پرش به محتوا

نقض العثمانیة: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۱۰: خط ۱۰:
|-
|-
|پدیدآورندگان  
|پدیدآورندگان  
|data-type='authors'|[[اسکافی، محمد بن عبدالله]] (نويسنده)
|data-type='authors'|[[اسکافی، محمد بن عبدالله]] (نويسنده)
|-
|-
|زبان  
|زبان  
خط ۲۲: خط ۲۲:
|-
|-
|ناشر  
|ناشر  
|data-type='publisher'|کتابخانه عمومی حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی (ره)
|data-type='publisher'|کتابخانه عمومی حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی (ره)
|-
|-
|مکان نشر  
|مکان نشر  
خط ۳۹: خط ۳۹:




"نقض العثمانيه"، رديه‌اى است كه ابوجعفر محمد بن عبدالله اسكافى بر كتاب "عثمانيه" [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نوشته است. از متن اين رساله ظاهرا جزئى از آنچه ابن ابى‌الحديد در جاهاى مختلف شرح نهج‌البلاغه از آن نقل كرده، در دست نيست و تنها نسخه شناسايى شده آن نيز بر گرفته از همين كتاب است. دو گردآورى از نقض العثمانيه بر مبناى منقولات ابن ابى‌الحديد صورت گرفته و به چاپ رسيده است:
"نقض العثمانيه"، رديه‌اى است كه ابوجعفر محمد بن عبدالله اسكافى بر كتاب "عثمانيه" [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نوشته است. از متن اين رساله ظاهرا جزئى از آنچه ابن ابى‌الحديد در جاهاى مختلف شرح نهج‌البلاغه از آن نقل كرده، در دست نيست و تنها نسخه شناسايى شده آن نيز بر گرفته از همين كتاب است. دو گردآورى از نقض العثمانيه بر مبناى منقولات ابن ابى‌الحديد صورت گرفته و به چاپ رسيده است:


1- ضميمة العثمانيه [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] كه در سال 1374ق در قاهره به كوشش عبدالسلام هارون منتشر شده است.
1- ضميمة العثمانيه [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] كه در سال 1374ق در قاهره به كوشش عبدالسلام هارون منتشر شده است.


2- در مجموعه رسائل [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] كه به كوشش حسن سندوبى به سال 1352ق در قاهره چاپ شده است.
2- در مجموعه رسائل [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] كه به كوشش حسن سندوبى به سال 1352ق در قاهره چاپ شده است.


رديه‌هاى ديگرى نيز بر كتاب عثمانيه [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نوشته‌اند و جالب اين جاست كه خود [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نيز رديه‌اى بر اين رساله دارد (دايرةالمعارف بزرگ اسلامى: ج 8، ص 343).
رديه‌هاى ديگرى نيز بر كتاب عثمانيه [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نوشته‌اند و جالب اين جاست كه خود [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نيز رديه‌اى بر اين رساله دارد (دايرةالمعارف بزرگ اسلامى: ج 8، ص 343).


موضوع كتاب كلامى (معتزلى) مى‌باشد كه مؤلف محترم با انگيزه پاسخ به ادعاهاى دروغين [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] درباره اعتقادات عثمانيه نگاشته است. در اين كتاب به هيچ باب و فصلى اشاره نشده است و مؤلف، موردى به موضوعى اشاره كرده و سپس به پاسخ آن پرداخته است.
موضوع كتاب كلامى (معتزلى) مى‌باشد كه مؤلف محترم با انگيزه پاسخ به ادعاهاى دروغين [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] درباره اعتقادات عثمانيه نگاشته است. در اين كتاب به هيچ باب و فصلى اشاره نشده است و مؤلف، موردى به موضوعى اشاره كرده و سپس به پاسخ آن پرداخته است.


== گزارش محتوا ==
== گزارش محتوا ==
خط ۵۴: خط ۵۴:
[[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، همانگونه كه خود تصريح كرده، مقصودش از تأليف و نوشتن، بيشتر سرگرمى و اسطوره سازى بود و نه تعليم و تربيت (الحيوان: ج 1، ص 10 و 11، تاريخ الادب العربى: ج3، ص 107) چنانچه شاگردش [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه دينورى]] در كتاب "مختلف الحديث: ص 59" درباره وى مى‌نويسد: تجده فى كتبه للمضاحيك و العبث ... نوشته‌هايش شبيه طنز و بيهوده‌گوئى بود.
[[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، همانگونه كه خود تصريح كرده، مقصودش از تأليف و نوشتن، بيشتر سرگرمى و اسطوره سازى بود و نه تعليم و تربيت (الحيوان: ج 1، ص 10 و 11، تاريخ الادب العربى: ج3، ص 107) چنانچه شاگردش [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه دينورى]] در كتاب "مختلف الحديث: ص 59" درباره وى مى‌نويسد: تجده فى كتبه للمضاحيك و العبث ... نوشته‌هايش شبيه طنز و بيهوده‌گوئى بود.


در عصر [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، عباسيان با طرفدارى صورى از علويان، پيروان آنها را سركوب كردند و با سرگرم كردن علما و دانشمندان به بحث‌هاى حاشيه‌اى عقايد و كلام و مجادله و گاه منازعه، آنها را از پرداختن به مسائل اساسى و سرنوشت ساز زعامت و خلافت بازداشته بودند. بدين سبب براى امثال [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] فضاى باز مناسبى ايجاد شد تا آنچه عباسيان مى‌خواهند، به نگارش درآورند كه يكى از آن نوشته‌ها كتاب "عثمانيه" بود كه در آن به تبيين و تدوين اعتقادات پوچ عثمانيه پرداخت. هر خواننده‌اى در نگاه اول مى‌فهمد كه كتاب پر از سفسطه‌گرى، اخبار دروغ و اراجيف عجيبه‌اى است.
در عصر [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، عباسيان با طرفدارى صورى از علويان، پيروان آنها را سركوب كردند و با سرگرم كردن علما و دانشمندان به بحث‌هاى حاشيه‌اى عقايد و كلام و مجادله و گاه منازعه، آنها را از پرداختن به مسائل اساسى و سرنوشت ساز زعامت و خلافت بازداشته بودند. بدين سبب براى امثال [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] فضاى باز مناسبى ايجاد شد تا آنچه عباسيان مى‌خواهند، به نگارش درآورند كه يكى از آن نوشته‌ها كتاب "عثمانيه" بود كه در آن به تبيين و تدوين اعتقادات پوچ عثمانيه پرداخت. هر خواننده‌اى در نگاه اول مى‌فهمد كه كتاب پر از سفسطه‌گرى، اخبار دروغ و اراجيف عجيبه‌اى است.




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش