مهاجرت علمای شیعه از جبل عامل به ایران در عصر صفوی: تفاوت میان نسخه‌ها

براى شناخت زمينه ظهور علماى شيعه و انديشه‌هاى آنان و همچنين درك انگيزه‌هاى مهاجرت آنان از جبل عامل، بايد تاريخ اين سرزمين و فراز و نشيبهاى آن را بررسى كرد كه در فصل دوم صورت پذيرفته است. نكته اساسى اين فصل، گذشته از مسايل مربوط به رشد و گسترش و دوام تشيّع در جبل عامل، ترسيم چهره نهضت علمى شيعه و شناساندن پيشواى اصلى اين نهضت، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] است. آن مكتب فقهى كه [[شهيد اول]] باتوجه به شرايط سياسى، فرهنگى و اقتصادى سرزمين خود بنياد نهاد، به جنبه‌هاى سياسى و حكومتى توجه داشت و به فقيهان شيعه در امور سياسى اختيارات ويژه‌اى مى‌داد. فقيهانى كه بعدها به ايران آمدند از همين سنت علمى پيروى مى‌كردند و با گسترش و تبيين آن از سويى كوشيدند در حكومت صفوى، به‌عنوان حكومتى شيعه، نفوذ و قدرتى به دست آورند و از سوى ديگر، براى تبيين مشروعيت اين حكومت تلاش كردند. اين مكتب فقهى، پيش از عصر صفوى نيز، يك بار مورد توجه حكومت سربداران قرار گرفته بود و خواجه على مؤيد سربدارى كوشيده بود، با آوردن [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] به ايران، تشيّع فقاهتى را در برابر جناح صوفيان در نهضت سربدارى، تقويت و ترويج كند. در حقيقت، صفويان با پيگيرى آن شيوه، كارى را كه على مؤيد در انجام آن ناكام مانده بود، انجام دادند. در پايان فصل دوم انگيزه‌ها و چگونگى پيوند على مؤيد سربدارى با [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] بررسى شده است (همان، ص 11).

پس از فصول كتاب بخشى با عنوان پيوست آمده كه مشتمل بر دو فرمان از شاه طهماسب درباره [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] است.