وشاء، محمد بن احمد
(تغییرمسیر از محمد بن احمد بن اسحاق بن يحيى وشاء)
محمد بن احمد بن اسحاق بن يحيى وشاء (متوفاى 325ق)، مكنى به ابوالطيب، ملقب به الأعرابی، نویسنده، ادیب، شاعر، نحوی، شاگرد مبرد و ثعلب بوده است.
| نام | وشاء، محمد بن احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | وشاء، ابوطیب محمد بن احمد
وشاء، ابیطیب محمد بن احمد بن اسحاق بن یحیی |
| نام پدر | احمد |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 325 ق برابر با 936م |
| اساتید | مبرد |
| برخی آثار | الظرف و الظرفاء |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00621AUTHORCODE |
تحصیلات
در نزد مبرد و ثعلب که این دو قطب مکتب بصره و کوفه بودند و نیز احمد بن عبيد بن ناصح و حارث بن اسامه درس آموخت.
سپس به عنوان معلم پسران به تدریس پرداخت، و در کنار تدریس پربارش، شاعر هم بود.
به گفته القفطى: «در دارالخلافه تعليم مىداد و به جهت علم نحو، در كنار نحويون ديگرى مانند ابن انبارى، ابن قتيبه، جزء مذهب بغداديه محسوب مىشود».
او از ظرفاى ادباء و نحوىها و اخبارىها بوده و چندين كتاب در زمينه نحو، لغت، ادب و اخبار نوشته است كه معروفترين آنها «الموشى» يا «الظرف و الظرفاء» است.
آثار
- المختصر في النَّحو
- الجامع في النَّحو
- المذكَّر والمؤنَّث
- الفاعل والمفعول به
- المسائل على مذهب النَّحويين فيما اختلف فيه الكوفيُّون والبِصريُّون
- المختار في عِلل النَّحو
- معاني القرآن
- الظرف و الظرفاء؛
- اخبار الزنج؛
- الزاهر فى الانوار و الزهر؛
- زهرة الرِّياض
- حدود الطرف الكبير؛
- اخبار المتظرفات؛
- السلوان؛
- المثلث؛
- الموشَّح؛
- الموشَّى
- سلسلة الذهب؛
- المقصور و الممدود؛
- خلق الانسان؛
- خلق الفرس.
- الحنين إلى الأوطان
- الفاضل في الأدب الكامل [۱]