مبانی رفتار و اندیشه سیاسی علمای امامیه (از غیبت کبرا تا حمله‌ی مغول)
| مبانی رفتار و اندیشه سیاسی علمای امامیه (از غیبت کبرا تا حمله‌ی مغول) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابراهیمی، زینب (نويسنده)
مجمع جهانی شیعه شناسی (برای) بخشی‌زاده، خلیل (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | مبانی رفتار و اندیشه‌ی سیاسی علمای امامیه |
| ناشر | آشیانه مهر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-6164-17-5 |
| موضوع | اسلام و سیاست - مجتهدان و علما - سیاست و حکومت - محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - غیبت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2م2 231 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مبانی رفتار و اندیشه سیاسی علمای امامیه (از غیبت کبرا تا حمله‌ی مغول)، اثر زینب ابراهیمی، پژوهشی است روشمند در بررسی مبانی اندیشه و رفتار سیاسی علمای شیعه در محدوده تاریخی غیبت کبرا تا حمله مغول.
روش نویسنده به‌لحاظ گردآوری اطلاعات و داده‌ها، به‌صورت کتابخانه‌ای و اسنادی بوده و پژوهش در آن، به‌صورت توصیفی و تحلیلی صورت گرفته است[۱].
مطالب کتاب، در یک مقدمه، چهار بخش و نتیجه‌گیرى، سامان‌دهی شده است. بخش نخست با عنوان کلى «گفتارى در باب روش»، با زیرمجموعه مباحثش، به تشریح چهارچوب نظرى و تطبیق آن با موضوع کتاب مى‌پردازد و با نگاهى روش‌شناسانه، موضوع تحقیق را بررسى مى‌نماید. نویسنده در این فصل با توجه به ماهیت اندیشه‌شناختى موضوع، مناسب دیده است تا از روش‌هاى تفهمى و هرمنوتیکى بهره برده شود. بنابراین با انتخاب هرمنوتیک قصدگراى اسکینر، کتاب بر اساس ابعاد مختلف روش‌شناسى وى مورد بررسى قرار گرفته است[۲].
در بخش دوم، با توجه به مباحث روشى اسکینر، به ارائه زمینه‌هاى محیطى، سیاسى و اجتماعى‌اى پرداخته شده که خواه ناخواه بر اندیشه‌هاى علماى امامیه تأثیرگذار بوده است[۳].
در بخش سوم که ارتباط تنگاتنگى با فصل دوم دارد، به زمینه‌هاى ایدئولوژیکى و زبانى توجه شده است؛ زیرا نویسنده، معتقد است این زمینه‌ها تأثیر فراوانى بر شکل‌گیرى اندیشه سیاسى علما داشته است[۴].
بین بخش دوم که حالت عینى و عملى دارد و بخش سوم که مباحث آن ذهنى است، رابطه‌اى منطقى و منسجم پدیدار است که حالت تعیین‌کنندگى و تأثیرکنندگى دارد. نویسنده بر این باور است که قابلیتى که در روش اسکینر نهفته و البته تعیین‌کنندگى که مد نظر است، از نوع دیالکتیکى است، نه از نوع موجبتى و تعیین‌بخشى.
بخش چهارم پژوهش، به فضاى معنایى مى‌پردازد که علماى امامیه در برخورد با مفاهیم مطروحه در جامعه دینى امامیه (در عصر غیبت) با آن مواجه بودند و منجر به فرآیند تولید معنا شد؛ معانى‌اى همچون حکومت، دولت، سلطان جابر و سلطان عادل، احکام حکومتى و...[۵].
در خاتمه نیز خلاصه و نتیجه‌گیرى از آنچه طى فصول قبل بدان پرداخته شده، مطرح شده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار.