مقامات منظوم شیخ جام (ژنده پیل)
| مقامات منظوم شیخ جام (ژنده پیل) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن (نويسنده) نصیری جامی، حسن (مصحح) |
| ناشر | پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن،441 -536ق. - شعر فارسی - تصوف |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۴۹۳۲/م۷ ۱۳۹۱ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مقامات منظوم شیخ جام (ژنده‌پیل)، مقامات منظوم ابونصر احمد بن ابوالحسن بن احمد بن محمد نامقى جامى، معروف به احمد ژنده‌پیل یا احمد جام (441-536ق) است که توسط سراینده‌ای ناشناس، سروده شده و با تصحیح حسن نصیری جامی، منتشر شده است.
اثر حاضر، از چند منظر، مهم و درخور توجه است:
- از منظر تاریخ ادبیات عرفان و تصوف: این کتاب تنها اثر «منظوم» در حوزه «مقامات» مشایخ عرفان و تصوف ایران محسوب می‌گردد که «اختصاصا» به حکایات احوال و داستان‌هایی از کرامات یکی از مشایخ صاحب‌نام پرداخته است. در ادب فارسی معمولا آثار حکایات احوال و کرامات مشایخ (=مقامات) یا به نثر است و یا حکایاتی معدود و پراکنده از چند عارف است که در آثار منظوم عرفانی و اخلاقی مجموع آمده است.
- از منظر میراث عرفانی و خانقاهی شیخ جام: این کتاب، یگانه اثر منظوم خاندانی و خانقاهی شیخ احمد جام است که در دسترس است و محفوظ مانده است.
- از منظر ادبیات تطبیقی حوزه عرفان و تصوف: این کتاب صورت منظوم اثری دیگر است که پیش‌تر به نثر و بر اسلوب مقامات عارفان نگارش یافته است.
- از منظر اسلوب ادبی: ناظم این مقامات در نظم حکایات - ضمن پایبندی و وفاداری به متن - از ابداع و نوآوری نیز غافل نبوده است و این اثر از نظر ساختار حکایات و اسلوب روایی و همچنین توجه به بدایع لفظی و معنوی، درخور توجه است.
- از منظر نسخه‌شناسی و احیای میراث مکتوب: این اثر اکنون بنا به یک نسخه کهن و مغتنم در دسترس ماست؛ نسخه‌ای ناشناخته و میراثی خاندانی و دودمانی که اینک از نقاب گنجینه‌ها، سر برآورده و رخ گشوده است[۱].
کتاب دارای چهار بخش مهم است:
- بخش آغازین: شامل تحمیدیه و نعت حضرت رسول(ص) و وصف شب معراج و ابیاتی در منقبت اصحاب و بزرگان دین و مدح بزرگان عصر. این بخش، محصول ذوق و طبع سراینده است.
- بخش اصلی: شامل حکایات و داستان‌های احوال و کرامات شیخ جام.
- یک پیوست: شامل رساله‌ای به قلم «شهاب‌الدین اسماعیل بن احمد جام»، در اثبات بزرگی شیخ جام.
- دعا و مناجات اختتام کتاب[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.