۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
وى استبدال را قرار دادن چيزى به جاى ديگرى و يا گروهى به جاى گروه ديگر معنا كرده و بر اين باور است كه استبدال اجتماعى در قرآن، داراى دو بُعد است: | وى استبدال را قرار دادن چيزى به جاى ديگرى و يا گروهى به جاى گروه ديگر معنا كرده و بر اين باور است كه استبدال اجتماعى در قرآن، داراى دو بُعد است: | ||
#سلبى: عقوبت كردن گروهى كه از بين مىروند. | |||
#ايجابى: تفضيل و تكريم گروهى كه جايگزين آنان مىشوند. | |||
وى معتقد است، قضيه زمينهسازان ظهور حضرت مهدى(عج) از جمله قضاياى غيبى آينده است كه بيش از ده آيه قرآن و احاديث متعدد نبوى به بيان آن پرداختهاند. | وى معتقد است، قضيه زمينهسازان ظهور حضرت مهدى(عج) از جمله قضاياى غيبى آينده است كه بيش از ده آيه قرآن و احاديث متعدد نبوى به بيان آن پرداختهاند. | ||
خط ۷۱: | خط ۷۰: | ||
نويسنده معتقد است، خداوند در قرآن كريم به مسلمانان صدر اسلام وعده داده است كه اگر در اجراى وظايف الهى خويش، كوتاهى كنند، گروهى بهتر از آنان را جايگزين ايشان كرده تا خدا و دين او را يارى كنند و لذا در فصل اول، با استفاده از آيات قرآن، به سه عامل سلبى ذيل كه باعث اين استبدال خواهد شده اشاره كرده و با بيان تفاسير آيات مربوط به آنها، هر يك را توضيح داده است: | نويسنده معتقد است، خداوند در قرآن كريم به مسلمانان صدر اسلام وعده داده است كه اگر در اجراى وظايف الهى خويش، كوتاهى كنند، گروهى بهتر از آنان را جايگزين ايشان كرده تا خدا و دين او را يارى كنند و لذا در فصل اول، با استفاده از آيات قرآن، به سه عامل سلبى ذيل كه باعث اين استبدال خواهد شده اشاره كرده و با بيان تفاسير آيات مربوط به آنها، هر يك را توضيح داده است: | ||
#عدم پذيرش ولايت الهى و تمرد از قبول خلافت شرعى [[امام على(ع)]] و ساير ائمه(ع) كه آيه 51 تا 56 سوره مائده، مهمترين آياتى است كه به آن دلالت مىكند. | |||
#:خداوند در اين آيات، مسلمانان را از دوستى و قبول ولايت يهود و نصارا نهى كرده و با دادن نشانههايى، ولى و سرپرست آنان را مشخص كرده است: آنان كه نماز را برپا داشته و در حال ركوع زكات مىدهند. | |||
خداوند در اين آيات، مسلمانان را از دوستى و قبول ولايت يهود و نصارا نهى كرده و با دادن نشانههايى، ولى و سرپرست آنان را مشخص كرده است: آنان كه نماز را برپا داشته و در حال ركوع زكات مىدهند. | #:نويسنده، اقوال [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] و [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پيرامون معنى ولايت در اين آيات را بررسى و نظر ايشان مبنى بر اين كه ولايت به معنى محبت و يا پيمان يارى است را نقد كرده و آن را به معنى سرسپردگى و متابعت گرفته است. | ||
#احساس سنگينى و سستى ورزيدن در جهاد با دشمنان خدا و اعتماد به آنان كه آيه 38 و 39 به آن اشاره دارد. | |||
نويسنده، اقوال [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] و [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پيرامون معنى ولايت در اين آيات را بررسى و نظر ايشان مبنى بر اين كه ولايت به معنى محبت و يا پيمان يارى است را نقد كرده و آن را به معنى سرسپردگى و متابعت گرفته است. | #عدم التزام به مبانى دينى و گسترش آنها و بازگشت به عادات جاهلى كه آيه 38 سوره محمد(ص) به آن دلالت دارد. | ||
#:اين سه عامل در فصول بعدى نيز محور مباحث بوده و بررسى استبدال گروهاى مطرح شده، حول آنها مىباشد. | |||
اين سه عامل در فصول بعدى نيز محور مباحث بوده و بررسى استبدال گروهاى مطرح شده، حول آنها مىباشد. | |||
دوم، در دو قسمت، ارائه گرديده است: | دوم، در دو قسمت، ارائه گرديده است: | ||
خط ۹۳: | خط ۸۷: | ||
نويسنده، به دو عامل زير اشاره كرده و آنها را از علل اصلى كوتاهى اعراب در جهاد براى يارى دين خدا دانسته است: | نويسنده، به دو عامل زير اشاره كرده و آنها را از علل اصلى كوتاهى اعراب در جهاد براى يارى دين خدا دانسته است: | ||
#بهرهگيرى خلفاء از سياست اختناق، هراس افكنى و تحريم اقتصادى عليه مخالفين سياسى. | |||
#داشتن ظاهرى دينى و عوام فريب و ترساندن مردم از اين كه مخالفت با آنان، مخالف با دين خدا خواهد بود. | |||
وى ضمن تشريح چگونگى دخول و انتشار تشيع در بلاد فارس، حب علم و معرفت، قيامهاى متعدد عليه ظلم خلفا و عدم بازگشت اقوام فارس از اسلام را از جمله دلايل استحقاق براى بديل واقع شدن ايشان دانسته است. | وى ضمن تشريح چگونگى دخول و انتشار تشيع در بلاد فارس، حب علم و معرفت، قيامهاى متعدد عليه ظلم خلفا و عدم بازگشت اقوام فارس از اسلام را از جمله دلايل استحقاق براى بديل واقع شدن ايشان دانسته است. | ||
خط ۱۲۵: | خط ۱۱۸: | ||
#مقدمه و متن كتاب. | |||
#پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليهالسلام) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع رسانى اسلامى مرجع، ج1 ص399. | |||
ویرایش