۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أربعون حديثاً في مكارم الأخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'حسين بن عبدالصمد عاملى' به 'حسين بن عبدالصمد عاملى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
سنّت تدوين چهل حديث (اربعين‌نويسى) از اواخر سده دوم آغاز شد. كهن‌ترين اثر شناخته شده با عنوان الاربعين، ظاهراً تأليف عبداللّه بن مبارك مَرْوَزى بوده است؛ اما كهن‌ترين اربعين موجود کتاب الاربعين عن المشايخ عن الاربعين صحابياً نوشته محمد بن اسلم طوسى است. در سده چهارم ابوالعباس حسن بن سفيان نَسَوى کتاب الاربعين را در زمينه مسائل اجتماعى و اخلاقى و ابوبكر محمد بن حسين آجرى (متوفى 360ق)، الاربعون حديثاً را در زمينه عقايد و اخلاق و احكام نوشتند. | سنّت تدوين چهل حديث (اربعين‌نويسى) از اواخر سده دوم آغاز شد. كهن‌ترين اثر شناخته شده با عنوان الاربعين، ظاهراً تأليف عبداللّه بن مبارك مَرْوَزى بوده است؛ اما كهن‌ترين اربعين موجود کتاب الاربعين عن المشايخ عن الاربعين صحابياً نوشته محمد بن اسلم طوسى است. در سده چهارم ابوالعباس حسن بن سفيان نَسَوى کتاب الاربعين را در زمينه مسائل اجتماعى و اخلاقى و ابوبكر محمد بن حسين آجرى (متوفى 360ق)، الاربعون حديثاً را در زمينه عقايد و اخلاق و احكام نوشتند. | ||
با ظهور دولت صفوى و مهاجرت علماى جبل‌عامل به ايران، دانش حديث رشد فزاينده‌اى در بين شيعيان يافت و در نتيجه، جريان جديدى در اربعين‌نويسى آغاز شد. برخى از علماى جبل‌عامل، چون [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|حسين بن عبدالصمد عاملى]] (متوفى 984ق) و فرزندش بهاءالدين عاملى، معروف به [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]] ، آثارى دراين‌باره تأليف كردند. | با ظهور دولت صفوى و مهاجرت علماى جبل‌عامل به ايران، دانش حديث رشد فزاينده‌اى در بين شيعيان يافت و در نتيجه، جريان جديدى در اربعين‌نويسى آغاز شد. برخى از علماى جبل‌عامل، چون [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|حسين بن عبدالصمد عاملى]] (متوفى 984ق) و فرزندش بهاءالدين عاملى، معروف به [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]]، آثارى دراين‌باره تأليف كردند. | ||
احاديث کتاب از احاديث اخلاقى انتخاب شده‌اند كه روايان موثقى چون على بن اسباط، داود بن فرقد، معاويه بن وهب و ابوحمزه ثمالى از ائمه اطهار(ع) نقل كرده‌اند. | احاديث کتاب از احاديث اخلاقى انتخاب شده‌اند كه روايان موثقى چون على بن اسباط، داود بن فرقد، معاويه بن وهب و ابوحمزه ثمالى از ائمه اطهار(ع) نقل كرده‌اند. | ||