شیرازی، امیر ابوالمعالی
| امير ابوالمعالی شيرازی | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | ابراهیم |
| ولادت | 828ق |
| رحلت | 903ق |
امير ابوالمعالی صدرالدّين محمد بن ابراهيم شيرازی(828- 903ه ق) از اعيان و مشاهير فضلای شيعه بود که به فلسفه و دانش بلندآوازه شد. صاحب مجالس المؤمنين از او نام برده و به تشيع او تصريح كرده است.
اساتید
ابوالمعالی در محضر پدر و نيز عموزاده‌اش نظام‌الدّين احمد، متكلم فقيه و از عمه‌زاده‌اش امير حبيب‌اللّه در فنون ادبی و از سيد فاضل مسلم ايرانی در علوم معقول، دانش فراگرفت.
ميان او و قوام الدّين كرمانی كه از شاگردان بزرگ سيد شريف جرجانی بود مباحثات و مناظراتی اتفاق افتاد. او در مناظرات خود مردی قوی‌الحجه بود تا حدی كه محقق دوانی خود را در خور مناظره با او نمی‌ديد.
وفات
ابوالمعالی در 903 هجری به دست تركمن‌ها كشته شد.
آثار
ابو المعالی تأليفاتی در منطق و حكمت و علوم ديگر دارد كه از جمله حواشی او بر شرح تجريد است. اين حواشی را بر شروح قديم و جديد تجريد، در علم كلام، تا اواسط مباحث اعراض نوشته است.
آثار ديگر او حاشيه قديم و جديد او بر شرح مطالع در منطق و همچنين حاشيه او بر شرح شمسيه در منطق و حاشيه بر شرح مختصر الاصول، حاشيه بر تفسير كشاف و رساله‌هايی در حل شبهات و خواص جواهر و غيره است.
فيلسوف بزرگ صدر المتألهين (ملا صدرا) در كتاب خود اسفار در مبحث وجود ذهنی به نقل برخی از آراء سيد صدر شيرازی پرداخته است[۱].
پانویس
- ↑ نعمه، عبدالله، ص192-193
منابع مقاله
نعمه، عبدالله، فلاسفه شیعه، ترجمه جعفر غضبان، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامى، جاپ یکم، 1367ش.