۱۰۶٬۳۱۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن مقفع، عبدالله بن دادویه' به 'ابن مقفع، عبدالله بن دادویه') |
||
(۴۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR10195J1.jpg | |||
| عنوان =کليلة و دمنة | |||
| عنوانهای دیگر = | |||
| پدیدآوران = | |||
[[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره = | |||
| | | موضوع = | ||
ادبیات عربی - مجموعهها | |||
| ناشر = | |||
دار القلم | |||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | |||
|زبان | | سال نشر = | ||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10195AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10195 | |||
| کتابخوان همراه نور =10195 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''كليله و دمنه'''، مهمترين اثر ادبى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بن مقفع]] است كه وى آن را از پهلوى به عربى ترجمه كرده است. نثر اين ترجمه، از نمونههاى عالى نثر عربى كلاسيك است. | |||
'''كليله و دمنه'''، مهمترين اثر ادبى عبدالله بن مقفع است كه وى آن را از پهلوى به عربى ترجمه كرده است. نثر اين ترجمه، از نمونههاى عالى نثر عربى كلاسيك است. | |||
مندرجات اين كتاب كه به زبان حال حيوانات نوشته شده است، شامل بسيارى از افسانهها و سرگذشتها و پندها است. گر چه در ظاهر، همگان به آن سرگرمند و از مطالعه آن لذت مىبرند، ولى در باطن، مطالب آن براى دانايان و طالبان معنا و معنويت، لذتى ديگر دارد و فزونى خرد و بينش را موجب است. | مندرجات اين كتاب كه به زبان حال حيوانات نوشته شده است، شامل بسيارى از افسانهها و سرگذشتها و پندها است. گر چه در ظاهر، همگان به آن سرگرمند و از مطالعه آن لذت مىبرند، ولى در باطن، مطالب آن براى دانايان و طالبان معنا و معنويت، لذتى ديگر دارد و فزونى خرد و بينش را موجب است. | ||
خط ۴۴: | خط ۳۱: | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
ابوابى كه اين كتاب دارد، به گفته «بهنود»، چهارده باب است كه هر يك از آنها متضمن يك مسئله و جواب آن است، اما [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن النديم]] آن را هفده باب و ديگرى هيجده باب و بالاخره حاجى خليفه در «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]» چهارده باب ذكر كرده است. | |||
ابوابى كه اين كتاب دارد، به | |||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
كليله و دمنه فارسى كه در دوران سلاطين غزنوى ترجمه شده، شانزده باب است كه دهتاى آنها در اصل هندى بوده و آنها از اين قرار است: | كليله و دمنه فارسى كه در دوران سلاطين غزنوى ترجمه شده، شانزده باب است كه دهتاى آنها در اصل هندى بوده و آنها از اين قرار است: | ||
خط ۸۷: | خط ۷۰: | ||
#الاسد و ابن آوى. | #الاسد و ابن آوى. | ||
اين سه باب | اين سه باب در «مهابهارتا» ذكر شده است.» | ||
ابواب نسخه حاضر در برنامه به قرار زير است: | ابواب نسخه حاضر در برنامه به قرار زير است: | ||
خط ۱۱۷: | خط ۱۰۰: | ||
ظن غالب اين است كه اين كتاب، به زبان سانسكريت بوده و سپس به زبان پهلوى ترجمه شده است، ولى اصل هندى آن از ميان رفته و ترجمه پهلوى آن، مرجع ترجمه سريانى و عربى قرار گرفته است؛ چندى بعد، ترجمه پهلوى هم ناياب و ناپديد شده و ترجمه عربى آن اساس همه ترجمهها قرار گرفته است. | ظن غالب اين است كه اين كتاب، به زبان سانسكريت بوده و سپس به زبان پهلوى ترجمه شده است، ولى اصل هندى آن از ميان رفته و ترجمه پهلوى آن، مرجع ترجمه سريانى و عربى قرار گرفته است؛ چندى بعد، ترجمه پهلوى هم ناياب و ناپديد شده و ترجمه عربى آن اساس همه ترجمهها قرار گرفته است. | ||
«[[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن النديم]]»، مىگويد: ايرانيان، نخستين مردمى بودند كه افسانهها را به زبان حيوانات بازگو كردهاند و شاهنشاهان اشكانى، اين رسم را بنياد نهاده و تقويت كردند، پس از آنان شاهنشاهان ساسانى بدين كار همت گماردند و آن را گسترش دادند، اعراب هم از آنان پيروى كردند و به دنبالهروى از تحقيقات ايرانيان، داستانها و حكاياتى نوشتند. | |||
«[[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن النديم]]»، سپس از «كليله و دمنه» ياد كرده و مىگويد: برخى، بر اين عقيدهاند كه هندىها اين كتاب را نوشتهاند و برخى ديگر، عقيده دارند كه پادشاهان اشكانى آن را گردآورى و براى بهرهبردارى آماده كردهاند، اما هندىها اين كار را به خود نسبت مىدهند و گروهى هم مىگويند بزرگمهر، وزير انوشيروان دادگر، آن را در چند جزء نوشته است... | |||
«[[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن النديم]]»، سپس هندى بودن اين كتاب را اولى مىداند و اين عقيده را [[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوريحان بيرونى]] هم يادآور شده است... او، نظريه [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] را كه گفته است اين كتاب را [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] تأليف كرده و سپس آن را از پارسى به عربى برگردانده است، رد مىكند. | |||
