ولايت نامه: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره اين ترجمه چند نكته گفتنى است:

6. شايان يادآورى است كه نويسنده، مقدمه كوتاهى بر كتاب نوشته و در آن چنين آورده: «... رسالة في الولاية و أنها هي الكمال الأخير الحقيقي للإنسان و أنها الغرض الأخير من تشريع الشريعة الحقة الإلهية على ما يستفاد من صريح البرهان و يدلّ عليه ظواهر البيانات الدينية و الكلام موضوع في فصول و الله سبحانه المستعان» <ref>ر.ك: رسالة الولاية، ص4</ref>، ولى مترجم محترم آن را ترجمه نكرده و به‌جاى آن شعرى از [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] تحت عنوان «پيام نسيم» آورده كه آغاز و انجامش چنين است:

|-

! «گذر ز دانه و دام جهان و خويش مباز !! كه مرغ با پر آزاد مى‌كند پرواز»  

|}؛

|-

! «به هرزه راه مپيما و خويش خسته مساز !! كه پيش پاى تو باشد بسى نشيب و فراز»