مسند الإمام أحمد بن حنبل
| مسند الإمام أحمد بن حنبل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | لحام، سعید محمد (محقق)
مرشد، عادل (محقق) عرقسوسی، محمد نعیم (محقق) خراط، کامل (محقق) عبدالغفور، هیثم (محقق) حرز الله، عبداللطیف (محقق) خن، محمد انس (محقق) برهوم، احمد (محقق) عبداللطیف، جمال (محقق) قره بللی، کامل (محقق) ابن حنبل، احمد بن محمد (نویسنده) عرقسوسی، محمد رضوان (محقق) غضبان، عامر (محقق) زیبق، ابراهیم (محقق) ترکی، عبدالله بن عبدالمحسن (اشراف) ارنؤوط، شعیب (محقق) برکات، محمد (محقق) |
| ناشر | مؤسسة الرسالة |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1416 ق یا 1996 م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 50 |
مسند الإمام أحمد بن حنبل، موسوعه حديثى اهل سنت، مشتمل بر احاديث صحابه است. اين كتاب زير نظر عبدالله بن عبدالمحسن تركى، توسط شعيب أرنؤوط، عادل مرشد و گروهى از محققین، مورد تحقيق و تعليق قرار گرفته است. اين كتاب بزرگ‌ترين كتابى است كه از متقدمين و قبل از تدوين صحاح سته به‌جا مانده است[۱]
ساختار
احمد بن حنبل، روايات مسند را از هشتصد تن از صحابه نقل كرده است. شمار روايات مسند بر اساس چاپ‌هاى ديگر، 27519 حديث ذكر شده[۲]؛ اما بر اساس اين چاپ، 27647 حديث مى‌باشد.
كتاب احمد بن حنبل، چنان‌كه از عنوان آن پيداست، بر اساس رواياتى كه به صحابه اسناد داده شده، تنظيم گرديده است؛ گرچه در برخى از مسانيد نام صحابه بر اساس حروف الفبا تنظيم شده، اما ترتيب مسند احمد بن حنبل به‌گونه‌اى ديگر و مبتنى بر ارزش و اعتبار صحابه و در يازده محور به شرح ذيل تنظيم شده كه هر محور چند جلد را پوشش داده است:
- مسند چهارده تن از صحابه كه عبارتند از: ابوبكر، عمر، عثمان، على، طلحه، زبير و...؛
- مسند اهل‌بيت(ع)، شامل امام حسن(ع) و امام حسين(ع)، عقيل، جعفر، پسران ابوطالب و عبدالله بن جعفر؛
- مسند بنى هاشم؛ يعنى روايات عباس بن عبدالمطلب و فرزندانش؛
- مسند هشت تن از صحابه كه داراى احاديث فراوانند (كثير النقل) كه عبارتند از: عبدالله بن مسعود، عبدالله بن عمر، عبدالله بن عمرو بن عاص، ابورمثه، ابوهريره، ابوسعيد خدرى، انس بن مالك و جابر بن عبدالله انصارى؛
- مسند مكيان، شامل 255 تن؛
- مسند مدنى‌ها، شامل 135 تن؛
- مسند شاميان، شامل 169 تن؛
- مسند كوفيان، شامل 149 تن؛
- مسند بصريان، شامل 80 تن؛
- مسند انصار، شامل روايات 131 تن از راويان انصار، همچون ابى بن كعب، ابوذر، زيد بن ثابت، معاذ بن جبل، سلمان فارسى، مقداد، بلال و...؛
- مسند زنان، شامل 71 تن از راويان زن[۳]
گزارش محتوا
مسند احمد بن حنبل گنجينه بزرگى از احاديث نبوى است كه در آغاز سده سوم (بين سال‌هاى 200 هجرى به بعد) به حسب نام صحابه مرتب شده و اين روش گرچه براى فقيه (كه درصدد به دست آوردن احاديث مربوط به ابواب فقهى است) دشوارى دارد، از اين لحاظ كه روايات هريك از اصحاب پيغمبر(ص) را كه نمودارى از اهتمام آنان به حديث است معلوم مى‌كند، اهميت دارد[۴]
به‌رغم انتقادهايى كه به مسند احمد بن حنبل به‌خاطر راهيافت روايات ضعيف يا مجعول شده، شمارى از بزرگان اهل سنت از اين كتاب ستايش كرده‌اند كه به عنوان‌هايى اشاره مى‌كنيم:
حافظ ابوموسى مدينى (م 581ق) مى‌گويد: اين كتاب براى حديث‌پژوهان، مأخذى بزرگ و مرجعى استوار است؛ مؤلفش آن را از ميان انبوه احاديث و روايات فراوان برگزيده و آن را راهبر و تكيه‌گاه مردم قرار داده تا به هنگام تنازع بدان پناه جويند و آن را مستند خويش قرار دهند.