از تحقيقات وسيعى كه در اين زمينه، به عمل آمده است، چنين برمىآيد كه اصل كتاب، بهطور كلى ناپديد نشده و هنوز يك جزء آن به | از تحقيقات وسيعى كه در اين زمينه، به عمل آمده است، چنين برمىآيد كه اصل كتاب، بهطور كلى ناپديد نشده و هنوز يك جزء آن به نام «پنجاتنترا»؛ يعنى پنج كتاب، به زبان سانسكريت باقى مانده است و اين جزء، از مصادر مهم كتاب «كليله و دمنه» به شمار مىآيد. | ||
درباره ترجمه برزويه، بهطورى كه معلوم است و فردوسى و ثعالبى هم نقل كردهاند و صاحبنظران بدان وقوف دارند اين است كه برزويه، طبيب ايرانى در عهد انوشيروان به هندوستان رفته و اين كتاب را به دست آورده و به پاس همين خدمت بزرگ علمى، مورد تشويق شاهنشاه بزرگ ساسانى قرار گرفته است و به فرمان آن شهريار دادگر، بزرگمهر وزير آن را به زبان پهلوى ساسانى درآورده است، ولى چنين پيداست كه ترجمه از سانسكريت به پهلوى را خود برزويه عهدهدار بوده است و بزرگمهر در اين كار دخالتى نداشته است؛ بهنود هم اين نظر را تأييد كرده و مىگويد: چون برزويه بر دو زبان پارسى و هندى مسلط بوده است، خود برزگمهر او را انتخاب و ترجمه كتاب را به وى واگذار كرده است و همچنين معلوم مىشود كه خود بزرگمهر، چيزى بر اين كتاب نيفزوده است، زيرا ترجمه سريانى كه از اصل پهلوى گرفته شده، چنين مىنماياند كه از جانب بزرگمهر بابى و مطلبى بر كتاب افزوده نشده است و باب «برزويه طبيب» هم از اضافاتى است كه ابن المقفع بر آن افزوده است و به اين ترتيب معلوم مىشود كه خود برزويه، اين كتاب را ترجمه كرده و اين كار مهم علمى و فرهنگى در قرن ششم ميلادى و به روزگار خسرو انوشيروان دادگر شاهنشاه ساسانى انجام يافته و در آن وقت، ده قرن از تاريخ تأليف «كليله و دمنه» مىگذشته است. بر اين اساس معلوم مىشود كه همين ترجمه برزويه تنها ترجمه «كليله و دمنه» بوده است و ترجمه ديگرى به زبان پهلوى نبوده و دو ترجمه ديگر عربى و سريانى از روى همين نسخه برزويه طبيب به عمل آمده است. | |||
معروفترين ابواب كتاب، | معروفترين ابواب كتاب، باب «برزويه طبيب» است كه گفته مىشود ساخته خود [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] است، ولى در متن عربی «كليله و دمنه» چاپ عزّام، به بزرجمهر، منسوب شده است. | ||
اين باب، گفتارى است از قول برزويه | اين باب، گفتارى است از قول برزويه پزشک در شرح حال و سير و سلوك باطنى و وجدانى خويش و مجادله او با نفس و در جستوجوى او براى وصول به سعادت و حقيقت و در شكايت از وضع زمان و ابناء زمان كه سرانجام، به روى آوردن او به رياضت و زهد و اعراض از دنيا و عمل براى آخرت منتهى مىگردد؛ پس از وصول به اين نتيجه، كتابهايى را در هند استنساخ مىكند و به ايران مىآورد كه از آن جمله، همين كتاب كليله و دمنه است. | ||
از مطالعه اين باب، برمىآيد كه ظاهراً بايد انشاى خود برزويه باشد، اما [[ | از مطالعه اين باب، برمىآيد كه ظاهراً بايد انشاى خود برزويه باشد، اما [[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوريحان بيرونى]]، رياضىدان و هندشناس معروف ايرانى، در كتاب «[[تحقيق ما للهند]]»، اين باب را افزوده [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] مىشمارد. | ||
اما آنچه مسلماً [[ | اما آنچه مسلماً [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] بر «كليله و دمنه» افزوده است، «باب غرض الكتاب» است كه عزّام، در مقدمه «كليله و دمنه» آن را از [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] دانسته است. | ||
برخى، | برخى، باب «الفحص عن امر دمنة» را نيز از افزودههاى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] دانستهاند. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
به جز ترجمه ابن المقفع، ترجمه ديگرى، به دست سهل بن هارون از پهلوى به عربى شده است. گذشته از اين، چند تن ديگر، مانند على بن داود كاتب زبيده همسر هارون الرشيد و ابوالمكارم اسعد بن | به جز ترجمه ابن المقفع، ترجمه ديگرى، به دست سهل بن هارون از پهلوى به عربى شده است. گذشته از اين، چند تن ديگر، مانند على بن داود كاتب زبيده همسر هارون الرشيد و ابوالمكارم اسعد بن الخطیر بن مماتى شاعر مصر در عهد ايوبى و جلالالدين حسين بن احمد النقاش اين كتاب را به نظم درآوردهاند، ولى اين ترجمهها هم غالباً از بين رفته است. | ||
ترجمه [[ | ترجمه [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] يگانه ترجمهاى است كه به صحت و دقت آن مىتوان اطمينان داشت. | ||
== منابع == | == منابع مقاله == | ||
# | #دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، جلد چهارم؛ | ||
#مقدمه و متن كتاب. | #مقدمه و متن كتاب. | ||
== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[ترجمه کلیله و دمنه]] | |||
[[ | [[کلیله و دمنه (بوستان کتاب)]] | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |