حج و عمره در قرآن و حديث (فارسی - عربی)

    از ویکی‌نور
    حج و عمره در قرآن و حديث (فارسی - عربی)
    حج و عمره در قرآن و حديث (فارسی - عربی)
    پدیدآورانمسعودی، عبدالهادی (نویسنده)

    محمدی ری‌شهری، محمد (نویسنده)

    محدثی، جواد (مترجم)
    عنوان‌های دیگر(فارسی - عربی)
    ناشرمؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، سازمان چاپ و نشر
    مکان نشرقم - ایران
    سال نشر1386 ش
    چاپ3
    شابک978-964-493-284-7
    موضوعاحادیث اهل سنت - قرن 14

    احادیث شیعه - قرن 14

    حج - احادیث

    حج - جنبه‌های قرآنی
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏141‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏ح‎‏3‎‏ ‎‏م‎‏33041‎‏ ‎‏1386
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    حج و عمره در قرآن و حديث، به زبان فارسى - عربى، اثر محمد محمدى رى‌شهرى، با همكارى عبدالهادى مسعودى و ترجمه جواد محدثى، مجموعه‌اى است كه در آن، آيات و روايات مرتبط با موضوع حج، گردآورى و به فارسى ترجمه شده است.

    ساختار

    كتاب با يك مقدمه و درآمد از نویسنده آغاز و مطالب در سه بخش و هر بخش در چندين فصل، تنظيم شده است.

    نویسنده با بهره‌گيرى از آيات قرآن كريم و احاديثى كه محدثان شيعه و اهل سنت نقل كرده‌اند، بخشى از مهم‌ترين مسائلى را كه امت اسلامى بدان نيازمندند، با نظمى نو و شيوه‌اى تازه، گردآورى نموده است.[۱]

    اثر حاضر، مبانى حج ابراهیمى - محمدى را بر پايه متن كتاب و سنت، بيان كرده است. در اين كتاب، تلاش شده است كه هر دو جنبه فردى و اجتماعى حج، با استفاده از متون اصلى اسلام، ارائه گردد و مهم‌ترين نكاتى كه در سفر به حرمين شريفين بايد مورد عنايت زائران خانه خدا و روضه منور نبوى باشد، تقديم شود[۲]

    گزارش محتوا

    در مقدمه، نكاتى در مورد كتاب بيان شده است.[۳]

    درآمد، اشاره‌اى است به جنبه‌هاى مختلف حج. نویسنده، معتقد است تأمل در احاديث اهل‌بيت(ع) نشان مى‌دهد كه تهى ساختن حج از جنبه‌هاى سياسى و اجتماعى، توطئه خطرناكى است كه سابقه ممتدى در تاريخ اسلام دارد و اهل‌بيت(ع) با همه توان كوشيده‌اند تا مردم را از اين توطئه آگاه كنند، تا آنجا كه حج فاقد جنبه سياسى و اجتماعى را «حج جاهليت» ناميده‌اند[۴]

    در بخش يكم، در چهار فصل زير، آيات و رواياتى در مورد مكه مكرمه ذكر شده است:

    در فصل اول، كه درباره حرم مى‌باشد، ابتد به نام‌هاى مكه اشاره شده است. اين نام‌ها، عبارتند از: ام القرى، بكه، بساسه (يعنى نابود كننده؛ چراكه وقتى مردم در مكه ظلم می‌كردند، آنان را بيرون مى‌كرد و هلاك مى‌ساخت)، ام رحم (زيرا هرگاه كسى معتكف مكه مى‌شد، مورد رحمت قرار مى‌گرفت)[۵]

    در وجه نام‌گذارى مكه به «بكه»، نویسنده، معتقد است به اين علت مى‌باشد كه برخى احاديث به اين نكته اشاره كرده‌اند كه اين اسم، در واقع، نام محل كعبه است و هرگاه براى شهر مكه به كار رفته، از قرينه‌هاى سخن مى‌توان پى برد كه مقصود اصلى گوينده، گرداگرد كعبه در مسجد الحرام است و اين با ريشه لغوى آن نيز سازگار است؛ زيرا «بك» به معناى ازدحام است كه در پيرامون كعبه رخ مى‌دهد[۶]

    در ادامه، رواياتى درباره فضيلت مكه[۷]و ويژگى‌هاى آن آمده است. اين ويژگى‌ها عبارتند از: احترام داشتن (كه شامل ايمنى هر ترسانى كه وارد مكه شده و ايمنى حيوانات وحشى و پرندگان در مكه مى‌شود)، آنچه انجامش در مكه حرام است (از جمله: شكستن امنيت، ورود غير مسلمان، شكار و كندن درخت، ذبح شكار و تملك شيء پيداشده)، آنچه در مكه مكروه است (مانند: اقامت بيش از يك سال، افراشتن ساختمان و مطالبه از بدهكار)، آنچه در مكه شايسته است (از جمله: نمازگزاردن، روزه گرفتن و ختم قرآن)، آنچه براى اهل مكه شايسته است خالى گذاشتن مطاف براى طواف واجب و..[۸]

    در پايان اين فصل، رواياتى در مورد حدود حرم، آداب دخول مكه و آداب خروج از آن ذكر شده است.[۹]

    فصل دوم، پيرامون مسجد الحرام بوده و در آن رواياتى در مورد فضيلت، محدوده، آداب ورود و فضيلت نمازگزاردن در مسجد الحرام آمده است.[۱۰]

