۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ه«' به 'ه «') |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
مسئله توقيفيت اسماء، مسئلهاى است كه هم در تفسير و كلام از آن بحث مىشود و هم در حكمت و عرفان، ولى بين بحث كلامى و تفسيرى و بحث حكمى و عرفانى آن، از جهاتى فرق است، زيرا اولا: مراد از اسما در كلام و تفسير، اسماء الله ملفوظى يا مكتوبى است، ولى در حكمت و عرفان، مراد از آنها، اسماء الله تكوينى است و ثانيا: مراد از توقيفيت در كلام و تفسير، توقف داشتن تسميه حق تعالى به اسمى از اسماى كمالى، بر اذن شارع است، ولى در عرفان و حكمت، مراد از آن، اختصاص داشتن هر اسمى از اسماء الله تكوينى، به موطن خاص خود است و ثالثا: بحث ياد شده در تفسير و كلام، بيشتر جنبه فقهى دارد تا اعتقادى، بر خلاف بحث حكمى و عرفانى آن، كه فقط جنبه نظرى و معرفتى دارد، نه چيز ديگر. | مسئله توقيفيت اسماء، مسئلهاى است كه هم در تفسير و كلام از آن بحث مىشود و هم در حكمت و عرفان، ولى بين بحث كلامى و تفسيرى و بحث حكمى و عرفانى آن، از جهاتى فرق است، زيرا اولا: مراد از اسما در كلام و تفسير، اسماء الله ملفوظى يا مكتوبى است، ولى در حكمت و عرفان، مراد از آنها، اسماء الله تكوينى است و ثانيا: مراد از توقيفيت در كلام و تفسير، توقف داشتن تسميه حق تعالى به اسمى از اسماى كمالى، بر اذن شارع است، ولى در عرفان و حكمت، مراد از آن، اختصاص داشتن هر اسمى از اسماء الله تكوينى، به موطن خاص خود است و ثالثا: بحث ياد شده در تفسير و كلام، بيشتر جنبه فقهى دارد تا اعتقادى، بر خلاف بحث حكمى و عرفانى آن، كه فقط جنبه نظرى و معرفتى دارد، نه چيز ديگر. | ||
بارى حضرت استاد [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]]، در | بارى حضرت استاد [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]]، در رساله «كلمه عليا در توقيفيت اسماء» كه اولين اثر مستقل در موضوع ياد شده است، كليه مطالب فوق الذكر را با نظم و ترتيب خاصى، طى هشت باب بررسى كرده و بدين طريق، مجموعهاى نفيس را در باره مباحث مربوط به توقيفيت اسما، از جنبههاى مختلف، خصوصا عرفانى و كلامى، به اهل فضل و دانش اهدا نموده است. | ||
حضرت استاد، خود، در مقدمه رساله مذكور، چنين آورده است: | حضرت استاد، خود، در مقدمه رساله مذكور، چنين آورده است: |
ویرایش