الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۰۴

۶۳۷ بایت حذف‌شده ، ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۱۷

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle"><big>'''[[هاشمی رفسنجانی، اکبر]]'''</big></div>
+<div class="boxTitle"><big>'''[[قیام توابین]]'''</big></div>
-[[پرونده:NUR04451.jpg|بندانگشتی|هاشمی رفسنجانی، اکبر|175px]]
+[[پرونده:NUR17834J1.jpg |بندانگشتی|قیام توابین|175px]]
-'''اکبر هاشمى رفسنجانی'''، روحانی و سیاستمدار، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس اسبق مجلس خبرگان رهبری، نخستین رئیس مجلس شورای اسلامی و چهارمین رئیس جمهور در دو دوره پیاپی بین سال‌های 1368 تا 1376  و به عنوان یکی از پرنفوذترین شخصیت‌های سیاسی جمهوری اسلامی ایران.
+'''قیام توابین'''، تألیف محمدعلی چنارانی، از جمله آثار فارسی پیرامون قیام توابین است که اهداف و عوامل شکل‌گیری، سیر وقایع و دلایل شکست آن را مورد بررسی قرار داده است.
+هدف از نگارش این اثر بررسی فلسفه شکل‌گیری نهضت (قیام) توابین و رد قضاوت‌های غیرمنصفانه و نابجا پیرامون این حرکت و شخصیت‌هایی است که در آن نقش داشته‌اند.
-در سال 1313ش، در روستاى سوق از توابع رفسنجان در خانواده‌اى روحانى متولد شد.
+کتاب مشتمل بر پیشگفتار، یک بخش مقدماتی و چهار بخش اصلی است. هریک از بخش‌های کتاب مشتمل بر فصول و عناوین متعددی است. روش پژوهش در این نوشتار، تحقیقاتی و به شیوه جستجو در مدارک و منابع گوناگون بوده است.
-آقاى هاشمى رفسنجانى با بهره‌گیرى از اساتید مختلف، مدارج آموزشى و مراحل کسب علوم حوزوى را یکى پس از دیگرى طى کرد؛ به‌طورى‌که کتاب «صرف میر» را نزد پسرعمویش شیخ محمد که از نظر درس از وى جلوتر بود، فراگرفت و این درس را با آقاى شیخ جعفر شجونى بحث کرد. در ادامه تحصیل، باقى‌مانده «جامع المقدمات» و سطح متوسط؛ یعنى کتاب‌هاى «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|سیوطى]]»، «[[الحاشية علی تهذيب المنطق للتفتازاني|حاشیه]]»، «[[معالم الأصول|معالم]]»، «[[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنى]]»، «[[المطول|مطول]]» و «[[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|شرح لمعه]]» را نزد آقایان شهید سید محمدرضا سعیدى، [[محمدی گیلانی، محمد|محمدى گیلانى]]، علوى بروجردى، آدینه‌وند، [[صالحی نجف‌آبادی، نعمت‌الله|نعمت‌الله صالحى نجف‌آبادى]]، دکتر [[جهانگیری، محسن|محسن جهانگیرى]]، امام موسى صدر و شیخ حسن شب‌زنده‌دار تحصیل نمود.
+نویسنده در مقدمه، اصول پژوهشی نگارنده را به‌صورت فیش‌برداری و تنظیم آنها دانسته است.
+اینکه در بحث تاریخی از مدارک رجالی، حدیثی و گاهی تفسیری استفاده شده، به این دلیل است که در برخی مواقع فقط کتاب‌های مربوط پاسخ‌دهنده و راهگشا بوده‌اند؛ پس نمی‌توان در راستای تحقیق کامل، از دیگر مآخذ علمی بهره نجست، بلکه استفاده از منابع مختلف بر ارزش تحقیق می‌افزاید و از امتیازهای آن بشمار می‌رود.
+کتاب حاضر به شیوه تحقیق و نقد مطالب تاریخی و روایت‌های آشفته تاریخ اسلام درباره قیام توابین نوشته شده است؛ ازاین‌رو، اساس کار بر مدارک نخستین قرار گرفته و مآخذ و مدارک بعدی به‌عنوان مؤید ثبت و ضبط گردیده است تا خوانندگان محترم در فضای پژوهش و تحقیق و نیز اسناد تاریخی قرار گیرند و قضاوت و داوری نمایند. همچنین به اقتضای زمینه مورد بحث، از مدارک رجالی، حدیثی، تفسیری، جغرافیایی، تبارشناسی و... بهره گرفته شده تا اثر از استحکام و اطمینان بیشتری برخوردار گردد.
-براى فراگیرى سطح عالى فقه و اصول ([[فرائد الأصول|رسائل]]، [[المكاسب (حاشيه میرزا فتاح شهيدي)|مکاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]])، از حضرات آیات [[منتظری، حسینعلی|منتظرى]]، [[مشکینی اردبیلی، علی|مشکینى]]، سید محمدباقر سلطانى طباطبایى، شهید صدوقى، فکور، صالحى نجف‌آبادى، شیخ [[اعتمادی، مصطفی|مصطفى اعتمادى]]، [[نوری همدانی، حسین|نورى همدانى]]، مجاهدى و آیت‌الله [[تبریزی، جواد|تبریزى]] استفاده کرد و همچنین درس خارج فقه و اصول را از آیت‌الله [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]](ره)، آیت‌الله [[گلپایگانی، محمدرضا|گلپایگانى]]، آیت‌الله [[شریعتمداری، کاظم|شریعتمدارى]]، آیت‌الله [[محقق داماد، محمد|محقق داماد]]، آیت‌الله شیخ [[حائری، مرتضی|مرتضى حائرى یزدى]] و آیت‌الله [[مرعشی، شهاب‌الدین|مرعشى نجفى]] آموخت. همچنین چون محل سکونتش در سال‌هاى اول اقامت در قم، در مقابل بیت امام خمینى(ره)، واقع شده بود، او توفیق پیدا کرد که علاوه بر فراگیرى فقه، اصول و فلسفه، در مبانى سیاسى، اجتماعى، عرفانى و اخلاقى نیز از ایشان کسب فیض کند.
+نویسنده در اولین فصل کتاب واژه «توابین» را پشیمان‌شدگان معنا کرده است. این واژه در قرآن یک مرتبه در سوره بقره آیه 222 به ‌کار رفته است. همچنین در روایات بی‌شماری از معصومین(ع) این واژه با الفاظ گوناگونی به ‌کار رفته است. سبب نام‌گذاری توابین بدین نام مطلب انتهایی این فصل را تشکیل می‌دهد که کاربرد آن توسط تاریخ‌نگارن و استفاده از آن توسط رهبران نهضت به‌عنوان دلایل نام‌گذاری ذکر شده است
-<div class="mw-ui-button">[[هاشمی رفسنجانی، اکبر|'''ادامه''']]</div>
+<div class="mw-ui-button">[[قیام توابین|'''ادامه''']]</div>