    نویسنده در اين فصل، توضيحاتى را درباره حدود مسجد الحرام و تعيين آن در زمان حضرت ابراهیم(ع) و تغييراتى كه در زمان پيامبر(ص)، خليفه دوم و سوم، عبدالله بن زبير، منصور، مهدى عباسى و مقتدر عباسى و حكومت آل سعود رخ داد، عنوان نموده است.[۱۱]

    در فصل سوم كه درباره بيت‌الله الحرام مى‌باشد، ابتدا رواياتى كه در مورد نام‌هاى خانه خدا (از جمله كعبه، بيت عتيق و بيت الحرام) مى‌باشد ذكر شده و در ادامه، فضيلت كعبه، آداب ورود و خروج از آن، آغاز بناى كعبه، بازسازى آن، كعبه و جاهليت، داستان اصحاب فيل، آنچه در تاريخ اسلام بر كعبه گذشت، بيان گرديده است.[۱۲]

    آيات و روايات مربوط به نشان‌ها و آيات خدا در كعبه، در فصل چهارم گرد آمده است. اين آيات و روايات، درباره مقام ابراهیم و جايگاه آن، حجر الاسود، حِجر اسماعيل و آداب آن، حطيم، ملتزم، مستجار، ركن يمانى، زمزم، بهترين مكان‌هاى مسجد الحرام، مدفن پيامبران در آن، آرايش و پوشش كعبه، تبرک جستن به پوشش كعبه و فضيلت نگاه به آن مى‌باشد[۱۳]

    در بخش دوم، در شش فصل زير، مسائل مربوط به حج و عمره، بيان گرديده است:

    در فصل اول، وجوب حج و شرايط آن، فلسفه حج، فضيلت آن، دشوارى حج، پاداش آن، فضيلت پيوسته به حج رفتن، پاداش نيت حج داشتن، پاداش كسى كه در مسير حج مى‌ميرد، پاداش حج‌گزار و آثار حج بيان شده است.[۱۴]

    در فصل دوم، به روايات مربوط به تأخير در گزاردن حج و ترك آن پرداخته شده است. روايات اين فصل، در موضوعات زير، گنجانده شده‌اند: هشدار نسبت به ترك حج، ويژگى ترك‌كننده حج و هشدار نسبت به تعطيل كردن خانه خدا[۱۵]

    واجبات حج در فصل سوم آمده است. از جمله اين واجبات، دورى كردن از محرمات احرام مى‌باشد كه برخى از آن‌ها عبارتند از: نگريستن در آينه، استفاده از هر نوع بوى خوش، سرمه كشيدن براى زينت، روغن ماليدن، انگشتر به دست كردن براى زينت، هرگونه لذت جنسى، عقد خواندن براى خود يا ديگران و گواه آن گشتن، زدودن مو، چيدن و كوتاه كردن ناخن، كشيدن دندان، كشتن حشرات، شكار كردن حيوانات زمينى (غير پرنده) و يا خوردن گوشت چنين شكارهايى، كندن درخت و گياه روييده در حرم و..[۱۶]

    فصول بعدى اين بخش، در مورد آداب حج، حج اصغر و مطالب گوناگون پيرامون حج مى‌باشد[۱۷]

    روايات مربوط به مدينه منوره، در پنج فصل، در بخش سوم، جاى گرفته است. در فصل يكم كه درباره فضيلت مدينه مى‌باشد، ابتدا نام‌هاى اين شهر بيان شده و در ادامه، ويژگى‌هاى آن، فضيلت اقامت در آن، آداب مدينه و مسجد پيامبر(ص) بيان شده است.[۱۸]

    در فصل دوم، روايات مربوط به تشويق به زيارت پيامبر(ص)، سلام دادن به ايشان از نزدیک و دور، شفاعت پيامبر(ص) براى زائرانش، پاداش زيارت آن حضرت، آداب زيارت ايشان و در فصل سوم، زيارت حضرت فاطمه(س)، ثواب و آداب زيارت ايشان و مدفن آن حضرت، آمده است.[۱۹]

    دو فصل پايانى نيز در مورد زيارت امامان اهل‌بيت(ع) و زيارت قبور شهدا در مدينه مى‌باشد[۲۰]

    وضعيت كتاب

    متن كتاب، به‌همراه ترجمه جواد محدثى، به چاپ رسيده است. در اين ترجمه، علاوه بر حفظ امانت، مطالب به‌صورت سليس و روان ارائه گرديده است.

    فهرست اجمالى مطالب در ابتدا و فهرست «تفصيلى»، «آيات»، «اعلام»، «اديان، فرقه‌ها و مذاهب»، «جمعيت‌ها و قبيله‌ها»، «مكان‌ها» و «منابع و مآخذ»، در انتهاى كتاب آمده است.

    پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است.

    پانويس

    1. پيشگفتار، ص7
    2. درآمد، ص13
    3. پيشگفتار، ص7
    4. درآمد، ص13
    5. متن كتاب، ص17-21
    6. همان، ص23
    7. همان، ص25
    8. همان، ص31-61
    9. همان، ص63-73
    10. همان، ص75-97
    11. همان، ص82
    12. همان، ص99-147
    13. همان، ص148-209
    14. همان، ص213-288
    15. همان، ص291-301
    16. همان، ص333
    17. همان، ص451-553
    18. همان، ص575-609
    19. همان، ص611-655
    20. همان، ص687-667

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.

    وابسته‌ها