طرسوسی، ابراهیم بن علی
| نام | طرسوسی، ابراهیم بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | طرسوسی، نجمالدین ابراهیم
نجمالدین طرسوسی |
| نام پدر | علی |
| متولد | 721ق |
| محل تولد | دمشق |
| رحلت | 758ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | تحفة الترک فيما يجب أن يعمل في الملک |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06536AUTHORCODE |
ابواسحاق ابراهیم بن علی بن احمد بن عبدالواحد بن عبدالمنعم طرسوسی حنفى (721- 758ق) از علماى قرن هشتم هجرى دمشق، فقیه، قاضى القضات حنفيان
ولادت
در سال 721ق در دمشق متولد گردید.
پدرش قاضى اين شهر بوده و وى در حيات پدر به نيابت از او قضاوت مى‌كرده است. وى از سال 746ق تا پايان زندگى به‌طور مستقل كار قضا را در اين شهر عهده‌دار بوده است.
مناصب
ابن تغرى بردى (متوفى 874ق) درباره وى مى‌نويسد كه وى سال‌ها منصب فتوى دادن و تدريس را بر عهده داشت و پس از آن هم به عنوان قاضى القضاة دمشق تعيين شد و هم زمان به كار افتا و تدريس و تأليف مشغول بود.
وى در دورانى مى‌زيست كه سال‌ها بود، دولت مماليك (648-922ق) قدرت را در مصر و شام در اختيار داشت. دولت مماليك يكى از دولت‌هاى نيرومندى است كه به‌رغم حملات مغولان به شام، مانع از استقرار آنان در اين ديار شد و اجازه عبور از شام را به سوى مصر به آنان نداد. شكست سنگين مغولان (در جنگ عين جالوت در سال 658ق) به دست يكى از نخستين مدعیان سلطنت از مماليك كه پس از سلسله ايوبى به قدرت رسيدند، شهرت آنان را در جهان اسلام در پى داشت. در ادامه سلطان بيبرس (658-676ق) بنيان‌گذار حقيقى دولت مماليك است.
افزون بر مصر و شام، حرمين شريفين نيز در اختيار مماليك بود و زمانى پس از آن كه سلطان بيبرس صورتى از خلافت عباسى را در مصر ايجاد كرد، مصر به صورت مركز اصلى دنياى اسلام در طى قرون هفتم تا نهم درآمد. در دوران مماليك، شهرها به صورت «نيابت» تقسيم شده و نيابت دمشق، حلب، بعلبك، حماة، حمص و طرابلس از مهم‌ترين مراكزى بودند كه نايب سلطان در آن استقرار مى‌يافت. دولت عثمانى در دهه سوم قرن دهم هجرى، در سال 922ق آخرين بقاياى دولت مماليك را در مصر از ميان برد و جاى آن را گرفت.
وفات
وى پس از آن كه چهل سال منصب قضا، در شعبان سال 758ق در دمشق درگذشت.
آثار
- تحفة الترك فيما يجب ان يعمل فى الملك
- رفع الكلفة عن الاخوان فى ذكر ما قدم فيه القياس على الاستحسان
- كتاب مناسك الحج
- كتاب الفتاوى فى الفقه
- ارجوزة فى معرفة ما بين الاشاعرة والحنفية من الخلاف فى اصول‌الدين