مختصر ابن تمیم علی مذهب الإمام الرباني أبي عبدالله أحمد بن حنبل الشیبانی
| مختصر ابن تميم على مذهب الإمام الرباني أبي عبدالله أحمد بن حنبل الشیباني رحمة الله «من أول کتاب الطهارة حتی أواخر کتاب الزکاة و هو نهایة الکتاب» | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن تمیم، محمد بن تمیم (نويسنده) قصیر، علي بن إبراهیم (محقق) |
| ناشر | مکتبة الرشد ناشرون |
| مکان نشر | عربستان - ریاض |
| سال نشر | 1429ق - 2008م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فقه حنبلی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مختصر ابن تمیم علی مذهب الإمام الرباني أبي عبدالله أحمد بن حنبل الشیبانی، اثر محمد بن تمیم حرانی (متوفی حدود 675ق)، کتابی است در فقه حنابله که دربردارنده مسائل و موضوعات فقهی این مذهب است. کتاب با تحقیق علی بن ابراهیم بن محمد قصیر، منتشر شده است.
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق در شرح حال مؤلف و اشاره به ساختار، محتوا و ویژگی‌های کتاب آغاز و مباحث در سه جلد تنظیم شده است.
اثر حاضر، یکی از کتب مهم فقه حنبلی به‌شمار می‌رود که متأسفانه، مؤلف موفق به تکمیل آن نشده و قبل از به پایان رساندن کتاب زکات از دنیا رفته است. وی در این کتاب ارزشمند، تمام مسائل فقهی که در فصول و ابواب مختلف فقهی مطرح گردیده است را با ذکر تمامی روایات و جوانب مسائلی که مربوط به آنها می‌شود، جمع‌آوری نموده و در ضمن آن، به ذکر منتخب‌های عمده فقه حنبلی و دیدگاه و نظریات بزرگان این مذهب، مانند خرقی، ابن حامد، قاضی، ابن عقیل، ابی الخطاب، ابن البنا، شیرازی، سامری، ابن قدامه، المجد ابن تیمیه و شیخ خود ابوالفرج، پرداخته است[۱].
نویسنده در این اثر، وجوه و روایاتی را آورده است که محقق کتاب موفق به توثیق و مستند کردن آنها از کتب روایی و فقهی دیگر نشده است؛ اما به دلیل علم به این موضوع که کتاب‌هایی که پس از مؤلف آمده، مانند «الفروع»، «شرح زرکشی»، «المبدع» و «الإنصاف» به نقل از مؤلف، بدون انتساب اقوال به گویندگان آن، بسنده کرده‌اند، آنها را در این کتاب، آورده است[۲].
برخی از مهمترین ویژگی‌های کتاب که باعث اهمیت آن شده است را می‌توان در امور زیر، خلاصه نمود:
- اینکه نویسنده گاه میان روایات و وجوهی که ذکر کرده، به مقایسه برخواسته و برخی را بر دیگری، ترجیح داده است.
- برگزیدن ترجیحات و دیدگاه‌هایی به وسیله مؤلف که توسط دانشمندان متأخر نیز پذیرفته شده و قابل قبول است.
- مطرح کردن انبوه مسائلی که از فروع فقهی استخراج کرده و فقها از او نقل کرده‌اند.
- فراوانی ذکر تفریعات و پرداختن به فروعات مختلف و مسائل مورد اختلاف در میان فقها[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.