دیوان خواجه حسین مروی از سرایندگان سده دهم هجری قمری
| دیوان خواجه حسین مروی از سرایندگان سدۀ دهم هجری قمری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مروی، خواجه حسین (نویسنده) |
| ناشر | سوره مهر |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| چاپ | 2500 |
| شابک | 8ـ0265ـ03ـ600ـ978 |
| موضوع | شعر فارسی، ادبیات دوره صفوی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۶۱۲۲/د۹ ۱۳۹۶ |
دیوان خواجه حسین مروی از سرایندگان سدۀ دهم هجری قمری تألیف خواجه حسین مروی(سده دهم هجری)، شاعر و خوشنویس ایرانیالاصل، از چهرههای ادبی مهم دربار اکبرشاه در هند بود. این کتاب به تصحیح دیوان او پرداخته که شامل ۲۰۵ غزل، قصیده، ترجیعبند و ترکیببند است و تنها نسخه موجود آن در کتابخانه مجلس شورای ملی نگهداری میشود. مروی که در خوشنویسی نیز مهارت داشت، در سال ۹۷۹ ق در کابل درگذشت. این اثر با احیای اشعار این شاعر کمترشناختهشده، نقش او را در گسترش ادب فارسی در شبهقاره هند برجسته میسازد.
ساختار
این کتاب شامل پیشگفتار، مقدمه، شرح احوال شاعر و دیوان اشعار او در قالبهای مختلف شعری است.
گزارش کتاب
خواجه حسین مروی با نام کامل حسین بن جلالالدین منصور، متخلص به مروی، از شاعران برجسته سده دهم هجری است. اصل او از سمنان بود اما در مرو متولد شد. از اخلاف شیخ رکنالدین علاءالدولۀ سمنانی، شاعر و عارف نامدار ایرانی بود. وی در بخارا نزد ملا میرعلی هروی خوشنویسی آموخت و سپس برای تحصیل علوم دینی به عربستان سفر کرد. پس از آن به هند رفت و در دربار اکبرشاه به مقام شاعری رسید.
مهارت اصلی خواجه حسین در سرودن قصیده و مادهتاریخ بود، اگرچه غزلیات او نیز از طراوت و زیبایی خاصی برخوردار است. دیوان او شامل بیش از 205 غزل به همراه چندین قصیده، ترجیعبند، ترکیببند و رباعی است. تنها نسخه موجود از دیوان او نسخه خطی شماره 13099 کتابخانه مجلس شورای ملی است که مبنای این تصحیح قرار گرفته است.
خواجه حسین در سال 979 قمری در کابل درگذشت. این دیوان با احیای آثار این شاعر گمنام، گامی مهم در معرفی یکی از سفیران ادب فارسی در شبه قاره هند به شمار میرود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات