منشور عبودیت در تصوف: گزیده رساله قشیریه
منشور عبودیت در تصوف: گزیدۀ رساله قشیریه تألیف ابوالقاسم عبدالکریم بن هوزان قشیری (۳۷۶-۴۶۵ق)، عارف و دانشمند نامدار، با گردآوری و شرح حسین شهبازی (متولد ۱۳۶۳ش) و ویراستاری ندا حی العالم اسکویی (متولد ۱۳۶۷ش)؛ کتابی است که گزیدۀ شرح رسالۀ قشیریه را در ۲۰ باب ارائه میدهد. این اثر از متون برجستۀ عرفانی قرن پنجم هجری محسوب میشود که زبان، محتوا و شیوۀ بیان آن بر آثار بسیاری تأثیر گذاشته است.
| منشور عبودیت در تصوف: گزیدۀ رساله قشیریه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قشیری، ابوالقاسم عبدالکریم بن هوزان (مؤلف)
شهبازی، حسین (گردآورنده و شارح) حی العالم اسکویی، ندا (ویراستار) |
| ناشر | زوار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1393 |
| چاپ | اول |
| شابک | ۳-۵۰۸-۴۰۱-۹۶۴-۹۷۸ |
| موضوع | قشیری، عبدالکریم بن هوازن، ۳۷۶-۴۶۵ق -- الرساله القشیریه -- نقد و تفسیر -- عرفان -- متون قدیمی تا قرن ۱۴ -- تصوف -- متون قدیمی تا قرن ۱۴ -- نثر فارسی -- قرن ۵ق |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | FBP/۲۸۲/ق۱۳۹۳۵۰۴۲۲۵۳۵ |
ساختار
این کتاب در ۲۰ باب تنظیم شده و شامل گزیدهای از رساله قشیریه به همراه شرح و تحلیل مباحث آن میباشد.
گزارش کتاب
منشور عبودیت در تصوف، گزیدهای از رساله قشیریه اثر ابوالقاسم عبدالکریم قشیری، عارف و دانشمند قرن پنجم هجری است. رساله قشیریه که بین سالهای ۴۳۷ تا ۴۳۸ هجری قمری تألیف شده، نامه یا پیامی است که قشیری آن را به صوفیان شهرهای اسلامی فرستاده و در آن به بیان عقاید صوفیان در مسائل اصول دین پرداخته است.
این کتاب بر اساس ترجمه فارسی رساله قشیریه توسط ابوعلی حسن بن احمد عثمانی، از مریدان قشیری، تهیه شده است. ترجمه عثمانی به نثر مرسل و ساده نوشته شده و دارای واژگان عربی کمتر و جملات کوتاه و ایجازی است. در این گزیده، علاوه بر شرح لغات، اصطلاحات، جملات و ابیات عربی، به واکاوی مسائل کلامی رساله قشیریه به عنوان مهمترین کتاب اشاعره در بیان مباحث کلامی قرن پنجم هجری پرداخته شده است.
مباحثی همچون رؤیت خداوند، نظریه کسب اشاعره، مسائل توحیدی، جبر و اختیار، عصمت انبیاء و دیگر اندیشههای قشیری به عنوان امام جماعت نیشابور و مروج اندیشههای ابوالحسن اشعری، در این کتاب شرح و نقد شده است. همچنین به بررسی بدعتها و انحرافات صوفیان افراطی مانند رهبانیّت، مذمت کسب روزی، بدعت خانقاه در مقابل مسجد، سماع و رقص صوفیان پرداخته شده است.
قشیری که در سال ۳۷۶ هجری در استوا (قوچان کنونی) متولد شد، علوم شرعی و کلامی را نزد استادانی چون ابوبکر فورک اصفهانی و ابواسحاق اسفراینی فراگرفت و از مهمترین آثار او میتوان به نحو القلوب، لطائف الاشارات، ترتیب السلوک و رساله قشیریه اشاره کرد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات