اختلافهاى تفسيرى مطرح كرده است، از | #كتابهاى علوم قرآنى و اعراب و لغت و قصص قرآن: همچون الإتقان سيوطى، البرهان زركشى، المصاحف سجستانى، النشر [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]، مفردات [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]]، البيان في غريب القرآن ابن الانبارى و...، و قصص الانبياء عبدالوهاب نجار و.... گويا در تدوين تفسير المنير به منابع و مأخذ متعدد و گوناگون تفسيرى و حديثى به شكل گسترده رجوع نشده است؛ زيرا همانگونه كه مفسر در مقدمه يادآور شده، هدف از تفسير خود را رساندن پيام قرآن به علاقهمندان، با حذف زوائد و اختلافهاى تفسيرى مطرح كرده است، از اينروى، به منابع گوناگون كم مراجعه شده است. | ||
== برترىهاى تفسير == | == برترىهاى تفسير == | ||
| خط ۱۴۵: | خط ۱۴۵: | ||
د) حذف نظريات گوناگون تفسيرى: مفسر در مقدمه يادآور شده است كه اختلافهاى تفسيرى را كمتر يادآور شده است تا خواننده در پذيرش راه درست و درك حقايق قرآنى سرگردان نگردد و اين بسيار شايسته است. اين تفسير، با رسالت رساندن پيام قرآن به علاقهمندانى كه به شكل گسترده پىگير مطالب تخصصى تفسير و ديدگاههاى گوناگون نيستند، تدوين شده است. | د) حذف نظريات گوناگون تفسيرى: مفسر در مقدمه يادآور شده است كه اختلافهاى تفسيرى را كمتر يادآور شده است تا خواننده در پذيرش راه درست و درك حقايق قرآنى سرگردان نگردد و اين بسيار شايسته است. اين تفسير، با رسالت رساندن پيام قرآن به علاقهمندانى كه به شكل گسترده پىگير مطالب تخصصى تفسير و ديدگاههاى گوناگون نيستند، تدوين شده است. | ||
ه) خلاصه احكام آيات و كاربرد آن در زندگى: آنچه از آيات قرآن با توجه به نكتههاى تفسيرى آن برداشت شده، ذيل عنوان «فقه الحياة أو الأحكام» بيان كرده است و تقريباً در همه موارد بهگونهاى دستهبندى شده و با شماره مسلسل، احكام تكليفيه، وضعيه، مسائل عقيدتى، اخلاقى و... كه در آيات بدانها اشاره شده، آمده است. اين بخش از تفسير كه بدون استثناء ذيل هر بخش از آيات آمده است، بسيار مفيد و سودمند بوده و در حقيقت پيام قرآن در اين | ه) خلاصه احكام آيات و كاربرد آن در زندگى: آنچه از آيات قرآن با توجه به نكتههاى تفسيرى آن برداشت شده، ذيل عنوان «فقه الحياة أو الأحكام» بيان كرده است و تقريباً در همه موارد بهگونهاى دستهبندى شده و با شماره مسلسل، احكام تكليفيه، وضعيه، مسائل عقيدتى، اخلاقى و... كه در آيات بدانها اشاره شده، آمده است. اين بخش از تفسير كه بدون استثناء ذيل هر بخش از آيات آمده است، بسيار مفيد و سودمند بوده و در حقيقت پيام قرآن در اين تفسير، بيشتر در همين بخش خلاصه مىشود. | ||
و) نثر روان و خوشخوان تفسير: چون مفسر يادآور شده كه، تفسير را براى گروههاى گوناگون مردم كه از نظر فرهنگى در حدّ متوسطى هستند، نوشته است، از اينروى با نثر عربى روان و رسا و نه با نثرى ادبى و فنى، به تدوين آن پرداخته است؛ از اين جهت محتوى را فداى واژگان و پيچيدگىهاى فنى نكرده است. بدينجهت نثر اين تفسير براى هر علاقهمند به قرآن كه تا اندازهاى به ادبيات عرب آشنا باشد قابل استفاده است. | و) نثر روان و خوشخوان تفسير: چون مفسر يادآور شده كه، تفسير را براى گروههاى گوناگون مردم كه از نظر فرهنگى در حدّ متوسطى هستند، نوشته است، از اينروى با نثر عربى روان و رسا و نه با نثرى ادبى و فنى، به تدوين آن پرداخته است؛ از اين جهت محتوى را فداى واژگان و پيچيدگىهاى فنى نكرده است. بدينجهت نثر اين تفسير براى هر علاقهمند به قرآن كه تا اندازهاى به ادبيات عرب آشنا باشد قابل استفاده است. | ||
| خط ۲۰۷: | خط ۲۰۷: | ||
6-كتابشناسى علوم و معارف قرآنى، سالهاى 1379-1357، تهيه و تنظيم دبيرخانه نهمين نمايشگاه بينالمللى قرآن كريم، انتشارات كتاب مبين، چاپ 1380، شماره 13. | 6-كتابشناسى علوم و معارف قرآنى، سالهاى 1379-1357، تهيه و تنظيم دبيرخانه نهمين نمايشگاه بينالمللى قرآن كريم، انتشارات كتاب مبين، چاپ 1380، شماره 13. | ||
7-دانشنامه قرآن و قرآن | 7-دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى، به كوشش بهاء الدين خرمشاهى، ج 1، ص767 و 1146. | ||