صلة الناسك في صفة المناسك
| صلة الناسك في صفة المناسك | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن صلاح، عثمان بن عبد الرحمن (نويسنده) عمری، عبدالکریم بن صنیتان (محقق) |
| ناشر | المعهد العلمي العالي للثقافة و الفکر الإسلامي |
| مکان نشر | عربستان - مدینه منوره |
| سال نشر | 1432ق - 2011م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
صلة الناسک في صفة المناسک اثر ابن صلاح، تقى‌الدين ابوعمرو عثمان بن عبدالرحمان بن عثمان بن موسى بن ابى‌نصر نصرى شهرزورى (577- 643ق) در فقه شافعی، در بیان مناسک و آداب حج و توضیح و تشریح آن که با تحقیق عبدالکریم بن صنیتان عمری، منتشر شده است.
تردیدی در صحت انتساب کتاب به ابن صلاح وجود ندارد. از جمله اموری که این امر را تأیید می‌کند، عبارتند از:
- تصریح مؤلف به این کتاب در اثر دیگر خود تحت عنوان «شرح مشکل الوسیط»؛
- تثبیت این امر در ابتدای نسخه خطی کتاب؛
- استفاده بسیاری از علما و فقهای پس از ابن صلاح از این کتاب و تأیید انتساب آن به او توسط نووی، ابن جماعه، خطیب شریینی، فخرالدین ابوبکر بن علی بن ظهیره، محب طبری، فاسی مالکی، ابن حجر هیتمی و...[۱].
این کتاب از مذهب شافعی، یکی از مهم‌ترین منابع مرتبط با مناسک و آداب حج به‌شمار می‌رود که مطالب جالب و مهمی را در یک مقدمه 5 باب (با فصول مختلف) و یک خاتمه خود جای داده است. نویسنده در این کتاب، اعمال حاجیان را از زمانی که تصمیم به حج گرفته و راه می‌افتند را تا زمانی که تمامی مناسک و آداب خود را انجام داده و بازمی‌گردند، به صورت کامل، جامع و مفصل، توضیح داده و در آن، با ارائه شرح و توضیحاتی که برطرف کننده اشتباهات و رفع کننده خطاها می‌باشد، به اشاعه سنت و برطرف کردن بدعت‌ها و تخلفاتی که درباره این موضوع به وجود آمده، پرداخته است[۲].
اثر حاضر، دارای غنای علمی فراوانی از احادیث، روایات، آثار، احکام و قواعد فقهی و اصولی، فوائد لغوی و زبانی و... بوده و هیچ کس پیش از آن، کتاب مناسکی مانند آن را تصنیف و مطالب را همانند آن، طبقه‌بندی و ارائه نکرده است، لذا فقها و علمای بسیاری از جمله فقهای مذهب شافعی و سایر مذاهب، بر آن اعتماد نموده و از مطالب و مباحث آن بهره برده و مسائل فقهی فراوانی پیرامون مسائل فرعی مربوط به شعائر و احکام فقهی مرتبط با مناسک، آداب و ضوابط حج و قواعد فقهی مرتبط با آن را از این کتاب، نقل کرده‌اند[۳].
علما و بزرگان بسیاری از این کتاب به نیکی یاد کرده و آن را ستوده‌اند، از جمله نووی، ابن خلکان و خاجی خلیفه[۴]. فهرست آیات، احادیث، آثار، اعلام، اماکن، اصطلاحات، مصادر و موضوعات در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.