ذهبى (متوفى 748ق) مى‌گويد: اين كتاب، بيشتر احاديث نبوى را در بر دارد و كمتر حديثى است كه صحتش اثبات شده و در اين كتاب منعكس نشده باشد.
ابن كثير (م 774ق) معتقد است: هيچ كتاب مسندى در كثرت احاديث و حسن سياق به پايه مسند احمد بن حنبل نمى‌رسد.
ابن جزرى (م 833ق) گفته است: در روى زمين، كتاب حديثى برتر از مسند احمد بن حنبل روايت نشده است[۵]
البته بسيارى از احاديث قوى و صحيح كه در ساير صحاح آمده، در مسند احمد بن حنبل منعكس نشده و اين نشانگر آن است كه مبناى كتاب بر نگارش روايات صحيح نبوده، يا حداقل همه روايات قوى نيست. گفته‌اند: روايت قريب به دويست صحابى در مسند نيامده است. افزون بر محتوا مسند احمد بن حنبل از نظر ساختار نيز مورد نقد قرار گرفته است. تكرار يك روايت در چند جا، آميختگى مسند يك صحابى با صحابى ديگر، پراكندگى روايات يك صحابى در چند جا و آميختگى اسناد روايات از جمله ضعف‌هاى ساختارى اين كتاب برشمرده شده است. بر اين اساس بسيارى از عالمان اهل سنت در اعتبار روايات مسند تشكيك كرده‌اند؛ از جمله ابن تيميه، ابوالفرج ابن جوزى، ابن كثير، عراقى. ابن تيميه مى‌نويسد: احمد بن حنبل بسيارى از رواياتى كه به اتفاق علما ضعيف، بلكه مجعول است، آورده است و او هرچند حافظ، ثقه و كثير الحديث است، اما طبق عادت محدثان، روايات را براى آگاهى از آنها آورده است[۶]
در برابر نقدها برخى از محدثان معتقدند كه شمار احاديث جعلى در مسند ابن حنبل از سه يا چهار مورد يا كمتر از شمارگان انگشتان دست است. ابن حجر عسقلانى گفته است: در مسند احمد حديث بى‌اساس وجود ندارد، مگر سه يا چهار مورد؛ نظير اين حديث كه عبدالرحمن بن عوف خزنده وارد بهشت مى‌شود. جلال‌الدين سيوطى نيز تمام احاديث مسند را پذيرفتنى دانسته و گفته است احاديث ضعيف آن نزديك به حسن است[۷]
وضعيت كتاب
در 45 جلد از اين كتاب، فهرست مطالب هريك در انتهاى آن آمده است. 5 جلد آخر به فهارس اختصاس يافته است، به شرح زير:
در جلد 46 فهرست اطراف حديث (أ إن)، در جلد 47 فهرست اطراف (أنا س)، در جلد 48 فهرست اطراف حديث (ش ل)، در جلد 49 فهارس اطراف (م ى) و اشعار ذكر شده است. در جلد پنجاهم كتاب، فهارس زير ذكر شده است: صحابه، شيوخ احمد، شيوخ عبدالله، روات، اعلام، اماكن و بلاد، قبائل و جماعات، غزوات و ايام.
«المسند الأحمد في ما يتعلق بمسند أحمد» از ابن جزرى و «عقود الزبرجد على مسند الإمام أحمد» از جمله كارهاى انجام‌شده بر مسند احمد بن حنبل است[۸]
تحقيق و تصحيح كتاب با استفاده از نسخه‌هاى متعدد خطى، ضبط صحيح نص و اسامى راويان، ارزش‌گذارى و استخراج اسانيد و فهارس فنى مسند براى دستيابى آسان، از جمله كارهاى محققین بر روى كتاب بوده است[۹]
پانويس
منابع مقاله
- مقدمه محققین و متن كتاب.
- نصيرى، على، «آشنايى با جوامع حديثى شيعه و اهل سنت»، قم، انتشارات جامعة المصطفى العالمية، چاپ دوم، 13388ش.
- مدير شانه‌چى، كاظم، تاريخ حديث، تهران، سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انسانى، چاپ هشتم، 1388.